თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: Bonehill May 23 2012, 19:53

მინდა შემოგთავაზოთ ნაშრომი, ერთი კეთილი ადამიანის, გლუვლულიანი თოფების უბადლო მცოდნის, მონადირის, მეძებარი ძაღლების მოყვარულის, ყველასთვის ცნობილი მონადირის (ჩემი მასწავლებლის) თეიმურაზ ლომინაძის ურიცხვი შრომიდან ერთ ერთი.

პ.ს. სტატია წარმოდგენილი იყო ჟურნალ "ნადირობაში".
დღეისათვის ინტერნეტ სივრცე ძირფესვიანად ცვლის პრესისა და საკითხავი ლიტერატურის ფუნქციას. ამიტომ გადავწყვიტეთ ბატონი თეიმურაზის ნაშრომი კიდევ ერთხელ გადავცეთ მკითხველს , ახლა უკვე ჩვენი ფორუმის საშუალებით.

საავტორო უფლებები დაცულია !

უფლება მოპოვებულია პერსონალურად, სტატიების ავტორისგან თეიმურაზ ლომინაძესგან.
უფლება მოპოვებულია პერსონალურად, ჟურნალი "ნადირობა"-ს დამფუძნებლისგან ბნ გოდერძი გურულისგან.





James Purdey

1970 თუ 1971 წლის დეკემბერი იდგა.ჩემს უფროს მონადირე მეგობრებტან ერთად ჩათმაში ვნადირობდით კაკაბზე.
http://www.radikal.ru

ჩვენს ჯგუფში, ერთი ჩემთვის უცნობი,ხანდაზმული მონადირეც იყო.მე ტავიდანვე დამყვა სანადირო იარაღისადმი ინტერესი.ყველა თოფს ვაქცევდი ყურადღებას , ვაკვირდებოდი, ვიმახსოვრებდი...იმ მოხუცს "პერდე" ჰქონდა.
ძველი საკმაოდ პეძგაცლილი, მაგრამ მტკიცე და ლამაზი. ვიცოდი, რომ სადღაც ირეალურ სივრცეში,არსებობდა მსოფლიოში ყველაზე კარგი თოფი "პერდე" და აჰა, იგი ჩემს წინ არის , იგი რეალურობაა. თვალს ვერ ვაშორებდი - ეს არის ? უფრო ვიგრძენი, ვიდრე დავინახე, რომ იგი ჩვენს თოფებს არ ჰგავდა. თითქოს არაფრით გამოირჩეოდა სხვებისაგან მაგრამ მაინც სხვა იყო. ეჭვის თვალით დავხედე ჩემს ახალთახალ "იჟ-26" -ს .
http://www.radikal.ru

შესვენებაზე საშუალება მომეცა კარგად დამეთვალიერებინა ეს თოფი. იგი ჩვენს თოფებზე გაცილებით მსუბუქი და მოხდენილი იყო და ისეთი გრძნობა დმეუფლა თითქოს ვერასოდეს მოვიშორებდი ხელიდან. როგორი მიტანა აქვს მეთქი, არც თუ ტაქტიანად ვკითხე მოხუცს. მან შეამჩნია ჩემი ინტერესი და პასუხად ღვინის დაცლის ბოთლზე მიმითითა-აგე, იმ ქვაზე დადე და 50 ნაბიჯი გამოთვალეო. მერე ადგა და ჩემს მიერ მონიშნული ადგილიდან ბოთს 7 ნომერი საფანტი ესროლა. მომეჩვენა, თითქოს ქვას ელვა დაეცა და უთვალავ ნაპერწკლებად დაიშალა. თვალს არ ვუჯერებდი, ქვაზე შუშის ფქვლილი ეყარა და ზედ ბოთლლის წამტვრეული ძირი და ყელი ეგდო
XVII-XVIII საუკუნეების ინგლისში, სანადირო იარაღის წარმოაბაში, ერთი შეხედვით არაფერი განსაკუთრებული არ ხდებოდა, რათქმაუნდა იყვნენ ცალკეული ოსტატები, რათქმაუნდა კეთდებოდა იარაღი, სანადიროც და სამხედროც, მაგრამ ინგლისელები საკუთარს კონტინენტიდან შემოტანილს ამჯობინებდნენ. ინგლისელი და შოტლანდიელი ოსტატებიც თავინთ თოფებს ევროპაში ნაყიდი ნაწილებისაგან აწყობნენ. ჩახმახებს გერმანიაში ყიდულობდნენ ზოგჯერ საფრანგეთშიც, ლულები კი უმეტესწილად ესპანეთიდან შემოჰქონდათ რადგან ესპანური ლულები იმ დროინდელ ევროპაში საუკეთესოდ ითლებოდა.
ამ ორი საუკუნის განმავლობაში, რაც ერთგვარ მოსამზადებელ პერიოდად შეიძლება ჩაითვალოს , თიტქოს მწიფდებოდა მუხტი, გროვდებოდა ენერგია იმისათვის ,რომ შემ,დეგ ერთბაშად მომხდარიყო აფეთქება, ბუმი და XIX საუკუნის დასაწყისში, სულ რაღაც ორ ათეულ წელიწადში, წარმოჩენილიყო პირველზხარისხოვან მეიარაღეთა ის პლეადა, რომლებმაც თავიანთ შთამომავლებთან და მოწაფეებთან ერთად შექმნეს და განავოითარეს დღეს ასე ცნობილი ინგლისური საიარაღო სკოლა. XIX საუკუნის ბოლოს და მეოცეს დასაწყისში სანადირო თოფის განვითარებამ და სრულყოფამ უმაღლეს მწვერვალს მიაღწია და შედეგად მივიღეთ ის ფენომენი, რასაც დღეს ეს გენიალური მანქანა - ორლულიანი სანადირო თოფი ეწოდება.
ისტორიამ ბევრი იმ დროინდელი მეიარაღის სახელი შემოინახა, მათ შორის ერთს, არ იქნება გადაჭარბებული თუ ვიტყვით, წინასწარ ჭვრეტით დაჯილდოებულ ადამიანს არგუნა ბედმა ხსენებული სკოლის მაგისტრალური ხაზის განსაზღვრის საქმეში გადამწყვეტი როლის თამაში.ეს იყო ჯოზეფ მენტონი - ოსტატი, გამომგონებელი, ნოვატორი, მასწავლებელი...ჯოზეფ მენტონი ჭეშმარიტად უნიკალური პიროვნება იყო:ენერგიული,დაუდეგარი,ნიჭი მუდამ რაღაცას იგონებდა და აუმჯობესებდა უკვე მოგონილს. მისეული თოფების ხარისსხზე, სიძლიერესა და გამძლეობაზე დღესაც, ორასი წლის შემდეგ ლეგენდებია შემორჩენილი. 1808 წელს მენტონს გაუკეთებია ერთი ორ ლულიანი 16 კალიბრის კაჟიანი თოფი ფრინველზე სანადიროდ (4673) სპეციალისტების აზრით, ეს ყოფილა ამ დროისთვის მსოფლიოში საუკეთესო საფანტიანი თოფი. მასში განხორციელებულია მენტონის ყველა მაშინდელი მიღწევა. განგების ძალით ამ თოფმა დღემდე ხელუხლებლად მიაღწია. ორასი წლის მანძილზე მისგან არცერთხელ არ გაუსროლიათ (!?). 2002 ჭლის გაზაფხულზე ამერიკაში გამართულ უმაღლესი კლასის თოფების მესამე კონკურსზე ეს თოფიც წარადგინეს და მან ამერიკის სროლის ეროვნული ასოციაციის პრიზი მიიღო. მენტონისა და მისი მემკვიდრეების ერთ-ერთი უდიდესი დამსახურება ისიცაა, რომ მათ იქამდე არსებული საფანტის თოფი, დიდი და მოუხეშავი, რომლითაც შეუძლებელი იყო მოძრავ სამიზნეზე-ფრინველზე წარმატებით სროლა, გადააქციეს მსუბუქ, ადვილად მოსახმარ ორლულიან თოფად. სწორედ ფრინველზე ნადირობის პრაქტიკამ მისცა ბიძგი საფანტიანი თოფის ამგვარი სახით ჩამოყალიბებას და ამაში უპირველესი როლი მენტონს ეკუთვნის, მისმა მოწაფეებმა კი განავითარეს და დაასრულეს ეს პროცესი.
ჯეიმს პერდე-უფროსი, შოტლანდიიდან ჩამოსული მეიარაღის შვილი, 1803 წლიდან 1806 წლამდე ჯოზეფ მენტონთან სწავლობდა. თავიდან იგი მეკონდახე იყო, მაგრამ ნიჭიერმა ახალგაზრდამ სწრაფად შეითვისა მეთოფის ხელობის ყვლეა საიდუმლო და რაც მთავარია,ეზიარა სანადირო თოფის განვითარების მენტონისეულ იდეას, ამის შემდეგ, 1806 წელს მან მეორე ცნობილ მეიარაღესთან აბატ ალექსანდრე ფორსაიდთან იმუშავა. ამ ორი დიდი მეიარაღის მოწაფეობამ, მათ კლიენტურასთან მუდმივ კონტაქტმა, თავად მისმა უზადო ოსტატობამ მალე მოუხვეჭა სახელი. 1812 წლის 31 დეკემბერს მას "ლონდონის საპატიო მოქალაქის" ტიტული მიანიჭეს.
1814 წელს პერდემ საკუთარი საქმე წამოიწყო და შემკვეთთა საკმაოდ დიდი და სტაბილური წრე გაიჩინა. 1826 წელს მენტონი ხანდაზმულობის გამო აქტიურ საქმიანობას ჩამოშორდა მისი ცონობილი სახელოსნო კი პერდემ შეიძინა და აქ გააგრძელა თავისი საქმე.
საინტერესოა, რომ პერდე უფროსი არ იყო ნოვატორი მეიარაღე. ის არაფერს ახალს არ იგონებდა. თანამედროვეთა გადმოცემით, იგი მთელი თავისი მოღვაწეობის მანძილზე მხოლოდ ხვეწდა და სულყოფდა იმ ცოდნას, რაც მენტონისაგან შეიძინა. "მენტონი რომ არ ყოფილიყო, ჩვენ ყველანი უბრალო ხელოსნებად დავრჩებოდით"-ამბობდა პერდე. მისი ღვაწლი იმაში გამოიხატა, რომ სრულყო მენტონის ზემოხსენებული იდეა სანადირო თოფის ახალი არქიტექტონიკის შესახებ და მოამზადა მყარი ნიადაგი შემდგომი ნახტომისათვის ახალი სიმაღლეების დასაპყრობად, რაც უკვე მისმა შვილმა ჯეიმს პერდე უმცროსმა განახორციელა.
1857 წელს პერდე უფროსი თავისი დიდების ზენიტში იმყოფებოდა, როცა მან ბრძნული გადაწყვეტილება მიიღო. მისი აზრით, სწორედ ახლა უნდა გადაეცა ფირმის მმართველობის სათავეები თავისი შვილისთვის, ჯეიმს პერდე უმცროსისათის, რომელმაც მამასთან სწავლის სრლი კურსი გაიარა და თავისი ნიჭით და ოსტადობით მშობლის სრულ ნდობას იმსახურებდა. საგულისხმოა, რომ მას ამ დროისათვის (1856) უკვე შექმნილი ქონდა თავისი ერთ-ერთი ბრწყინვალე ნამუშევარი რომელმაც დასაბამი მისცა აფრიკული და აზიური ნადირობისათვის გმოსადეგი იარაღის ახალ სახეობას. ეს იყო ორლულიანი შაშხანა-შტუცერი. პერდემ მას ინგლისის რკინიგზაზე ახლახან გამოჩენილი მძლავრ ლოკომოტივის(ექსპრეს ტრეინ ჩქარი მატარებელი). დარად "ექსპრესი" ეწოდება.
http://www.radikal.ru

1858 წლის პირველ იანვრიდან პერდე უმცროსმა ხელში აიღო საქმის წარმოება. მამის ამ მართლაც ბრძნულმა ნაბიჯმა ფირმას ლონდონის საიარაღო ბომონდის ლიდერის პოზიცია შეუნარჩუნა. მამისაგან განსხვავებით იგი ნოვატორიც იყო, გამომგონებელიც, უმაღლესი კლასის ოსტატიც და შესანიშნავი ორგანიზატორიც.
პერდე უმცროსს ბედმა წილად არგუნა ემუშავა დედოფალ ვიქტორიას მართველოსბის დროს (1837-1901) ბრიტანული ცხოვრების წესის გაფურჩქვნის ხანაში როცა ინგლისმა მთელ მსოფლიოში უდეიდესი სახელი და გავლენა მოიხვეჭა. კაპიტალიზმის სწრაფმა განვითარებამ ინგლისში ტექნიკური ბუმი გამოიწვია. ვითარდებოდა ყველაფერი: მრეწველობა,რკინიგზა,ზღვაოსნო
ბა, მეკობრეობაც კი. ახალ სიმაღლეებს ეზიარა ლიტერატურა, ხელოვნება ,მეცნიერაბა... ფართოვედბოდა ინმპერიის საზღვრები, ამ დროს ინგლისს დედამიწის ზურგზე ხმელეთის ერთი მეშვიედი ეკავა.
მშინდელი თოფები , რა თქმა უნდა, ზუმბიანი იყო, მათ შორის პირველი შტუცერიც. უნიტარული ვაზნებით გასატენი პირველი თოფიც პერდემ 1858 წლის მაისში გააკეთა.
http://www.radikal.ru

ამას მოჰყვა სხვადასხვა სისტემის რამდენიმე მოდელი, მაგრამ ამით ზუმბიანი თოფი "სცენიდან არ ჩამოსულა" . უკანასკნელი ასეთი თოფი პერდემ XX საუკუნის დასაწყისში დაამზადა თავისი ძველი კლიენტისთვის. გადასახსნელი თოფები თავიდან გარეჩახმახიანი იყო , მალე კი შიდა ჩახმახიანებმაც დაიმკვიდეს ადგილი.მათ შორის ენსონისა და დილეის სისტემა იყო ყველაზე სრულყოფილი . ამ წლებში პერდე 150დან 300მდე სხვადასხვა სისტემის თოფს აკრთებდა ყოველწლიურად. ამავე დროს პერდე უმცროსი ბევრს მუშაობდა ლულების და კალაპოტის შეერთებისა დაჩაკეტვის უფრო სრულყოფილ და საიმედო სისტემაზე. მან ამ სისტემის რამდენიმე ვარიანტი გამოსცადა და დააპატენტა უნიკალური მექანიზმი, რომელიც "პერდეს ჩარჩოს" სახელით გახდა ცნობილი. მას შემდეგ დღემდე არც ერთი ჰორიზონტალურ ლულებიანი თოფი, გარდა ფრანგული დარნეს სისტემისა, პერდეს ჩარჩოს გარეშე არ კეთდება . ამავე ჩარჩოთია აღჭურვილი ზოგიერთი ბოკფლინტიც. მაგალითად : "მერკელი - 303" ესპანური "აია" , ყველაზე ძვირადღირებული თოფი "ლებო" -ს ერთ ერთი ბოკფლინტი და სხვა.
ეს ჩარჩო თავიდან კალაპოტის ქვეშ, სასხლეტების წინ მოთავსებულ, გამხსნელ ბერკეტთან "უნდერ ლეველთან" იყო შეერტებული. ამასობაში, ბირმინგემელმა ვესტლი რიჩარდზმა დააპატენტა თოფის გადამხსნელი ზედა ბერკეტი, ყველასთვის კარგად ცნობილი ტოპ ლევერ -I , რომელიც ცხადია, სხვებთან შედარებით, უფრო საიმედო და მოხერხებული მოწყობილობაა. 1870 წლს პერდემ თავისი ჩარჩო ამ საკეტს შეუერთა . თავდაპირველად ეს სიტემა ორმაგ საკეტს წარმოადგენდა და ზოგიერთი დანიშნულების თოფზე დღესაც ამ სახით კეთდება. მაგალითად : მეძებრით სანადირო მსუბუქ თოფებზე, რომლებიც 70 მმ ვაზნებს ისვრიან, მეტი საიმედოობისათვის საჭირო იყო ჩაკეტვის კვანძის გაძლიერება და 1878 წელს პერდემ მას მესამე , ასევე "ტოპ ლევერ" თან შეერთებული ზედა საკეტი დაუმატა. ასე შეიქმნა ეს ზესაიმედო შემაერტებელი ჩამკეტი მექანიზმი, რომელსაც დღეს პერდეს სამმაგი საკეტი ეწოდება.
1869 წელს უნიჭიერესმა ლონდონელმა მეიარაღემ, ფრედერიკკ ბიზლიმ პერდესთან დაიწყო მუშაობა. 15 წლის იყო , როცა მან სწავლა დაიწყო იმ დროს ცნობილ ლონდონურ ფირმაში "მური და გრეი". ისინიც ლეგენდარული მენტონის მოწაფეები იყვნენ . ახალგაზრდა ბიზლიმ მათგან ოსტატობასთან ერთად მენტონის სტილის საიდუმლოებანიც შეითვისა . ამ ფირმაში მუშაობის დროს ჩამოყალიბდა იგი როგორც უმაღლესი კლასისი პროფესიონალი. ბიზლი იყო ნოვატორი, გამომგონებელი,წარმოების სრული ციკლის ბრწყინვალე მცოდნე. პერდესთან გატარებული წლები, სადაც მან მეკონდახეობით დაიწყო, ამის ნათელი დადასტურებაა. ბიზლის თავის გამოგონებებზე 20 ზე მეტი პატენტი აქვს აღებული . 1878 წელს ის დაეთხოვა პერდეს და საკუთარი სახელოსნო გახსნა. ბიზლის უმაღლესი კლასის თოფები ცალკე თემაა. ახლა კი, შეძლებისდაგვარად, დაწვრილებით ვისაუბროთ მის უმთავრეს გამოგონებაზე, რომლმაც მასაც და პერდესაც მთელ მსოფლიოში გაუთქვა სახელი. ამავე წელს დაასრულა მან სრულიად ახლებურ ორიგინალურ მექანიზმზე მუშაობა. ეს იყო კალაპოტის გვერდით დაფებზე მოთავსებული სისტემა, რომელსაც, აგერ უკვე 125 წელიეადია, მსოფლიოში ანალოგი არ მოეძებნება. მსგავსი მექანიზმი, ე.წ. "სრული საკეტები" , 70იან წლებში ლონდონელმა მეთოფემ, სკოტმა გამოიგონა და შემდეგ იგი სხვა ოსტატებმა განავითარეს და დაასრულეს, მაგრამ ბიზლის სისტემა პირველია საუკეთესოთა შორის.
http://www.radikal.ru

უცნაურია, რომ ბიზლიმ რატოპმრაც არ ისურვა თავისი გამოგონება თავიდანვე გამოეყენებინა და მისი გაყიდვა გადაწყვიტა. იგი მან სწორედ პერდეს შესთავაზა. აი იმ წერილის ნაწყვეტი, რომელიც მან 1879 წლის 18 დეკემბერს პერდეს მისწერა: " მოწყალეო ხელმწიფევ, მაქვს პატივი მოგახსენოთ , რომ მე მოვიგონე მექანიზმი, რომელიც დარწმუნებული ვარ, საუკეთესოა დღემდე არსებულთა შორის. ჩემი სურვილია მისი გამოყენების უფლების მყიდველთან შეხვედრა. ეს მექანიზმი დღემდე არსებულთაგან სრულიად განსხვავებული პრინციპით- ფუნქციონირებს და მათთან შედარებით დიდი უპირატესობა გააჩნია .... მე გთავაზობთ თქვენ პირველმა შეაფასოთ იგი და თუ მისი ღირსებები თვქენ ყურადღებას მიიქცევენ, მე შევძლებ მის თქვენი სურვილისამებრ შესწორებას. თქვენი უმორჩილესი მსახური ფრედერიკ ბიზლი." გავუსწრებთ მოვლენებს და ვიტყვით, რომ ეს შესწორება უფრო სწორედ შესწორებები შეტანილ იქნა : ტავდაპირველად ამ მექანიზმს არ ჰქონდა ინტერსეპტორები ანუ მოწყობილობა: რომელიც თოფს უნებლიე გასროლისგან იცავს. 1888 მას დაემატა ეჟექტორები, ისინი ფირმის თანამშრომელმა უილიამ ვემმა დააპროექტა და ამით თოფმა საბოლოო სახე მიიღო.
პერდემ უმალ შეაფასა ამ შემოთავაზების ყველა უპირატესობა და დაუყოვნებლივ შეიძინა იგიო ბიზლისაგან 35 გირვანქა სტერლინგად. ეს იმ დროსითვის მნიშვნელოვანი თანხა იყო. იმ დღიდან ხსენებულ მექანიზმს პერდეს სისტემა ეწოდება. პერდეს უფლება ამ შენაძენზე 14 წლის განმავლობაში იყო დაცული. პირველი საცდელი ეგზემპლარი 1880 წელს გაკეთდა და მისი ნომერი 10743. ამ თოფის გამოშვება 1881 წლიდან დაიწყო და პერდეს მსოფლიო აღიარება და დიდი კომერციული წარმატება მოუტანა. საგულისხმოა, რომ მეოცე საუკუნის დასაწყისისთვის არცერთი სხვა სიტემის თოფი პერდეს სახელით არ გამოდიოდა. გამონაკკლისს შეადგენდა მხოლოდ რამდენიმე ძველი მეტად პატივსაცემი კლიენტი, ვისთვისაც პერდე თითო ოროლა გარეჩახმახიან თოფს ამზადებდა.
http://www.radikal.ru

დღევანდელ მსოფლიო სანადირო იარაღის წარმოებაში 2 სრულსაკეტიანი მექანიზმი ანუ "საიდლოკია" მიჩნეული პერდესი და ჰოლანდ - ჰოლანდისა. ეს უკანასკნელი ტიპიურია თითქმის ყველა მაღალი და უმაღლესი კლასის თოფებისათვსი. იგი ძალზე საიმედო მოწყობილობაა და ტექნოლოგიურადაც ადვილი დასამზადებელია. მექანიზმის ფეხზე შეყენაბ აქ თოფის გადახსნისას ხდება, ამავე დროს იჭიმება ეჟექტორის ზამბარებიც. პერდეს მექანიზმის მოქმედების სქემა ჰოლანდისეულისაგან პრინციპულად განსხვავდება. აქ ტოფის გადახსნისას ფეხზე მხოლოდ ჩახმახები დგებნა, ანუ ის "აუჩები", რომლებიც ფეხის გამოშლის სემდეგ ნემსებს ეცემიან, ყველა დანარჩენი კი მათი მოქმედობაში მომყვანიო მთავარი მშვილდები ინტერსეპტორის მშვილდები და ეჟექტორის ზამბარები თოფის დაკეტვისას აქტიურდება. ამ სისემას არააქვს ჩახმახების "რბილად" დაშვების მექანიზმი, რადგან ლულების კალაპოტიდან მოხსნის შემთხვევაში მთელი მექანიზმი ავტომატურად ეშვება და საწყის მდგომარეობას უბრუნდება. შეყენების ეს სქემა ძალზე მნიშვნელოვანია ნადირბისა და სპორტული სროლის პროცეშში, რადგან ამ დროს თუ თოფი გადახსნილია, მექანიზმი მუდმივად დაშვებულ მდგომარეობაში იმყოფება და უშუალოდ სროლის წინ სულ რამოდენიმე წამით არის დსაჭიმული.მეძებრით ნადირობისას მონადირეს საშუელება ეძლევა, გადახსნილი თოფი მხარზე ან მოხრიოლ მკლავზე გადადებული ატაროს და მხოლო უკან მომენტში, ფრინველის აფრენის წინ ჩაკეტოს და გაისროლოს იგი.
http://www.radikal.ru

ამრიგად, გარკვეულწილად, უსაფრთხოებაც დაცულია. ამ სისტემას ერთი მეტად მნიშვნელოვანი ფუნქცია გაჩნია, ურომლისოდაც დღევანდელი ორლულიანი თოფი სრულოფილად ვერ ჩაითველაბ. ეს არის თოფის თვითგადამხსნელი მოწყობილობა , რომელიც ჩახმახების შეყენბასთანაა დაკავშოირებული და გამხსნელი ბერკეტის " ტოპ ლევერის" გადაწევით მოდის მოქმედებაში. იგი ძალდატანების გარეშე , თავისთავად ხსნის ლულებს და აამოქმედებს ეჟექტორებს. ეს მექანიზმი ერთ მთლიან სისტემას წარმოადგენს და პრინციპულად განსხვავდება დღეს არსებული ყველა ანალოგიური ფუნქიის მქონე სქემისაგან. მაგალითად:ჰოლანდ ჰოლანდს საამისოდ ტიპჟირის ფუძეში ჩამონტაჟებული, ავტონომიურად მოქმედი რთული მექანიზმი აქვს.
ეს "მანქანაც" , მძიმე ისე როგორც ყველა გენიალური სისტემა , დეტალების მინიმუმს შეიცავს და მარტივი მოქმედების სიტემა აქვს თუმცა მისი დამზადება და გაწყობა მეტად რთული საქმეა და ამიტომ ძვირი ჯდება. მისი თითოეული დეტალი უზუსტესად უნდა იყოს გამოზონილ გამოწონილი, რათა მასზე მოქმედი ძალები თანაბრად განაწილდეს და მექანიზმმა ხანგრძილვად და შეუფერხებლად იმუშაოს.
საგულისხმოა , რომ ამ მექანიზმის დამზადებისა და გაწყობის სირთულის გამო იგი თავად ინგლისშიც , ერთეულმა ფირმნებმა თუ გაიმეორეს, დღეს არც ბელგიაში, არც საფრანგეთში, იტალიასა თუ ესპანეთში, რომ არაფერი ვთვქავთ გერმანიაზე , არ მეგულება მწარმოებელი, რომელიც ამ სისტემას იმეორებდეს. რას იზამ , მისი უდიდებულესობა კომერცია კარნახობს მოდას.
თამამად შეიძლება ითქვას, რომ ამ ორი უდიდესი მეიარაღის გენიამ შექმნა ჰორიზონტალურ ლულებიანი სრულყოფილი თოფი, რომელიც მსოფლიო იარაღმცოდნეთა მარავალი თაობის მიერ დღემდე არსებულ ყველა თოფს შორის საუკეთესოდაა მიჩნეული. ეს კლსიკაა და დღემდე ამ მოსაზრებას ალტერნატივა არ გააჩნია.

http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: ზახარა May 24 2012, 18:01

კარგი ნაშრომია მადლობა ავტორებს

პოსტის ავტორი: შოთა.03 May 24 2012, 18:04

იფფფ, აი ვისიამოვნე რა!
მართლა იდეალური ნაშრომია, დიდი მადლობა....

პოსტის ავტორი: Bonehill May 24 2012, 18:20

საავტორო უფლების მოპოვებას ველოდე 6-7 თვე !

არ გავაკეთე უნამუსოდ და დაუკითხავად თორემ კი დავწერდი შმონადირის გზამკვლევს მეც

პოსტის ავტორი: T A M P L I E R May 24 2012, 18:31

ჰა ჰააა მალადეც ბაბუ მაგარი იყო

პოსტის ავტორი: hunter777 May 24 2012, 20:49

ჰე ჰეე მიხარია რო ეგეთი შემართებითა ხარ ბაბუ გაიხარე კარგი იყო ყველაფერი განსაკუთრებით ბოლო ფრაზა

ჩემთვის დიდი პატივია ვიყო თქვენი მეგობარი სერ ბონეჰილ

პოსტის ავტორი: Davitus May 24 2012, 20:58

კარგი სტატიაა, მადლობა ავტორებს და მპოსტავს

მიყვარს პერდე, თითქოს მოკრძალებული, სხვებს მიმსგავსებული და არაფრით გამორჩეული მაგრამ სრულყოფილი, ელეგანტური თოფია

პოსტის ავტორი: hunter777 May 24 2012, 21:01

პერდე უძალიანმაგრესია ამას კაი ხანია ვამბობ, ჰოლანდს მირჩევნია ბევრი რამის გამო თუმცა უარს არცერთზე არ ვიტყოდი

პოსტის ავტორი: GELGURU May 24 2012, 21:18

აღფრთოვანებუულ , კარგი იყო

პოსტის ავტორი: levan81 May 24 2012, 21:38

hunter777
პერდე უძალიანმაგრესია ამას კაი ხანია ვამბობ, ჰოლანდს მირჩევნია ბევრი რამის გამო თუმცა უარს არცერთზე არ ვიტყოდი

მე კარგად ვერ ვერკვევი, უბრალოდ ვიცი, რომ ეს ორი ბრენდი ყველაზე გამორჩეულია სანადირო იარაღის მწარმოებელთა შორის. ზოგი ერთს ანიჭებს უპირატესობას, ზოგიც მეორეს. საინტერესოა თქვენი მოსაზრება, რა კრიტერიუმებით ჯობია პერდე ჰოლანდს?

პოსტის ავტორი: hunter777 May 24 2012, 22:02

ორივე ბრენდი საუკეთესოა მე პერდე მისი სისტემის მოქმედების პრინციპით მირჩევნია ანუ ზამბარები იარაღის აკეცვის ( დაკეტვის) დროს აქტიურდება და არა იარაღის გადახსნისას ასევე თვითგადამხსნელი მექანიზმის სიმარტივის გამო, გენიალური გადაწყვეტილებაა!

ბიზლის სისტემა ძალიან გამძლე და მუშა აგრეგატია ნასროლის ხარისხი და შლადობაზე არაფერს ვამბობ.

პოსტის ავტორი: alika77 May 24 2012, 22:42

ერთი შემთხვევა გამახსენდა პერდეზე, კახეთში ქონდა ერთს 9000 მანეთად უყიდა მამამისმა კომუნისტების დროს ხოდა მაგ თოფის გულიზე მოკლეს

პოსტის ავტორი: Bonehill May 25 2012, 07:05

hunter777
"სელფ ოპენინგის" სისტემით, თუ არ ვცდები; ორივე ფირმის თოფებია აღჭურვილი

რას ბრძნანებთ ბატონო ფრედი რა პრობლემაა

პოსტის ავტორი: ლევანი May 25 2012, 21:56

Bonehill
ყოჩაღ ბენი..მაგრად გიღვაწია. მაგრამ მარტო ძველი მოდელები რომ გამოფინე(ინტერსეპტორების გარეშე)... გაუმჯებესებული და ყველაზე აღიარებული ვერ დაურთე??... სორე მთავარი პერდე??... ისე ბატონი თემური მართლა ლეგენდა ადამიანია.

პოსტის ავტორი: Bonehill May 25 2012, 22:24

ლევანი
გეთანხმები , მაგარი ლეგენდა ავტორიტეტი ადამიანია

იქნება ყველაფერი ბლექ, სამი ამდენია ჯერ ადასწერი, გაგრძელება რა.....

პოსტის ავტორი: ლევანი May 26 2012, 19:21

ძალიანაც კარგი. კიდე ერთხელ საღოლ. არ მოდუნდე ბაბუ.

პოსტის ავტორი: Bonehill May 26 2012, 19:37

თუ შენ მომიწონებ ამაზე დიდი კომპლიმენტი რა იქნება

პოსტის ავტორი: hunter777 May 27 2012, 10:27

"სელფ ოპენინგის" სისტემას ორივე ბრენდი იყენებს მართალი ხარ ბაბუ მაგრამ განსხვავებული მექანიზმით, მე ვთვლი რომ პერდე ამ ასპექტში ბევრად სრულყოფილია ისევე როგორც დანარჩენში ჰორიზონტალურ ლულიანი გლუვლულიანი თოფის ეტალონად მიმაცნია პერდე მე პირადად

პოსტის ავტორი: ლევანი May 28 2012, 18:06

ყველაზე არაპრაქტიკული სწორედ პერდეს თვითგადამხსნელია. მართალია ყველაზე ორიგინალურია..მაგრამ ძალიან დიდი ძალა ჭირდება უკან დაკეტვას. გაცილებით მარტივი და პრაქტიკულად სახმარი სისტემა აქვს "ჰოლანდს" ჰოლანდზე კომფორტული კი "დე ფურნის" სისტემაა. გადახსნა აქვს იდეალური..ხოლო უკან დაკეტვას...თითქმის ძალა არ ჭირდება. სისტემაც... ძალიან ორიგინალური და უცხოა. ასე რომ... "პერდე" უფრო ლეგენდარული სახელით გამოირჩევა(ეგეც ბიზლის წყალობით)..ვიდრე პრაქტიკული სისტემით. რაც შეეხება მხატვრულ მხარეს და დეტალების დამუშავების ხარისხს....უადოდ მამაა მაგ კუთხით.

პოსტის ავტორი: Bonehill Jun 7 2012, 18:06

მეცხრამეტე საუკუნის ბოლოს და მეოცე საუკუნის დასაწყისში, ევროპაში და ინგლისშიც იზრდება ვერტიკალურ ლულებიანი თოფისადმი ინტერესი. გერმანიაში აქტიურობდა მერკელი, ავსტრიაში ამგვარი თოფების შექმნაზე რამდენიმე ფირმა მუშაობდა, თუმცა იქაური ტრადიციიდან გამომდინარე, ეს უმთავრესად დრილინგები იყო. 1909 წელს ლონდონში ,,თომას ბოსმა'' შექმნა ბოკფლინტი, რომელიც დღემდე ამგვარი თოფის ეტალონად რჩება. 1914 წელს ჯეიმს ვუდვარდმა სრულყო ამ თოფის ლულების კალაპოტთან შეერთების სისტემა და მას ბოს-ვუდვარდის სისტემა უწოდა.

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

საინტერესოა, რომ ჯერ კიდევ 1871 წელს პერდეს გაუკეთებია ერთი 16 ყალიბის ბოკფლინტი, შტუცერი რომელიც 50-დან 550 მეტრამდე ორივე ლულიდან ტყვიას ტყვიაში სვამდა. ეს იყო და ეს. როგორც ჩანს, ასეთი ცდები მას აღარ გაუგრძელებია. ასეა თუ ისე ამის დამადასტურებელ მასალას ვერსად წავაწყდი. 1910-20-იან წლებში პერდე ამგვარი თოფის შექმნაზე მუშაობისგან რატომღაც თავს იკავებდა. იგი არც სხვისი პატენტის შეძენით ყოფილა დაინტერესებული, რადგან თვლიდა რომ მისი ყურადღების ღირსი მოდელი ჯერ არ შეუქმნიათ. რაც შეეხება რობერტსონსა და ვუდვარდს, მათთან გართულებული ურთიერთობის გამო პერდეს არ შეეძლო და არც სურდა მათი პატენტით სარგებლობა. მიუხედავად ინგლისელთა კონსერვატიზმისა, ვერტიკალურ ლულებიანი თოფი, ნელ-ნელა შემოდიოდა ხმარებაში და მტკიცედ იმკვიდრებდა ადგილს.
1922 წელს ფირმის მფლობელმა ჯეიმს პერდემ ამერიკაში იმოგზაურა. აქ, ის მდიდარ ამერიკელებს შორის ბოკფლინტების პოპულარობაში დარწმუნდა. ამან საქმე ,,მკვდარი წერტილიდან'' დაძრა და 1923 წელს პერდემ პირველი ბოკფლინტი დაამზადა. პატენტი მან ედვინსონ გრინისგან შეიძინა. გრინის თოფი ძალზედ გადატვირთული იყო გამაძლიერებელი და ჩამკეტი ელემენტებით. მას ექვსმაგი ჩაკეტვის სისტემა ჰქონდა. პერდეს პირველი თოფი ძალზე მძიმე და მასიური გამოვიდა, მისი წონა 3 კგ და 750 გრამს შეადგენდა და არც მექანიზმის სრულყოფილებით, არც არქიტექტონიკით და არც გარეგნული იერით არ შეესაბამებოდა პერდეს ცნობილ სტილს. 30-იან წლებში პერდე შეეცადა ამ სისტემის გამარტივებას, ჩაკეტვის მექანიზმი ოთხმაგი გახდა. თოფის წონამ 3,5 კგ-მდე დაიკლო, მაგრამ ვერც ამან უშველა საქმეს და ბოლოს, 1939 წელს თოფის გამოშვება შეწყდა. ამ წლების მანძილზე იგი მხოლოდ 27 ცალი გაკეთდა.

http://www.radikal.ru
გავიდა წლები და 1949 წელს პერდემ ჯეიმს ვუდვარდის წარმოება შეიძინა. ლონდონელი ვუდვარდი თავისი ბირმინგელი ვუდვარდისაგან განსხვავებით, ცნობილი იყო თავისი უმაღლესი კლასის როგორც ჰორიზონტალურ, ისე ვერტიკალურ ლულებიანი თოფებით. ფირმის შესყიდვიდან ერთი წლით ადრე, 1948 წელს პერდემ ვუდვარდის ნებართვით მისი სისტემის 16 ყალიბის წყვილი თოფი დაამზადა. ეს წყვილი ძალიან კარგი გამოვიდა. მას აშკარად ეტყობოდა პერდეს ხელი. 1949 წლიდან დღემდე ბოს-ვუდვარდის სისტემის ეს თოფები, ძალზე მოხდენილი და მტკიცე, შესანიშნავი მაჩვენებლებით, უკვე პერდეს სახელით გამოდის.
პირველი შტუცერიდან მოყოლებული დღემდე, პერდე ტყვიის თოფებს განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობდა. ცხადია აზიისა და აფრიკის დიდ და საშიშ ნადირზე სასროლად ზესაიმედო იარაღია საჭირო. 1856 წლიდან დღემდე პერდეს ამ ტიპის იარაღი სულ 1500 ცალამდე გაუკეთებია. ეს ბევრი არ არის, მაგრამ ამ თოფებს თავისი ხარისხით, გამძლეობით და სროლის სიზუსტით მთელი სანადირო სამყარო იცნობს. ორლულიან შტუცერებზე იგივე ბიზლის მექანიზმი კეთდება, რომელსაც საიმედოობის თვალსაზრისით ბადალი არ ჰყავს. ხოლო კარაბინებს პერდე, ისე როგორც ყველა ლონდონური პრესტიჟული ფირმა ,,მაუზერ-98'' სისტემას აკეთებს.

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

ერთადერთი ცვლილება რაც პერდემ ამ სისტემაში შეიტანა, ის არის, რომ მან იგი მაგნუმად აქცია და ახლა შეკვეთით დამზადებულ ამ კარაბინს ,,პერდე-მაგნუმი'' ეწოდება.
პერდეს შტუცერები იდეალურად ბალანსირებული ორლულიანი თოფებია და ამიტომ უაღრესად მანევრულიც. ფირმის აზრით და ამას ყველა პროფესიონალი მონადირე ადასტურებს, შტუცერიდან ნადირზე სროლა, მით უმეტეს თუ იგი დაჭრილია და შეტევაზე გადმოდის, ჭაობში აფრენილ ბეკასზე სროლას ჰგავს. აქ ყველაფერი წამის უმალ ხდება და თოფიც, ბუნებრივია, ზესწრაფი სროლის პრინციპზე უნდა იყოს აგებული. შტუცერი მძიმე თოფია, პერდეს ,,600 ნიტროექსპრესი'' 6,8 კგ-ს იწონის. ეს უზარმაზარი წონა კარგად აქრობს უკუდარტყმას, ამცირებს ლულების ზევით
ამგდებ ძალას და მეორე გასროლის სიზუსტესა და კომფორტულობას უზრუნველყოფს.

http://www.radikal.ru

ბევრი ითქმის და იწერება სანადირო თოფის სიმტკიცეზე,მის გამძლეობაზე, წონასწორობაზე და ბალანსირებაზე.
ბევრ ჩვენს მონადირეს აინტერესებს თუ რაზეა დამოკიდებული თოფის ყველა ეს თვისება
თოფის კონსტრუქციული სიმტკიცე მისი გამძლეობის გარანტიაა
პერდეს თოფების ფენომენალურ გამძლეობაზე ლეგენდებს ჰყვებიან,დაინტერესებულ მონადირეს ბუნებრივია გაუჩნდება კითხავა; "როგორ კეთდება ეს მართლაც საოცარი თვისებების მქონე თოფი"? შევეცდები ჩემი ცოდნის ფარგლებშ ამომწურავი პასუხი გავცე ამ კითხვას.
თოფის კალაპოტი და მასში ჩამონტაჟებული ყველა დეტალი უმღლესი ხარისხის მარკის ფოლადისგან მზადდება.
როგორც ჩანს ფირმა ამ ფოლადის მარკას არ აცხადებს,რადგან მის შესახებ მონაცემებს ვერსად წავაწყდი,კალაპოტი ფოლადის მთლიანი ნაჭრისაგან იჩარხება და ამ სახით გადაეცემა ოსტატს,იგი ნახაზის მიხედვით განსაზღვრულ ფორმასა და ზომებს მისცემს.
ეს პროცესი მხოლოდ ხელით,შესაბამისი ხელსაწყოების გამოყენებით სრულდება

http://www.radikal.ru
ძალზე შრომატევადი საქმეა და 150 საათამდე დრო სჭირდება,შემდეგი და არანაკლებ საპასუხისმგებლო ეტაპია კალაპოტის გვერდითი დაფები და მათზე აწყობილი მექანიზმი

http://www.radikal.ru
ამას სხვა ოსტატი აკეთებს და მზა სახით გადასცემს მეკალაპოტეს,რომელიც კალაპოტზე მოარგებს მას.აქ ერთ ძალზე მნიშვნელოვან ნიუანს უნდა გავიუსვათ ხაზი,ვიცით რომ პერდეს თოფებს მათი დანიშნულების მიხედვით ორი ტიპის ჩამკეტი მექანიზმი აქვთ,ორმაგი და სამმაგი.
სამმაგი ჩაკეტვის მქონე თოფებს ზოგჯერ გვერდითი რყევის გასანეიტრალებლად კალაპოტის მხრებზე გამოშვერილ დამჭერებსაც უკეთებენ.
ასეთი კალაპოტი პირველზე 42,5 გრამით მეტს იწონის ანუ უფრო დიდ დატვირთვაზეა გაანგარიშებული და წონა ეს დატვირთვა ყოველთვის უცვლელია
კალაპოტიც და მექანიზმის ყველა დეტალი იწრთობა,არაფერს ვამბობ ამ დეტალების ერთმანეთთან ასპროცენტიან მორგებაზე,ისინი შვეიცარიული საათის სიზუსტით იწყობა და აქ კომპრომისი გამორიცხულია,რადგან მასზეა დამოკიდებული ამ მანქანის ხანგზლივი და შეუფერხებელი მუშაობა
ძვირფასი თოფის მათ შორის პერდეს მექანიზმის მთავარი დეტალები კოროზიისაგან დასაცავად ოქროს თხელი ფენით იფარება,სხვა ნაწილები კი ზოგჯერ მსუბუქი მცენარეული ორნამენტებითაც მოიხატება
მე მინახავს ორი ასეთი თოფის "ლებოსა" და " ჰოლანდ ჰოლანდი" მექანიზმი და უნდა მოგახსენოთ რომ მათი ამგვარი დამუშავება ძალზედ საჭირო და სასიამოვნო ნიუანსია და აძლიერებს ამ თოფების გამორჩეულობის შეგრძნებას
გვერდითი დაფების შიდა ზედაპირზე მისი დამამზადებელი ოსტატი თავის დამღას ან ინიციალებს ამოტვიფრავს
ეს ამ მექანიზმის საიმედოობის ერგვარი გარანტიაა.თოფი სარემონტოდ ლონდონში გაიგზავნება,ის აუცილებლად ამ ოსტათტან მოხვდება და იგი პასუხს აგებს თავისი ნამუშევრის ხარისხზე,უნდა აღინიშნოს რომ პერდეს თოფების არც ერთი მექანიზმი მისი დამამზადებელი ოსტატის სიცოცხლეში არასოდეს ყოფილა გასარემონტებელი.
მონადირეთა მთელი თაობებია მოწმე რომ ეს თოფები სწორი მოვლის შემთხვევაში მამიდან შვილზე შემდეგ კი შვილიშვილზე გადაეცემოდა და უზადო მდგომარეობაში მყოფი,შეუფერხებლად აგრძელებდა ფუნქციონირებას.
უდაოა რომ კარგი თოფი სწორი ექპლუატაციის პირობებში დიდ ხანს ინარჩუნებს თავის პირვანდელ "ფორმას"ასეთი თოფის უპირველესი მტერი არა მისი ინტენსიური მუშაობა არამედ ის ე.წ."ოსტატია"რომელსაც აინტერესებს თუ რა იმალება ამ ჭანჭიკის უკან.ძვირფასი თოფის ერთგავრი დამცავი ლუქი სწორედ ის ჭანჭიკებია რომლებითაც ის არის აწყობილი.ეს ჭანჭიკები სპეციალურად რბილი,უწრთობი მეტალისგან მზადდება რომ მათზე ინსტრუმენტის ყოველი შეხება აისახოს,რამდენი ასეთი ხელოვნურად გაფუჭებული შედევრი მინდახავს თბილისში,ერთერთ მაღაზიაში ვნახე სასპორტო პერდე რომელსაც ლეგენდარული მელულის ჯონ კილბის ნახელავი ლულები ჰქონდა.
სანადირო იარაღის
ეს უნიკალური ნიმუში სწორედ მოვლით თუ მოუვლელობით იყო განადგურებული.
სანადირო თოფი, ისევე როგორც ყველა ცეცხლსასროლი იარაღი პირველ რიგში მისი ფუნქციურობით ფასდება.თოფმა საფანტი უნდა გაისროლოს რაც შეიძლება შორს,მიზანს მოარტყას რაც შეიძლება ძლიერად და საფანტის ჰაერში გაშლა-განაწილება უნდა იყოს რაც შეიძლება თანაბარი,შესამჩნები"ფანჯრების"გარეშე.ამ ფუნქციას ლულები ასრულებენ.თოფის ავკარგიანობა,მაღალი კლასი იქნება ის თუ სერიულად დამზადებული სწორედ ლულებზეა დამოკიდებული.1865 წლიდან მოყოლებული XX საუკუნის 30-იან წლების ბოლომდე პერდე თავისი თოფებისთვის ერთადერთ მასალას ჯოზეფ ვიტვორტოს სალულე ფოლად იყენებდა,თუმცა ერთეულ შემთხვევებში დამკვეთის თხოვნით ნაჭედი დამასკური ფოლადის ლულებიც კეთდებოდა.თხევად მდგომარეობაში დაწნეხვის წესით მიღებული ეს ფოლადი იმ დროისთვის საუკეთესოდ იყო აღიარებული და მას პერდეს გარდა სხვა ინგლისელი ოსტატებიც ხმარობდნენ,

პოსტის ავტორი: Bonehill Jun 7 2012, 18:47

გარდა ამისა , ეს ფოლადი ევროპის სხვა ქვეყნებშიც იყო ცნობილი: ლებო, ფრანკოტი, ფორჟერონი , ფორე ლე პაჟი, გასთინ რენეტინ-რენეტი, პირლე...აი იმ ბელგიელი და ფრანგი პირველხარისხოვანი ფირმების არასრული სია, ვინც თავიანთი საუკეთესო თოფებისათვის ვიტვორტის ფოლადი ლულებს აყენებენ.

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru
"შავად" დამუშავებულ სალულე მილების ნამზადს, ფირმა პირდაპირ ფოლადჩამომსხმელი ქარხნიდან იღებს.ნამზადი მელულეს გადაეცემა და იგი წინასწარ მოცემული ზომების მიხედვით იწყებს მის დამუსავებას. პირველ რიგში სიდა არხი უნდა გამოიხვეწოს და ჩოკები დამუსავდეს. ამისათვის ნამზადს სპეციალურ ჩარხზე დაამაგრებენ, რომელიც ბრუნთა საჭირო სიხშირით ატრიალებს მას.მბრუნავი ლულის არხში სპეციალური სახვეწი ხელსაწყო შეყავთ რომლის წინ და უკან გადაადგილებით ლულას საჭირო დიამეტრზე გამოხვეწავენ. ასევე ამუშავებენ ჩოკებსაც. ამის სემდეგ იწყება ყველაზე ხანგრძლივი და პასუხისმგებელი პროცესი-ლულის შიდა ზედაპირის გასუფტავება.საამისოდ სპეციალურად ჩამოსხმულ 100-120 მმ სიგრძისა და ლულის შიდა დიამეტრის ტყვის ცილინდრებს იყენებენ , რომლებიც სარნირების საშუალებით გრძელ ზუმბაზეა დამაგრებული. ამ ცილინდრებს გაფილტრულ ზეთსა და პარაფინში არეული სახეხი პასტით პოხავენ, მბრუნავ ლულაში შეყავთ, და ლულის შიდა ზედაპირს ხეხავენ. დროდადრო ლულას გაასუფთავებენ , სპეციალურ დაზგაზე დაამაგრებნენ და საცდელი გასროლებით ამოწმებენ.ასე გრძელდება მანამ სანამ ოსტატი არ დარწმუნდება, რომ ლულა მზად არის და უკეთესი მაჩვენებლების მიღწევა უკვე შეუძლებელია.
http://www.radikal.ru

ამგვარად დამუშავებული ლულის არხის სისუფთავე უმაღლეს ხარისხამდეა მიყვანილი. ამის შემდეგ იწყება ლულის გარეთა დამუშავება. იგი ლულის მთელ სიგრძეზე მათემატიკური სიზუსტითაა გათვლილი და ლულის შიდა არხის დარად მისი სიგრძის ნებისმიერ მონაკვეთზე იდეალურ წრეს წარმოადგენს. ლულის კედლის დასაწყისი მისი დანიშნულების მიხედვით 3 ან 4 მმ–ის სისქისაა და გაზის წნევის დაკლების კვალობაზე ლულის ბოლოსკენ იკლებს. ლულის ბოლოდან ერთ მესამედზე კელდების სისქე 0,813 მმ–ს შეადგენს. ლულის კედლების მთელ სიგრძეზე საჭირო სისქიდან დასაშვები გადახრა 0.0254 მმ–ია და ეს სიდიდე მუდამ ზუსტადაა დაცული. 12 ყალიბის ლულის შიდა დიამეტრი 18.6 მმ–ია და დასაშვები გადახრა ± 1 მმ–ს შეადგენს. რაც შეეხება ჩოკებს, ისინიც მბრუნავია, უდიდესი გულმოდგინებით კეთდება. დღეისათვის გეომეტრიული ცილინდრიდან ძლიერ ჩოკამდე რვა სხვადასხვა ზომის შევიწროებაა მიღებული და მათი არჩევა შემკვეთის ნებასურვილზეა დამოკიდებული.
ლულის კედლების ზუსტად გათვლილი და გამოყვანილი პროფილი გადამწყვეტ გავლენას ახდენს ნასროლის ხარისხზე და ამიტომ ყველა პრესტიჟული ფირმა ლულების დამზადებას განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობს. ისტორიამ ბევრი გამოჩენილი მელულე ოსტატის სახელი შემოინახა. უილიამ ლანკასტერი და უილიამ ველინგტონ–გრინერი მელულეები იყვნენ, მათი ღვაწლი და მიგნება ამ საქმეში საქვეყნოდაა ცნობილი. პერდესათვის სხვადასხვა დროს ბევრი მელულე მუშაობდა, თვითონ ლანკასტერიც კი, მაგრამ მათგან ორი სახელია გამორჩეული, ჯონ კილბი და ჯონ სკუაიერსი. მათი ნახელავი ლულები დღესაც ფენომენალურ შედეგებს აჩვენებენ. გაკვირვებას იწვევს ინგლისური მაღალი კალასის თოფის და კერძოდ „პერდეს“ ერთი თვისება; მისი ლულებიდან ნასროლი საფანტის მოხვედრა განსაკუთრებული სიშორითა და სიძლიერით გამოირჩევა, ეს ყველასთვის ცნობილი ფაქტია. ბუნებრივად იბადება კითხვა: რაშია ამ თითქმის დაუჯერებელი სიძლიერის საიდუმლო? ან რა იციან ამ ოსტატებმა ისეთი, რაც სხვებისთვის დაფარულია? ჩემი აზრით, აქ მხოლოდ ერთი „საიდუმლო“ შეიძლება იყოს, დიდი ცოდნა და გამოცდილება. ფილიგრანული ოსტატობა და ოსტატის სულიერი მოთხოვნილება, თავისი ნაშრომი შესაძლებელის ზღვარს მიუახლოვოს.
ჯოზეფ ვიტვორტის ფოლადის გარდა ინგლისში სხვა მასალაც იყო, მაგალითად, ვიკერსის „A” მარკის ფოლადი. სპეციალისტების აზრით ეს მასალა ბევრად სჯობია ვიტვორტს, მაგრამ პერდე მაინც ბოლომდე მისი ერთგული დარჩა. პერდეს და ვიტვორტის ურთიერთობის ისტორიიდან საინტერესოა ერთი ეპიზოდი: ცნობილია, რომ 1865 წელს პპპერდემ ვიტვორტისაგან ამ ფოლადის გამოყენების ექსკლუზიური უფლება შეიძინა და ამ უკანასკნელის არსებობის ისტორიაში მხოლოდ ერთხელ შეიქმნა იძულებული „ეღალატა“ მისთვის. საქმე ის არის, რომ 1898 წლის ივნისში ვიტვორტის ქარხნის მუშები გაიფიცნენ და სალულე ფოლადის, ისე როგორც ყველა სხვა სახის პროდუქციის გამოშვება შეწყდა. პერდე იძულებული შეიქმნა სხვა მასალა მოეძებნა. მან დახმარებისთვის ფრიდრიხ კრუპს მიმართა და მისგან შეიძინა „სამ ბეჭდიანი“ ფოლადის საჭირო რაოდენობა. ეს ფოლადი მაშინდელ ევროპაში ერთერთ ყველაზე იაფ სალულე მასალად ითვლებოდა.
http://www.radikal.ru

სავარაუდოა, რომ პერდემ სწორედ მისი სიიაფის გამო შეიძინა ეს ფოლადი. მართლაც, იგი დიდ დანახარჯებს მოერიდა, რადგან დაპირების თანახმად, ვიტვორტის წარმოების განახლების შემდეგ, მან უფასოდ შეუჩვალა ლულები დამკვეთებს. „სამ ბეჭდიანი“ ფოლადით 83 თოფი გაკეთდა. როგორც აღმოჩნდა ყველამ ვერ დააბრუნა თოფები ლულების შესაცვლელად. ერთი ასეთი „სამ ბეჭდიანი პერდე“ რუსეთშიც აღმოაჩინეს. ეს თოფები დღეს კოლექციონერთა დიდი ინტერესით სარგებლობენ. გაფიცვა იმავე წლის დეკემბერში შეწყდა და მომხდარით დაშინებულმა პერდემ დიდი რაოდენობით ეს მასალა შეიძინა, რაც მას XX საუკუნის 30–იანი წლების ბოლომდე ეყო. დღეს ვიტვორტის წარმოება აღარ არსებობს. მისი გამოშვება 1903 წელს შეწყდა, ეს სალულე მასალა კი სანადირო იარაღის წარმოებაში ლეგენდად დარჩა, ამას თვით ინგლისური თოფის ისტორიაც ადასტურებს.
აი, რას წერდა ინგლისელი იარაღმცოდნე ჯერარდ ბურალდი 1930 წელს გამოცემულ თავის წიგნში „თანამედროვე საფანტის თოფი“. „მიუხედავად იმისა, რომ პირველხარისხოვან სალულე ფოლადს დღეს სხვა ფირმებიც აწარმოებენ და ბევრი მეიარაღე სწორედ მათ ამჯობინებს, განსაკუთრებით კი ვიკერსის „A” მარკას, ვიტვორტის ცნობილი ფოლადი მაინც რჩება ერთ–ერთ საუკეთესო სალულე მასალად“.
ლულების დამზადების შემდეგი ეტაპი არანაკლებ პასუხსაგებია. ეს არის ერთ–ერთი ყველაზე რთული პროცესი – მათი შეწყვილება. თოფის დანიშნულების მიხედვით ლულები ერთმანეთთან სხვადასხვა კუთხით წყვილდება.მსუბუქი თოფიდან ნასროლი საფანტის გაშლის ცენტრები ერთმანეთს 35 მეტრში უნდა დაემთხვეს, ხოლო მძიმე სასპორტო თოფებისა – 50 მეტრში. შტუცერების ლულებიც, დამკვეთის მოთხოვნით 50, 70 ან 100 მეტრზე სწორდება. ნასროლის სიზუსტე სწორედ მათ შეწყვილებაზეა
http://www.radikal.ru

დამოკიდებული, ამიტომ აქ კომპრომისი გამორიცხულია. ყოფილა შემთხვევები, როდესაც შეწყვილებული ლულები დაუშლიათ და 5–ჯერ, 10–ჯერ და 12–ჯერაც კი შეუწყვილებიათ საჭირო სიზუსტის მისაღწევად.
http://www.radikal.ru

ამის შემდეგ იწყება საკონდახე მასალის შერჩევა და დამზადება, მაგრამ მასზე შემდეგ სტატიაში.

პოსტის ავტორი: kajuberi Jun 8 2012, 09:35

Bonehill
კარგია ბონე ესე გააგრძელე

პოსტის ავტორი: Bonehill Jun 8 2012, 12:48

kajuberi
მადლობა

პოსტის ავტორი: Maverick Jun 8 2012, 15:50

Bonehill
ყოჩაღ

პოსტის ავტორი: Bonehill Jun 8 2012, 16:36

Maverick
ნიჟაიში პაკლონ



ბიჭებო არ გეგონოთ რომ ამ თემის ავტორი ვარ მე , ეს სტატია ეკუთვნის თემურ ლომინაძეს, პირველი პოსტში სწორედ ამაზეა საუბარი.
იხ. პოსტი # 1

პოსტის ავტორი: kajuberi Jun 9 2012, 14:00

არა ბონე გამგები სწორედ გაიგებს.კარგია ვკითხულობ ამ პოსტებს და დიდ სიამოვნებას ვიღებ. მადლობა კიდევ ერთხელ

პოსტის ავტორი: Bonehill Jun 9 2012, 14:19

პოსტის ავტორი: PREDATOR Jun 27 2012, 19:10

პოსტის ავტორი: Bonehill Jul 5 2012, 19:32

საკონდახე კაკალი პერდეს თურქეთიდან ან სამხრეთ საფრანგეთიდან შეაქვს. კავკასიური კაკალის შეძენის რამდენიმე შემთხვევაც არის აღნიშნული. კაკლის ხე, ქვიან ნიადაგზე უნდა იზრდებოდეს და მისი ასაკი 50 წელზე ნაკლები არ უნდა იყოს. საკონდახედ, ძირიდან 2-2.5მეტრის სიმაღკეზე გადაჭრილი ნაწილი იხმარება, ძირი კი მიწის ზედაპირიდან 50-70 სმ ის სიღრმეზე იჭრება.ამ ნაწილში ხე ყველაზე მკვრივია, მას ხომ ზევიდან მრავალტოტიანი მასა აწვება. ამორებულ მასალას ნაოტხარებად დაჭრიან, სიჯანსაღისა და სიმკვრივის მიხედვით გადაარჩევენ და სპეციალურ რეჟიმში 20 დან 5 წლამდე ინახავენ. შემდეგ ისევ ყურადღებით გადაარჩევენ და შემკვეთის მიერ არჩეული ნაჭრისგან გათლიან კონდახს.

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

ეს არც თუ ისე ადვილი საქმეა, კონდახის კეტებას დიდი ცოდნა-გამოცდილება, ზუსტი თვალი და მტკიცე ხელი სჭირდება და კიდევ სტილის უტყუარი გრძნობა. ჩვენი ხელოსნების მეირ გამოთლილი მრავალი კონდახი მინახავს, ზოგი მაღალი ოსტატობის ნიმუშიც კია, მაგრამ ყველა მათგანს სწორედ სტილის გრძნობა ღალატობს და ამიტომ ეს კონახები თოფზე უცხო სხეულებად აღიქმება.

კონდახის ფორმას როგორც წესი შემკვეთი ირჩევს, ზოგს ერთი მოსწონს, სხვას -მეორე, მაგრამ ე.წ. ინგლისური კონდახი თოფს განსაკუთრებულ სილამაზესა და შარმს ანიჭებს. გარდა ამისა ამ ტიპის კონდახი თოფს მანევრულობასაც მატებს. "ასეთი თოფი ხელში თამაშობსო" იტყოდნენ ძველი მონადირეები და სწრაფი სროლისთვის, სწორედ მას ანიჭებდნენ უპირატესობას.
მრავალი ინგლისურ კონდახიანი ძვირფასი თოფი მინახავს, ბელგიური, ფრანგული, იტალიური და ა.შ. მაგრამ პერდეს, ჰოლანდ-ჰოლანდის, ბოსის, ატკინისა და სხვათა სიტლს ვერაფერი შეედრება. ამ ინგლისური ფირმების ნახელავს, რარაც განსაკუთრებული პეწი მოჰყვება, რაც ასე გამოარჩევს მათ სხვა დანარჩენისაგან.

პერდეს "არსენალში" არის კიდევ ერთი ე.წ. "უელსის პრინცის კონდახი" იგი მეფე ედუარდ VII-ემ, გამეფებამდე უელსის პრინცმა, პერდეს ტაყვანისმცემელმა და მუდმივმა კლიენტმა მოიგონა და მერდემ გააკეთა პირველად. ეს კონდახი ტავისი ფორმით პისტოლეტურია, მაგრამ მასში შენარჩუნებულია ინგლისური კონდახის ყველა ღირსება, რასაც პისტოლეტური ყელის სიმაგრე ემატება.
ერთი შეხედვით იგი უჩვეულოდ გამოიყურება, მაგრამ ძალზე დახვეწილი და ელეგანტურია. იტალიური წამყვანი ფირმები:"ფამარსი" ბოზისი" "ივო ფაბრი" "პიოტი" "რენატო გამბა", ამერიკული "გალაზანი" და სხვები, ხშირად მიმართავენ ამ ტიპის კონდახებს.

http://www.radikal.ru

ნებისმიერი ტიპის კონდახს ერთი აუცილებელი დეტალი ამშვენებს, მის ყელზე და "ცევიოზე" დახაზული თუ დაჭდეული ბადე, ძნელი სათქმელია ასრულებს თუ არა ეს "ბადე" ხელის დაცურებისგან შემაკავშირებელ ფუნქციას, რასაც მას მიაწერენ, მაგრამ უამისოდ კონდახი დაუმთავრებეი, თითქოს "გაშიშვლებული" გეჩვენება. ,არალი კლასის თოფებზე ეს ებადე გარკვეული წესით იხაზება, მას მასალის სიმკვრივესტან გარკვეული კავშირი აქვს. დაკანონებულია რომ ერთ დიუმზე (25,4 მმ) 28-30 ხაზი უნდა მოათავსდეს. ასეთ სიმჭიდროვეს მხოლოდ დიდი სიმკვრივის მოქნე კაკალი თუ "აიტანს". ამ ხაზების ერთმანეთთან გადაკვეთის კუთხეც განსაზღვრულია.
http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

მე მინახავს კონდახ გამოცვლილი "ჰოლანდ-ჰოლანდი". ოსტატი ეცადა ორიგინალის ზუსტი ასლი სეექმნა, მაგრამ იგი სწორედ ამ ბადის დატანების წესის არცოდნამ გასცა. დიხ, სრულყოფილებიდან სიმახინჯემდე ერთი ნაბიჯია. თოფის მომავალი მფლობელის ანთროპომეტრული მონაცემის საფუძველზე გათლი და თოფზე მორგებულ კონდახს დაბალანსება ჭირდება, უამისოდ იგი ვერ შეიძენს აუცილებელ თვისებას - მანევრულეობას, და ასეთი თოფით მიზანში სროლა შეუძლებელი იქნება. ბალანსირება კონდახის წონის რეგულირებით ხდება. ამისათვის კონდახის საბჯენიდან 20-25 მმ-იანი ბურღით, ერთ ან ორ ადგილზე, ხეს საჭირო სიღრმეზე ამობურღავენ იქამდე, ვვიდრე თოფი საჭირო წერტილში არ გაწონასწორდება, შემდეგ ამონაბურღს ამავე მასალის საცობებით დაფარავენ, გულმოდგინედ გადაასუფთავებენ და მსხვილ ბადეს დაახაზავენ.

თოფის სწორი ბალანსირება არა მარტო მოხერხებულად ხმარებისთვისაა საჭირო, არამედ გარკვეულწილად მის გამძლეობასაც ზრდის, რადგან ბალანსირებული თოფის ყველა ნაწილზე უკუდარტყმის ძალა თანაბრად ნაწილდება.

ძვირფასი თოფის მხატვრული გაფორმება, მეტად საფრთხილო რამ არის. აქ მარალმხატვრულობას -ბანალურისგან მხოლოდ ერთი შტრიხი აშორებს. პერდეს კრედო - პირველ რიგში თოფის ფუნქციონალობა და არაფერი ზედმეტი თავისთავად, სტილის სისადავესა და დახვეწილობას გულისხმობს. გრავირების პერდესეული სტილიც ამის ნათელი დადასტურებაა. ეს სტილი, უმაღლესი კატეგორიის სილამაზის გაგებიდან მოდის. გენიალურად გამხატვრებული მცენარეული ორნამენტები (the scrolls), რასაც ინგლისური წვრილი ხვეულები, ანუ არაბესკები წარმოადგენენ, ლამაზად შეკრეჭილ სასახლის წინა გაზონს გვაგონებს, ხოლო ამ ხვეულებში ჩასმული ვარდების თაიგულები (the roze), ამ გაზონზე გარკვეული რიგიტ დარგულ ყვავილნარს.

http://www.radikal.ru


ეს არის მხატვრის მიერ დეკორატიულად გააზრებული და მეტალზე გადატანილი პეიზაჟი. უნატიფესი კომპოზიციური წუობა, შესრულების ფილიგრანული ტექნიკა, მეტალზე კვეთის გააზრებული და არა შემტხვევითი სიღრმე. ყოველივე ერთ მიზანს, სტილის მთლიანობას ემსახურება.

მონადირეებისგან ხშირად გამიგონია, მდიდრული გრავირება ცუდად დამუშავებულ და მორგებულ ზედაპირებს ფარავსო. მაშინდელ იაფფასიან თოფებში შესაძლოა ასეც იყო. მაღალი კლასის თოფი პირველ რიგში, უზადო სესრულება-გაწყობით ფასდება. მე მინახავს ერთი ასეთი ბელგიური თოფი. მისი მეტალის ნაწილები წუნდაუდებელი სიზუსტით იყო დამუსავებული და გრავირების არქონა მას, ერთგვარ მკაცრ სილამაზესაც კი ანიჭებდა.

ცხადია გრავირების მრავალნაირი სტილი არსებობს: ინგლისური, გერმანული, ფრანგული, ჩეხური, იტალიური... ახლა ამერიკული სტილიც ცდილობს დამკვიდრებას. თავად ინგლისური სტილიც რამდენიმე ტიპის გრავირებას აერთიანებს. ერთს ერთი მოსწონს, სხვა მეორეს ანიჭებს უპირატესობას. აქ როგორც იტყვიან გემოვნებაზე არ დაობენ, მაგრამ ეტალონი ყველასათვის ერთია, მის წინაშე თავს იხრის ერთიც და მეორეც. "პერდე" აქაც ეტალონია - იგი კლასიკა.

გრავირების ხსენებული სტილი დედოფალ ვიქტორიას ეპოქაში, 1850 იანი წლებიდან იღებს სათავეს. პირველი ოსტატები რომლებმაც ეს სტილი სწორედ პერდესათვის შექმენს და სრულყოფილი სახე მისცეს იყვნენ ჯონ ლუკასი და ჯონ მეისი. მეისი 1880 წელს გარდაიცვალა, ხოლო ლუკასმა 1915 წლამდე იმუშავა პერდესთან. დღეს პერდე შემკვეთის გემოვნების გათვალისწინებით, თითქმის ყველა არსებული სტილის გრავირებას ასრულებს.

რა გაეწყობა, ბაზრის მოთხოვნა უმთავრესია.
მეცხრამეტე საუკუნის ბიბსათვის პერდე საბოლოოდ ჩამოყალიბდა, როგორც ექსტრა კლასის იარაღის მწარმოებელი, პირველი- პირველთა შორის. ცხადია, მისი თოფები ყოველთვის ძვირი ღირდა და მათი შეძენა ყველა მსურველს არ შეეძლო. იმისათვის, რომ ეს იარაღი ყველასთვის ხელმისაწვდომი გაეხადათ, პერდეს ინიციატივით, რამოდენიმე მაღალი კლასის ლონდონურმა ფირმამ თავიანთი პროდუქციის კატერგორიებად დაყოფა გადაწყვიტა. შემოღებული იქნა 5 კატეგორია: A, B, C, D და E. A კატეგორია ცხადია საუკეთესო თოფებს მიენიჭებოდათ და ისისნი ყველაზე ძვირი ღირდა. ამრიგად ,,პერდესა'' და სხვათა შეძენა ყველა მსურველს შეეძლო. მაგრამ მოხდა სრულიად საწინააღმდეგო, გაუთვალისწინებელი რამ. მყიდველიც აშკარად კატეგორიებად დაიყო:
,,-თქვენ რომელი კატეგორიის პერდე გაქვთ? D კატეგორიისა? დიახ, დიახ გასაგებია...''
კილოში აშკარა დაცინვა იგრძნობოდა. ფირმებმა მოგების ნაცვლად ზარალი განიცადეს და ეს დაყოფა მალევე გაუქმდა. თუმცა, თანამედროვეთა მოგონებებში ვკითხულობთ, რომ ხარისხით ეს თოფები დიდად არ განსხვავდებოდნენ ერთმანეთისგან.

1900-იან წლებში, მოსკოვში A კატეგორიის პერდე 925-1000 ოქროს მანეთი ღირდა, E კატეგორიისა კი 700 და ეს მაშინ, როცა ბელგიური ,,ლებოს'' ყველაზე ძვირფასო მოდელი 700-750 მანეთს ვერ აჭარბებდა.

http://www.radikal.ru

მე-19-ე საუკუნის დასაწყისიდან, ფრინველზე ნადირობის ორი ძირითადი ხერხი დამკვიდრდა. მეძებრებით და მორეკვით ნადირობა. ფრინველზე მორეკვით ნადირობა შემდეგში მდგომარეობს: ტყისპირიდან, ან ბუჩქნარიდან მოშორებით, მინდვრის ბოლოში მონადირე იყო შეფარებული. მარეკები მწკრივად დაეწყობოდნენ და ტყის ბოლოდან შიგ მყოფ ფრინველს გამორეკავდნენ. ტყიდან ღია ადგილზე გამოსული ფრინველი აფრინდებოდა და საფრებს გადაუვლიდა, საიდანაც მათ მონადირეები ზალპით ხვდებოდნენ. ზუმბიანი თოფის ხელახლა დატენვას საკმაო დრო სჭირდებოდა და ამ დროს მრავალი ფრინველი დაუსჯელად გადაიფრენდა. ამიტომ 2 თოფით სროლა შემოიღეს. ეს თოფები როგორც წონით, ისე მორგებულობის თვალსაზრისითაც სრულიად ერთნაირი უნდა ყოფილიყო, რომ მსროლელს მათ შორის განსხვავება არ ეგრძნო, მათ თან ახლდათ მსახურები, რომლებიც დატენილ თოფებს მიაწოდებდნენ და დაცლილს ხელახლა დატენიდნენ. ასე ხდებოდა სროლის მაღალი ტემპის შენარჩუნება. ყველაზე აზარტული მსროლელები სამი თოფითაც ისროდნენ და შესაბამისად ორ-ორი მსახური ახლდათ. მეტიც, ზოგიერთი მათგანი 4 თოფითაც გამოდიოდა. ამ შემთხვევაში მეოთხე თოფი სათადარიგო იყო და მხოლოდ ერთ-ერთი თოფის მწყობრიდან გამოსვლის შემთხვევაში მოიკითხავდნენ.

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

წყვილი და ერთნაირი თოფის დამზადება ყველას არ შეეძლო. როგორც მოგახსენეთ ეს თოფი არამარტო ტექნიკური მაჩვენებლით უნდა ყოფილიყვნენ ერთმანეთის იდენტურნი, არამედ, ფსიქოლოგიური განწყობის გასაძლიერებლად, გრავირებაც და კონდახის ტექსტურაც კი, ერთნაირი უნდა ყოფილიყო. ასეთი თოფების დამზადებას, ვირტუოზული ოსტატობა სჭირდებოდა და ეს საქმე მხოლოდ რჩეულებს ხელეწიფებოდათ. ,,პერდეს'' წყვილები და სამეულები, არა მარტო ნასროლის სიძლიერით, არამედ შესრულების მაღარლი ოსტატობითაც შედევრების რიგს განეკუთვნებიან.

1926 წელს პერდემ ინდოეთის ვიცე-მეფის ლორდ ირვინისათვის, ფრინველზე სანადირო მსუბუქი 12 ყალიბის, წყვილი თოფი დაამზად. ერთ-ერთი მათგანის წონა 2,91 კგ. იყო და მეორისაგან მხოლოდ 7 გრამით განსხვავდებოდა. ნადირობისას ერთ თოფს ლულები და კონდახი დაუზიანდა. პერდემ ისინი ახლებით შეცვალა და მათ შორის განსხვავებამ მხოლოდ 28 გრამი შეადგინა. დღევანდელი დაუწერელი წესით, პერდეს წყვილ თოფებს შორის განსხვავება 10 გრამს არ უნდა აღემატებოდეს.

ჯეიმს პერდე-უფროსს 5 შვილი ჰყავდა, მაგრამ მხოლოდ ერთი, ჯეიმს პერდე-უმცროსი გაჰყვა მამის კვალს. მისი შვილები, ჯეიმს, ათოლ სტიუარტი და სესილიც მეიარაღეები იყვნენ და სხვადასხვა დროს მეთაურობდნენ ფირმას. მეორე მსოფლიო ომიდან მოყოლებული, ფირმის სათავეში რამდენიმე გარეშე პირიც იდგა: 1970 წლამდე ლორდი შერვუდი, შემდეგ ვიქტორ სილი, ხოლო 1971 წლიდან 20 წლის ვადით ფირმას რიჩარდ ბოუმონტი ჩაუდგა სათავეში. მხოლოდ 1994 წელს დაბრუნდა ფირმის სათავეში პერდეთა სახელოვანი გვარის მეექვსე თაობის წარმომადგენელი- რიჩარდ პერდე და იგი, დღემდე ხელმძღვანელობს მას. 30-იანი წლებისა და ომის შემდგომი პერიოდის ეკონომიკურმა კრიზისმა ბევრი ცნობილი ლონდონური ფირმის არსებობას დაუსვა წერტილი. ზოგი დაიხურა, ზოგიც უფრო ძლიერმა ფირმებმა შეიერთეს. თავის გადასარჩენად რამდენიმე ფირმა ერთ ოჯახად გაერთიანდა კიდეც, ბუნებრივია პერდესაც შეეხო მძიმე წლები. შეკვეთების რიცხვი თანდათან მცირდება და 1994 წელს , მას არცერთი თოფი არ გაუკეთებია. 1945-46 წლებში კი შეკვეთები მკვეთრად გაიზარდა და მან უკვე 139 თოფი დაამზადა. 1948 წელს როგორც ვიცით, გაძლიერებულმა ფირმამ ჯეიმს ვუდვარდის წარმოება შეიძინა.
კრიზისის წლებში ცხადიი გახდა, რომ პერდეს სახენგანთქმულ ფირმას საფრთხე არ ემუქრებოდა, რადგან მას თავისი კრედოსათვის ერთხელაც არ უღალატია. ეს ცხოვრებამ დაამტკიცა.დედოფალი ვიქტორიას მმართველობის წლები, როგორც ავღნიშნეთ, ინგლისში საზოგადოებრივი საზოგადოებრივი ცხოვრების გაფურჩქვნის ხანა იყო.

პოსტის ავტორი: levani100 Jul 5 2012, 21:02

ყოჩაღ ბონე ბარაქალა შენს შრომას, ყოველთვის სასიამოვნო და საინტერესო მასალით გვანებივრებ.

პოსტის ავტორი: Bonehill Jul 5 2012, 21:23

levani100
გაიხარე ლევა

პოსტის ავტორი: kajuberi Jul 6 2012, 08:57

Bonehill
მომეწონა

პოსტის ავტორი: Bonehill Jul 6 2012, 09:01

მადლობა
დაუმთავრებელია ჯერ , მალე მოვრჩებნი

პოსტის ავტორი: ზაზა Jul 6 2012, 10:07

რა ნათლული მყავს, ბონე, ვამაყობ შენით
მადლობა იმ ხალხს, ვინც დაგეხმარა

პოსტის ავტორი: nika 1982 Dec 18 2017, 16:23

როგორც ვიცი "პერდე" მსოფლიოში პირველ ადგილზეა თოფებში