თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: Maverick Sep 1 2009, 15:47

პიროპლაზმოზი:

სიპტომები, პროფილაქტიკა, მკურნალობა

Пироплазмоз является распространенным во всем мире заболеванием, которое вызывается простейшими микроорганизмами, переносчиками которых являются клещи родов Dermacentor и Rhipicephalus.

За исключением клещевой передачи инфекции в редких случаях является возможным механическое перенесение посредством шприцев или при переливании крови.

Чаще болеют собаки, которых вывозят на природу, в весенний, летний и осенний периоды.

Инкубационный период при естественном заражении составляет от 10 дней до 3-х недель. При искусственном заражении путем переливания крови уже через 1 день наступает первая паразитемия, продолжающаяся 4 дня. Затем паразиты временно исчезают из периферической крови; через 10-12 дней следует вторая более массивная паразитемия, которая сопровождается внути- и экстрасосудистым гемолизом.

Пироплазмы разрушают клетки крови, главным образом эритроциты. В результате чего организм испытывает кислородное голодание. Остатки разрушенных эритроцитов, гемоглобин в большом количестве выделяются почками, приводя к нарушению фильтрации мочи. Инвазированные (зараженные) эритроциты захватываются и перевариваются макорфагами. При всех этих проблемах не стоит забывать про токсины, которые выделяются в результате жизнедеятельности пироплазм. Все это приводит к нарушению деятельности различных органов, в том числе, почек, печени, легких.

Симптомы

Симптомы этого заболевания варьируют в довольно широких пределах и зависят от степени тяжести заболевания, которое может протекать в подострой, острой, хронической и латентной форме.

Молодые собаки, собаки, находящиеся в состоянии стресса, и собаки, которые одновременно поражены другими паразитами, могут при подостром течении умереть от сердечно-сосудистой недостаточности, отека легких или от коагулопатии потребления (ДВС синдрома).

Типичные острые симптомы – вялость, слабость, повышенная температура (до 42ºС), бледная или желтоватая окраска слизистых, красновато- или зеленовато-коричневая моча, признаки почечной недостаточности, желтуха, гепато- и спленомегалия. В последнюю стадию развиваются судороги и может нарастать дыхательная и сердечная недостаточность.

Хроническое течение может характеризоваться повышением температуры, истощением, вялостью, пониженным аппетитом, признаками почечной недостаточности и желтухи. Реже наблюдаются периферические отеки, геморрагический понос, петехиальные кровотечения из слизистых, язвенный стоматит и нейромышечные нарушения.

При гемоглобинурии (крови в моче), клонических и тонических судорогах, гипертонусе и отсутствии грамотной этиотропной терапии собаки, как правило погибают.

Результаты лабораторных исследований

Типичными данными лабораторных исследований являются: ускоренная реакция оседания эритроцитов (СОЭ), повышенное содержание белка в сыворотке крови, гемолитическая регенеративная анемия с тромбоцитопенией от легкой до самой тяжелой степени, выраженный лейкоцитоз со сдвигом ядра влево и моноцитозом, гемоглобинурия, билирубинемия, билирубинурия, протеинурия с гиалиновыми цилиндрами.

Верификация диагноза

Важное значение в постановке клинического диагноза является правильное и досканальное изучение анамнеза: были ли на природе, снимали ли клещей, обработано ли животное против эктопаразитов…

Точный диагноз ставится при микроскопическом исследовании капиллярной крови, взятой из уха или ногтевого ложа. После окраски по Романовскому-Гимзе в эритроцитах обнаруживаются пироплазмы грушевидной формы, чаще расположенные парами. Отрицательный результат анализа отнюдь не исключает бабазиоза (хронические случаи, бессимптомный носитель). В подобных случаях дополнительно можно использовать метод непрямой иммунофлюоресценции или метод ЭЛИСА. Границы диапазона прививочных титров могут искажать результат при низких титрах возбудителя.

Дифференциальный диагноз

Клинически острое течение может напоминать ряд инфекционных заболеваний чуму плотоядных, инфекционный гепатит и лептоспироз. Пироплазмоз следует отличать от аутоиммунных гемолитических анемий, медикаментозных или токсических гемолитических анемиях: гемобартонеллез; отравление гелвелловой кислотой (сморчки, строчки).

Прогноз

На прогноз влияют степень тяжести, возраст, своевременная постановка диагноза и терапия. У собак в шоке и с ацидозом он сомнительный. При хроническом течении возможно спонтанное выздоровление через 2 месяца.

Лечение

При легком и хроническом течении заболевания можно применять только одно из антибабезиозных средств: верибена, беренила или редко применяемого азидина. Перед применением этих препаратов собак следует гипергидратировать (провести инфузионную терапию) раствором Рингера или другим кристаллоидными и коллоидными растворами. Более того, значение гематокрита ниже 15-20% требует переливания свежей крови, которая должна вводиться медленно, до тех пор, пока значение гематокрита не достигнет 20-25%.

Для успешной терапии пироплазмоза рекомендуется применять комплекс витамина В, препараты железа, диуретики и анаболики. При ацидозе в инфузионный раствор (капельницу) добавляется бикарбонат натрия. Лечение этого серьезного заболевания только антипротозойными средствами является не только не правильным, но и зачастую вредит здоровью собаки.

Профилактика

Для профилактики пироплазмоза используют специальные ошейники, спреи и капли на холку отпугивающие иксодовых клещей. Подробнее об этом в статье «Способы защиты от блох, клещей и комаров».

Кроме того, существует инактивированная вакцина Рirodog®, которую можно давать собакам за 2-3 месяца до поездки за границу. Вакцинация предотвращает случаи со смертельным исходом, однако инфицирование, несмотря на вакцинацию, возможно.


P.S. უპირველე ყოვლისა ბოდიშს ვიხდი რომ ტექტი რუსულად არის,
პერი 29 აგვისტოს სანადიროდ გვყავდა, მე, ზაზა, ქოჩი და კიდევ ერთი ჩემი მეგობარი, გერიელად ვინადირეთ, მაგრამ გაახარებს ბედი კაცს? პერის ტკიამ უკბინა და პიროპლაზმოზი დაემართა, სიმპტომები გამოვლინდა 30 აგვისტოს საღამოს, ძაღლი უხასიატოდ გახდა, ჭამაზე უარი თქვა, და სუსტად იყო, ეგრე ინტერნეტს ვეცი და სწორედ ამ http://www.doctor-m.ru საიტზე წავიკითხე ანალოგიური სიპტომების შესახებ, დიაგნოზიც ჩემით დავუსვი, ექიმთან გადავამოწმე და დაზუსტდა, დაავადება საწყის ეტაპზევე აღმოვაჩინეთ, დავუწყეთ მკურნალობა, ძაღლი 10 დღეში ისევ შეგიძლია სანადიროდ გაიყვანოო, კვირის ბოლოს მოვრჩებით მკურნალობას
ამიტომ გავხსენი ეს თემა, უნდა ვიცოდეთ დაავადების საწყისი სიპტომები, ეშმაკს არ ძინავს
აი როგორ გამოიყურება ტკიპა რომელიც იმ მიკროორგანიზმების გადამტანიანია, რომელიც იწვევს პიროპლაზმოზს
http://www.radikal.ru
http://www.radikal.ru
ფუი ეშმაკს

პოსტის ავტორი: ჭალიმგელა Sep 1 2009, 15:57

მე კინაღამ მომიკლა ბეტი მაგან ოგონდ გვიან მივხვდი და ძლივს გადავარჩინე

პოსტის ავტორი: Maverick Sep 1 2009, 16:06

ძაღლის ლეიშმანიოზი
გადამტანი კოღო და ტკიპა (იგივე რაც პირველ პოსტში), საქართველოში გავცელებულია გარდაბნის მიმდებარე ტბორებთან, აქტიური პერიოდი ზაფხული და ცხელი შემოდგომა, სექტემბრის ბოლომდე, მკურნალობა ხანგძლივია, მინიმუმ 4 კურსი, დაავადება მიმდინარეობს ქრონიკულად, ხშირია ფატალური შემთხვევები
აი გადამტანი ''ნაბიჭვარი'':
http://www.radikal.ru
დეტალურად სიპტომები, პროფილაქტიკა და მკურნალობა იხ. რუსულად
Лейшманиоз относится к болезням, поражающим как человека, так и животных. У собак различают 2 его формы: внутреннюю и наружную. Возбудителем болезни являются лейшмании, микроорганизмы, принадлежащие к простейшим. Эти паразиты имеют овальную форму, во время развития проходят 2 стадии: жгутиковую и безжгутиковую. Заражение собак происходит преимущественно через укусы кровососущих насекомых: слепней, москитов. Чаще всего наблюдается поражение у собак до 2-летнего возраста. Переболевшие животные вырабатывают достаточно стойкий иммунитет.

Болезнь протекает как остро, так и хронически, кожная форма ее проявляется изъязвление спинки носа, губ и бровей.


Внешние проявления лейшманиоза у собак

Возбудители лейшманиоза

Температура тела практически не изменяется. Лимфатические узлы слегка увеличены, при длительном течении болезни они становятся бугристыми, уплотняются, но остаются подвижными, в отличие от опухолевых заболеваний. В бугорках лимфоузлов больной собаки содержится множество возбудителей лейшманиоза. Со временем на месте пораженных узлов образуются язвы. Внутренний лейшманиоз отличается от наружного симптомами: в первую очередь наличием лихорадки, анемией, истощением и диареей. Голова и спина лысеют, могут возникнуть конъюнктивит и изъязвления слизистой носа. Прогноз неблагоприятный, чаще всего спустя несколько недель после проявления первых признаков болезни собака погибает.

Вскрытие показывает увеличение печени и селезенки не менее чем в 2 раза, костный мозг подвержен гиперплазии, окрашен в красный цвет.

Лечение внутренней формы болезни не разработано, наружная же лечится путем обкалывания первичных узелков и дальнейших поражений 5%-ным раствором акрихина.

Профилактика распространения лейшманий заключается в уничтожении

больных внутренней формой заболевания собак и истреблении переносчиков болезни.

Токсоплазмоз

Так же как и лейшманиоз, данное заболевание относится к разряду зооантропонозных. Промежуточными хозяевами вызывающего токсоплазмоз паразита признаны кошки. Токсоплазма, вызывающая заболевание, обитает внутри клеток хозяина и разрушает их. Обнаружение паразитов в теле животного может служить сигналом о начале острой стадии болезни, при хроническом же ее течении токсоплазмы принимают форму истинных цист, которые, в отличие от активной формы микроорганизма, имеют постоянную оболочку.

Заражение происходит в основном через мясо, пораженное паразитами. Известны также случаи поражения собак, поедавших экскременты кошек, и внутриутробное заражение потомства от матери.

Симптоматика зависит от течения болезни. В любом случае инкубационный период не превышает 3–10 дней. В острой форме токсоплазмоз приводит к значительному повышению температуры тела собаки, учащенному пульсу и дыханию, отказу от корма и воды. Собака страдает диареей, у нее дрожат мышцы, появляются гнойно-слизистые выделения из носа. В тяжелых случаях могут развиться парезы задних конечностей и нарушение координации движений. Подострое течение болезни крайне похоже по симптоматике на чуму собак и может быть неверно диагностировано неопытным ветеринаром как инфекционная болезнь.

В случае хронического течения токсоплазмоз протекает сначала в острой форме, но затем наступает мнимое выздоровление, в период которого собака становится носителем возбудителя. У сук, пораженных латентным токсоплазмозом, нередки аборты, а щенки рождаются с уродствами или нежизнеспособными. После довольно длительного скрытого течения болезнь может вновь обостриться, что чаще всего приводит к гибели собаки.

Гистологическое исследование открывает истинную причину болезни: в тканях животного с легкостью обнаруживаются паразиты.

Лечение болезни проводится в 2–4 курса по 10 дней, в течение которых собаке дают дараприм или хлоридин в дозе 0,001 г, сочетая основное лекарство с сульфаниламидами по 0,2 г на 1 кг массы тела собаки. Также хорошие результаты дает применение химкокцида при острой форме токсоплазмоза, витаминотерапия (в основном витамины группы В и фолиевая кислота) и введение глюкозы.

Нематодозы

Общее название заболеваний, вызываемых паразитирующими в кишечнике животных гельминтами (нематодами),— нематод оз. Наиболее часто из всех нематод в кишечнике собак встречаются токсокары. Восприимчивы к ней собаки всех возрастов, но наиболее часто этих аскарид находят у щенков.

При исследовании кала больных собак обнаруживаются мелкие веретенообразные черви светло-желтого цвета.

Цикл развития носит аскаридный тип, яйца гельминтов выделяются с калом в окружающую среду, где и достигают инвазионной стадии. После заражения, происходящего при попадании в организм через зараженный корм или воду, личинки нематод внедряются в клетку кишечника, разносятся током крови по организму (в первую очередь — в легкие), откуда, внедряясь в ткани, попадают в ротовую полость и вторично заносятся в кишечник, где и происходит их окончательное созревание.

Больные животные худеют, у них нарушается деятельность ЖКТ, пропадает аппетит. Нередко отмечаются вздутие живота, что создает впечатление рахитичности, и поедание собакой собственных фекалий.

Для лечения применяются в основном декарис и тивидин, хотя можно также проводить дегельминтизацию и другими средствами. Даются препараты после 12-часового голодания в смеси с мясным фаршем. Доза введения обычно составляет 0,002–0,003 г на 1 кг массы тела собаки. Через 1 ч после кормления с декарисом рекомендуется дать щенку слабительное.

В качестве предотвращения заражения нематодами можно рекомендовать соблюдение зоогигиенических мер, приучение щенков не брать в рот фекалии других животных. Кроме того, необходимо не допускать загрязнения кормов собак с землей и навозом. Чтобы не произошло повторного заражения, фекалии больных собак уничтожаются (сжигаются) вплоть до 6-го дня после дегельминтизации.

Трематодозы, цестодозы

Возбудителями этой группы болезней у собак являются преимущественно ленточные черви, паразитирующие в кишечнике пораженного животного и человека. Длина этих паразитов колеблется от 3 до 15 м, они состоят из члеников, некоторые из них, наполненные яйцами червя, легко отрываются и с каловыми массами попадают во внешнюю среду.

Различные виды трематод и цестод могут обитать в печени и желчевыводящих путях или в кишечнике собак. В зависимости от этого различается и симптоматика заболевания.

Черви, паразитирующие в печени, вызывают желтуху, расстройства пищеварения, исхудание животного. Печень при пальпации оказывается увеличенной, в ней можно прощупать множество бугорков и уплотнений. Если ленточные черви развиваются в ЖКТ, картина болезни несколько иная: животное страдает поносами, неожиданно сменяющимися запорами, в кале обнаруживаются кусочки тела червя в виде белых полосок, отмечаются рвота, нарушения аппетита и общее истощение животного. При сильной инвазии наступает закупорка кишечника, приводящая к гибели собаки. Длительная болезнь без лечения может привести к нарушениям нервной деятельности вплоть до эпилептических припадков и к разрыву тканей кишечника с извержением каловых масс в брюшную полость.

პოსტის ავტორი: მონადირე Sep 1 2009, 18:10

აცრები არ არსებობს ამ დაავადებებზე?

პოსტის ავტორი: Maverick Sep 2 2009, 08:49

არა აცრები არ არსებობს

პოსტის ავტორი: ვიტო Sep 3 2009, 09:03

Maverick
დამუშავებული გყავდა?
მე ადვანტიქსით დავამუშავე და მაინც ემუქრება ეგ ამბავი?

პოსტის ავტორი: Maverick Sep 3 2009, 09:49

კი ვიტო დამუშავებულიც მყავდა და როგორ ვუვლი ხომ იცი? მაგრამ დრუნჩზე უკბინა (დრუნჩზე და თაზე ხომ ადვანტიქსი არ შეიძლება), ეტყობა ბალახი რომ დიდია, და თავით შედის მაგ დროს უკბინა იმ დედაფეთქებულმა

მაგრამ დროულად მივუსწარი, და უკვე ფეხე დადგა, გუსჰინ დილიდან ჭამაც დაიწყო და თამაშიც, ოღონდ ეგ არის რომ 3 დღის შიმშილობამ თავისი ქნა და გახდა, 25 კგ-იანი ძაღლი 17 კგ -ზე დავიდა

პოსტის ავტორი: gogitam Sep 18 2009, 11:13

იგივე პრობლემის წინაშე დავდექი, გასულ კვირას კაკაბეთიდან დავბრუნდით მე და ჩემი ჯულია, კარგად ვინადირეთ, მეორე დღეს ძაღლი აშკარად სუსტად გამოიყურებოდა, სიცხე 41,5, საჭმელზე უარი, წყალს არ სვამდა, ჰოდა ეგრევე დავრეკე ვეტ-ექიმთან. ექიმმა შეიძლება ითქვას მაშინვე დასვა პიროპლაზმოზის დიაგნოზი, და მირჩია სისხლის ანალიზი გაგვეკეტებინა. ტან მიტხრა ძაღლის შარდის ფერს დავკვირვებოდი, და მარტლაც შარდი მუქი კონიაკის ფერის ჰქონდა. მეორე დღეს დიაგნოზი ანალიზების შედეგად დადასტურდა და ეგრევე დავიწყეთ მკურნალობა. ექიმი სახლში მოვიყვანე, ძაღლს დაუდგა წვეთოვანი და პარალელურად 9 ნემსი შეიყვანა. იმ დღეს ვერ ვიტყვი რომ რაიმე შედეგი მივიღეთ, თუმცა მეორე დღეს ძაღლი აშკარად გამოკეთდა, შარდი სრულიად გაეწმინდა, სიცხემ დაუწია და ჭამაც დაიწყო. მოკლედ 3 დღე გავიდა და დღესაც ჯანზეა. მე რა თქმა უნდა სრული ინფორმაცია მოვიძიე ინტერნეტში აღნიშნული დაავადების თაობაზე. როგორც ჩანს პიროპლაზმოზი ურთულესი დაავადებაა, განკურნების შემდგომ ხშირია რეციდივი, თირკმელების უკმარისობა, ანემია და დაავადების განმეორების შანსი, ამ დროს ძაღლს იმუნიტეტი სრულიად უქვეითდება და და საჭიროებს სერიოზულ მიხედვას, კერძოდ კი რკინის შემცველ პრეპარატებს და თიკმლის ფუნქციის აღმდგენ პრეპატატებს. როგორც ჩანს ძაღლის ფიზიკური დატვირთვაც მინიმუმ სამი თვის განმავლობაში არ შეიძლება, ჰოდა აი ასე არ გაგვიმართლა, თუმცა ბარსით ვიყავით დამუშავებული ტკიპების საწინააღმდეგოდ.

პოსტის ავტორი: Maverick Sep 18 2009, 11:20

ციტატა(gogitam @ Sep 18 2009, 12:13 PM)

პოსტის ავტორი: gogitam Sep 18 2009, 11:32

გეთანხმები, ერთი კვირით ადრე ბაზალეთის მიდამოებში ვიყავით, ზუსტად იქ შევნიშნე ტკიპების შემოსევა, დაახლოებით იგივე შეფერილობის ტკიპები ვნახე, როგორიც ზემოთაა მოყვანილი, სულ ხელით ვაცალე, მაგრამ როგორც ჩანს მაინც უკბინა,

რაც შეეხება წვეთოვანს, ის წამალი, რომელიც პიროპლაზმოზს ანადგურებს, ტავად გამოირჩევა დიდი ტოქსიკურობით, ზუსტად ამის გამო ძაღლს ესაჭიროება ორგანიზმის გაძლიერება, რათა გაუძლოს მეორე შემოტევას, რასაც ეს წამალი იწვევს, ჩვენს შემთხვევაში გამოიყენეს გლუკოზა 5%-იანი

პოსტის ავტორი: gogitam Sep 18 2009, 13:23

მეგობრებო, ჩემი რჩევა იქნება სანამ მინდორში ძაღლს გაიყვანთ წინა დღით მაინც კარგად დაამუშავეთ ტკიპაზე, სულ რაგაც 3 დღის წინ ძაღლი დამიავადდა პიროპლაზმოზით, ვფიქრობ ბაზალეთის მიდამოებში, ეს კი თქვენს ოთხფეხა მეგობარს სერიუზულ საფრთხეს შეუქმნის, კეთილი სურვილებით

პოსტის ავტორი: გოგა Sep 18 2009, 13:37

gogitam
სალამი .აცრილი გყავდა ძაღლი??

პოსტის ავტორი: ჰერცოგი997 Sep 18 2009, 13:42

ისე მართლა მომრავლდა ტკიპები კიარა რაღაც ჯღიბები არის ჩემსას ამოუყვანე 2 დღის უკან არადა დავამუშავე 2 ჯერ

პოსტის ავტორი: გიორგი Sep 18 2009, 13:46

ხალხო რათ აოფებთ ?? ძაღლებზე მთელო განყოფილებაა შქმნილი და ამ თემაში პრიჩემ ?

პოსტის ავტორი: gogitam Sep 18 2009, 13:50

როგორც ინტერნეტის საშუალებებით შევიტყვე ამ დაავადების პრევენცია აცრების საშუალებით შეუძლებელია, მე მხოლო გარეგანად მყავდა დამუშავებული, თუმცა მაინც აიკიდა

პოსტის ავტორი: T A M P L I E R Sep 18 2009, 13:59

ვახ შემეშინდა.ისე მართლა ვაოფებთ მე მაპატიეთ გადავიდეთ ძაღლების თემაში და იქ განვიხილოთ ეს ამბავი.მოდერს ვთხოვ გვაპატიოს და ეს პოსტები წაშალოს ან გადაიტანოს

პოსტის ავტორი: გოგა Sep 19 2009, 17:26

T A M P L I E R

რატო კაცო,დაავადება არ არის ტკიპა....? ოფი რა შუაშია

პოსტის ავტორი: Bonehill May 3 2010, 10:40

მეგობრებო ვინ იცის, ლეიშმანიოზი კონტაქტით გადადის ადამიანზე, ან ზაღლიდან ძაღლზე? გუშინ მოვეფერე ერთ "საეჭვო" ძაღლს

პოსტის ავტორი: ჭალიმგელა May 3 2010, 10:53

Bonehill
ლეიშმანიოზი გადადის მარტი კოღოთი. არც მოფერებით და არც კოცნით არ გადადის

პოსტის ავტორი: Bonehill May 3 2010, 12:23

ჭალიმგელა
შენ გაიხარე

პოსტის ავტორი: Davitus May 3 2010, 18:18

ციტატა(Giorgi @ 3rd May 2010 - 11:53)

პოსტის ავტორი: Maverick May 3 2010, 21:01

Bonehill
ლეიშმანიოზი ორგვარია, კანქვეშა ლეიშმანიოზი და შინაგანი ლეიშმანიოზი, კანქავეშა ლეიშმანიოზის დროს ცხოველის კანი კანი ზიანდება, იქერცლება, თმა ცვივა ცხოველს, შემდეგ წყლულები უჩნდება და კვდება დაინფიცირებული ცხოველი, სავარაუდოა რომ ასეთ შემთხვევაში დაავადე კონტაქტითაც გადავიდეს, თუ დაინფიცირებული ხელი ლორწოვან გარსში მოხვდება

შინაგანი ლეიშმანიოზი შინაგან ორგანოებს აზიანებს სავარაუდოდ კონტაქტით გადადება დაავადების არ მოხდება

ეს მხოლოდ ჩემი ვარაუდია, რომელიც გარკვეულ ინფორმაციაზე დაყრდნობით ჩამომიყალიბდა

პოსტის ავტორი: Davitus May 4 2010, 02:59

Maverick

არ არის ვარაუდი, სავსებით შესაძლებელია ვარიანტია

პოსტის ავტორი: ლევანა90 May 4 2010, 15:58

ძაღლის ლეიშმანიოზი




ლეიშმანიოზის გამომწვევია ერთუჯრედიანი პარაზიტი, რომელიც მიეკუთვნება გვარ: Leischmania-ს. დაავადებისათვის დამახასიათებელია კანის, ლორწოვანი გარსების დაზიანება, ელენთის და ღვიძლის გადიდება , პარეზი, დამბლა,ანემია, ავადებიან ძირითადად მონადირე ძაღლები, გვხვდებასხვა ცხოველებშიც , ასევე ადამიანსიც.
http://pix.ge/

ისტორიული ცნობები ლეიშმანიოზის აღმძვრელი აღმოჩენილი იქნა 1937 წელს რუსი ექიმის ი. პ. ბოროვსკის მიერ. ძაღლებში დაავადება პირველად აღწერილი იქნა 1908 წელს ტუნისში. რეგისტრირებულია ამიერკავკასიაში და შვა აზიაში.


აღმძვრელი დაავადება მიმდინარეობს ორი ფორმით

1. კანის ფორმა რომელიც აღმძვრელია Leischmania tropica. პარაზიტობს ძაღლის და ადამიანის კანსა და ენდოთერიალურ უჯრედებსი . გადამტანია სისხლმწოვი მოსკიტი Phlebotomus papatasi.
http://pix.ge/


2.შინაგანი, ვისცერალური ლეისმანიოზი , აღმძვრელია Leischmania donovani, მოკალიზობს ძაღლის და ადამიანის ღვიძლის, ელენთის, ძვლის თვინის, იშვიათად სისხლის უჯრედებში. გადამტანია Phlebotomus caucasica .

მორფოლოგიურად ორივე აღმძვრელი იდენთურია. თბილსისხლიანი ცხოველის ორგანიზმში პარაზიტები არიან უშოლტო, სფეროსებური ან ოვალური ფორმის. მათი ზომებია : სიგრძე 2-5 მმიკ, სირგძე 1-3 მმიკროვანოვსკის-გიმზას წესით შეღებვისას კარგად ჩანს ციტოპლაზმა ,ბირთვი და ბრეფალობლასტი, რომელიც წერტილისმაგვარია, ან მცირე ძომის ჩხირისებული ფორმისაა, მისგან ხდება შოლთის წარმოქმნა. ყოველ ლეისმანიას აქვს მრგვალი ან ოვალური ბირტვი და მცირე ზომის დამატებითი ბირთვაკი.

გადამტანები
მოსკიტების ორგანიზმსი ლეიშმანიები წაგრძელებული , თიტისტარისებური შოლტის ფორმას იღებენ (სიგრძით 0.015-0.20 მმიკ.) და ბირთვთან ახლოს მდებარეობენ
http://pix.ge/

პარაზიტის განვითარება
ლეისმანია რომელთაც გააჩნიათ სოლტები , საკმაოდ სწრაფად მოზრაობენ , იკვებებიან ოსმოსის გზით . გამრავლება ხდება სიგრზეზე გაყოფით ორ ინდივიდად.
ლეისმანიები კარგად იზრდებიან ხელოვნურ საკვებ ნიადაგზე . მაგალითად ნახევრად სველ აგარზე , რომელსაც დამატებული აქვს კურდღლის სისხლი სიციცხლისუნარიანობას ინარცუნებენ რამოდენიმე წელი
http://pix.ge/

დაავადებულ ძაღლზე და ადამიანზე მოსკიტების კვების დროს მოსკიტების ნაწლავებში ხვდებიან პარაზიტის უსოლტო ფორმები (კანის წყლულიდან ან სისხლიდან) მათში ლეიშმანიები ენერგიულად მრავლდებიან და ვითარდებიან შოლტიანი ფორმები, დაავადებიდან მე-6-7-ე დღეს ისინი ჩალაგდებიან მოსკიტის საყლაპავში და პირის ღრუში. უკვე მე-8-10-ე დღიდან მწერებს შესაძლებლობა აქვთ ძაღლზე თავდასხმის დროს სისხლში , ან კანის ქსოვილში ინოკულირება. მოსკიტის გაჭყლეტის დროს დროს შეიძლება შეგხვდნენ კანის გარეგან საფარველში . და შემდეგ ლეისმანიების სოლტიანი ფორმები აღწევენ სინაგანი ორგანოების და კანის რეტიკულო-ენდოთერიალურ უჯრედებსი. ისინი კარგავენ შოლტებს და სწრაფად მრავლდებიან. აზიანებს ყველა უჯრედს, სადაც პარაზიტობენ შემდეგ გადადიან სხვა უჯრედებში , სადაც მეორდება განვითარების იგივე ციკლი.

ეპიზოტოლოგიური მონაცემები
ლეისმანიოზი გავრცელებულია ამიერკავკასიაში, სვა აზიის რესპუბლიკებში.
ექსპერიმენტალურ პირობებში დაავადება შეიძლება გამოწვეული იქნას ძაღლებში, მათ ორგანიზმსი ლეიშმანიოზის კულტურის შეყვანით , რომელიცგამოზრდილია ხელოვნურ საკვებ პირობებში . ბუნებრივ პირობებსი ძაღლების დაავადება შეიზლება მოხდეს ჯანმრთელი ცხოველის ავადმყოფთან უშვალო კონტაქტით, ან ლეიშმანიების დაინვაზიებული მოსკიტების სედეგად .

დაავადების კლინიკური ნისნები
ახალგაზრდა დაავადებულ ძაღლებში ხშირად ლეიშმანიოზი მიმდინარეობს მწვავედ , მოზრდილებში ქრონიკულად და ზოგჯერ მთავრდება გამოჯამრთელებით .
ლეიშმანიოზის მწვავე მომდინარეობის დროს აღინისნება აღგზნება , სხეულის ტემპერატურის მომატება, უმადობა , სიგამხთრე ზოგჯერ ვიტარდება დიარეა და ანემია , ავადმყოფი ცხოველები უფრო მეტად წვანან , უვითარდებატ ნაწოლები . დაავადების ბოლო სტადიაში არ რეაგირებენ გარემო გაღიზიანებაზე და ბოლოს კვდებიან კომატოზურ მდგომარეობაში. მწვავე ლეისმანიოზის ხანგრძლივობაა რამოდენი მღიდან 2-3 კვირამდე.
ქრონიკული მომდინარეობის დროს აღინიშნება სიგამხდრე , ცხელება, კონიუნქტივიტი, ზოგჯერ რინიტი , კანის დაზიანება: დაწყლულება უფრო ხშირად ხდება თავის სხვადასხვა ნაწილში ( ცხვირის, ყურის ნიჟარის, შუბლისა და საფეთწელის ნაწილში) აღინისნება ბალნის ცვენა , დიარეა, სხეულის უკანა ნაწილის სისუსტე და დამბლა. ხშირად აღინიშნება პრეპუციუმის ჩანთის ლორწოვანის ანთება და დაწყლულება საიდანაც გამოდის ბლანთი სითხე.

ლეისმანიოზის მწვავე მიმდინარეობა რეგისტღირებულია ზაფხულში და ემთხვევა მოსკიტების მასობრივ ფრენის პერიოდს , დაავადების კერაში ქრონიკული ლეიშმანიოზი აღინისნება წლის ნებისმიერ დროს . გარდა ქრონიკული ფორმისა ასევე გვხვდება ქვემწვავე ფორმა.
პათოლოგო-ანატომიური ცვლილებები ძაღლის ლეშის გაკვეთის დროს აღინიშნება სიგამხდრე , ანემია , ღვიძლის, ელენთის, ლიმფური კვანძების გადიდება , ძვლის ტვინის ჰიპერმია. ზოგჯერ კატარული გასტროენტერიტი, ნეფრიტი, ფილტვების შეშუპება , კანზე და ცხვირზე ლორწოვან გარსზე წყლულები.

დიაგნოზი
ისმევა კომპლექსურად : კლინიკური ნიშნების, ეპიზოდოლოგიური მონაცემების მიხედვით და ზუსტდება მიკროსკოპიული გამოკვლევებით.
ამისათვის იღებენ ანაფხეკს კანიდან და აგრეთვე სეროზული სითხის ერთ წვეთს , განსაკუტრებით თვალის და ყურის მიდამოდან , რომელსაც გადაიტანენ სასაგნე მინაზე , ამზადებენ ნაცხს , აფიქსირებენ მეთილის სპირტში და ღებავენ რომანოვის მეთოდით .
შინაგანი ლეიშმანიოზის დიაგნოზირება რთულია . საჭიროა ძვლის ტვინის , ლიმფური კვანძების გამოკვლევა. სადიაგნოსტიკოდ იყენებენ ფორმალინის რეაქციას . იღებენ ძაღლის სისხლის შრატის 1 მლ-ს და უმატებენ სუფთა ფორმალინის 2-3 წვეთს და კარგად შეანჯღრევენ. დადებითი რეაქციის შემთხვევაში შრატი სწრაფათ იღებს ჟელატინის კონსისტენციას.

მკურნალობა
რეკომენდირებულია მხოლოდ ჯისიანი ძაღლების მკურნალობა .
კანის ლეისმანიოზის დროს , წყლულების ირგვლივ , ან მის სირღმეში შეჰყავთ 4-5% იანი აკრიქინის ხსნარი 1%იანი ნოვოკაინტან ერთად. აგრთვე გამოიყენება ქიმიოთერაპია , ფიზიორენტგენი.
ვისცერალირი ლეისმანიოზის დროს სამედიცინო პრაქტიკაში წარმატებით გამოიყენება სოლოსურმინი, რომელიც შეყავთ ვენაში 20% იანი წყალხსნარის სახით დოზით 0.12-0.22გ/კგ, ყოველდღიურად 12 დღეღამის განმავლობაში. \

პროფილაკტიკა და ბრძოლის ღონისძიებები
ლეიშმანიოზზე არაკეთილსაიმედო კერაში აუცილებელია მედ. პერსონალთან ტარდებოდეს კომპლექსური ღონისძიებები მოსკიტების, მათი მურების, მაწანწალა ძაღლების წინააღმდეგ , გამოიყენება პარადიქლორბენზოლი , პოლიქლორიდი, ჰექსაქლორანის ემულსია აეროზოლის სახით.

პოსტის ავტორი: Bonehill May 4 2010, 20:20

ლევანა90
შენ გაიხარე ამხელა ნაშრომისთვის.

პოსტის ავტორი: gurika May 4 2010, 20:46

ბიჭებო გაუმარჯოს. ჩემს პოინტერს დაემართა ეხლა სოკოვო ექიმმა, ესეგი ცვივა თმები მრგვლად კისერძე ცოტ-ცოტა და სასიში ხოარაა ძალიან? :(

პოსტის ავტორი: ლევანა90 May 4 2010, 21:00

არაარის საგანგაშო რა პრეპარატით მკურნალობ??

პოსტის ავტორი: Maverick May 5 2010, 08:08

gurika
ლეკვისთვის საშიშია, მკურნალობის სრული კურსი უნდა ჩაუტარო, ასევე მოარიდე მინდორში სიარულს გამოჯანმრთელებამდე

პოსტის ავტორი: ჰერცოგი997 May 5 2010, 08:13

მოარიდე მინდორს გურიკ ჯერ პატარაა და ეექიმთან უეჯველი წაიყვანე

პოსტის ავტორი: ლეკი May 5 2010, 14:26

დემოდეკოზი
(კანქვეშა ტკიპა)
http://pix.ge/
დემოდეკოზით ხშირად ავადდება ახალგაზრდა საქონელი და ძაღლები 9-18 თვის ასაკში. 2 წლიანი და უფრო დიდი ასაკის ძაღლები შედარებით იშვიათად ავადდებიან.
დაავადების საშიშროება განსაკუთრებით იზრდება ზამთარსა და გაზაფხულზე, როდესაც ცხოველთა ორგანიზმის რეზისტენტულობა ქვეითდება და ასევე დაქვეითებულია კანის ქსოვილის ტონუსიც. დაავადება გადამდებია და ჯგუფური თანაცხოვრების პირობებში დასნეულებულ ცხოველთან ან იმ ნივთთან შეხებამ, რომელთანაც კონტაქტი დასნეულებულ ცხოველს ჰქონდა, შესაძლოა ჯანმრთელი ცხოველის დასნეულება გამოიწვიოს. გარდა ამისა ძაღლები დემოდეკოზით ავადდებიან გარეულ ცხოველებზე ნადირობისას. ლეკვები დაბადებიდანვე მგრძნობიარენი არან ამიტომ თავიდანვე აშორებენ დედას, რომელსაც დასნეულებული ჯირკვლები აქვს, რადგან ამ დროს ტკიპების გადაცემა ხდება მშობიარობიდან პირველი 72 საათის განმავლობაში უშუალო კონტაქტის დროს.
დაავადების ხელშემწყობი სხვა ფაქტორები:
კანის ჰიგიენა: სინესტე ხელს უწყობს დემოდექსის ტკიპების გამრავლებას. ძაღლების ნესტიან ადგილებში ყოფნა ან ხშირი ბანვა კანის გაღიზიანებას იწვევს.
დემოდეკოზის თანმხლები დაავადებები: ცრემლიანი გამონადენი, ნერწყვის ჭარბი გამოყოფა, ტოქსიკაროზი, მუნი.
დაავადების სიმპტომები: დაავადების კლინიკური სიმპტომები იწყება ტკიპების განუსაზღვრელი გამრავლებით. დემოდეკოზის კეროვანი ფორმის დროს ძაღლებს ბალანი სცვივათ თავის კანის სხვადასხვა უბნებზე( თვალის რკალის გარშემო, ტუჩების, ყურის ნიჟარების გარშემო), თათებზე და უფრო იშვიათად ტანის გარე საფარიც ეცლებათ. დაზიანებულ ადგილებში კანი სქელდება, ნაოჭდება და ღებულობს მოლურჯო-მონაცრისფრო ან სპილენძისფერ-წითელ ფერს და იფარება გარქოვანებული ეპიდერმისის რქოვანით. უფრო ხშირად პიოდერმიის გამომწვევი
ხდება მიკრობი -staphylococcus intermedius, მაგრამ ზოგჯერ სხვა ბაქტერიებიც - pseudomonas aeroginosa, proteus mirabilis. ზოგ შემთხვევაში დაავადებულ ძაღლებს უვითარდებათ გამოფიტვა და საერთო სეფსისი ბიოკოკური ინფექციის გამო, რის შედეგადაც როგორც წესი ცხოველი იღუპება.
მკურნალობა: პირველი დახმარება: კანის დაზიანებული უბნები უნდა დამუშავდეს თევზის ქონით, საჭიროა თვალყური ადევნოთ საწოლი ალაგის სისუფთავეს. დიეტა უნდა იყოს ვიტამინიზირებული(გახეხილი სტაფილო). დაავადებული ძაღლი სასწრაფოდ უნდა მიიყვანოთ ვეტერინართან დიაგნოზის დასაზუსტებლად და სამკურნალოდ. დემოდეკოზის წარმატებული მკურნალობისათვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება ცხოველის შენახვის კარგ პირობებს და სწორ მოვლას ზოოჰიგიენური წესების დაცვით. დაავადებული ცხოველი უნდა დაიცვათ გაციებისაგან და ამყოფოთ მშრალ და თბილ პირობებში. იუროდექსი-ყველაზე თანამედროვე პრეპარატია დემოდეკოზის სამკურნალოდ. მკურნალობის სქემაში უნდა ჩართოთ ჰეპოპროტექტორი, რადგან წასმის შემდეგ პრეპარატი ნაწილობრივ შეიწოვება და ღვიძლზე ახდენს ზემოქმედებას. ასევე საუკეთესო პრეპარატებია არსილი, ლივ-52, მაგრამ არა ესენციალ-ფორტე, რადგან ტკიპები ცხიმოვანი ჯირკვლების სეკრეტით იკევბებიან და უფრო სწრაფად მრავლდებიან. ამიტომ მკურნალობის პერიოდში არ შეიძლება ვიტამინური კომპლექსების გამოყენება. უნდა შეიზღუდოს ცილოვანი საკვების მიცემაც. ხორცის ამოღება რაციონიდან არ შეიძლება, მაგრამ რაოდენობა 2-3 ჯერ უნდა შევამციროთ. მკურნალობა მეორდება 3-6 დღის შემდეგ. გარდა ამისა ბალნის ცვენის საწინააღმდეგოდ უნდა შეაზილოთ ნარევი: ტრივიტი 10 გრ, არყის კუპრი 1 გრ. მკურნალობის სხვა მეთოდები და პრეპარატები ნაკლებად ეფექტურია.
http://pix.ge/

პოსტის ავტორი: gurika May 6 2010, 15:14

ბიჭებო მინდორში კაიხანია არ გამიყვანია და სულ ეზოში მყავს, აი ამეებს ვუსმევ და ვალევინებს.

წამლები

нитрофунгин
серная мазь
низорал

აი ამეებით ვკურალობ და აბა თქვენც მირჩიეთ რამე. ექიმთან კი მყავდა :(

პოსტის ავტორი: თენგო May 6 2010, 19:51

gurika
ექიმმა რაც გირჩია ის მიეცი. მე სოკოზე ლამიზილმა მომცა კარგი შედეგი.

პოსტის ავტორი: შალვა May 6 2010, 23:33

Davitus

ციტატა(Davitus @ 3rd May 2010 - 19:18)

პოსტის ავტორი: gurika May 7 2010, 07:58

ციტატა(თენგო @ May 6 2010, 20:51)

პოსტის ავტორი: gogita.m Oct 11 2010, 20:51

ლეპტოსპიროზი

ლეპტოსპიროზი მწვავე ზოონოზური დაავადებაა, რომელსაც ლეპტოსპირას გვარისა და სპიროქეტების ოჯახის პათოგენური მიკროორგანიზმები იწვევს. ბაქტერია ინახება ტბებში და წყალსაცავებში 200 დღის განმავლობაში, ტენიან ნიადაგში 43- 279 დღის განმავლობაში, მაგრამ სწრაფად იღუპება მშრალ ნიადაგზე - 1-12 საათის განმავლობაში.

ინფექციის წყაროს წარმოადგენენ დაავადებული, ინფექციაგადატანილი და ინფექციის მატარებელი ცხოველები: ტყის მემინდვრია, თაგვი, ვირთაგვა, ზღარბი, ძროხა, ღორი, ძაღლი და სხვა, - რომლებიც შარდით აბინძურებენ წყალს, ნიადაგს, საკვებს. დაავადება ძირითადად თავს იჩენს წელიწადის თბილ და ცხელ პერიოდებში. ინფექციაგადატანილი ძაღლი დაავადების მატარებელი შეიძლება იყოს რამოდენიმე თვიდან 3-4 წლის განმავლობაში, ხოლო მღრღნელები მთელი ცხოვრების მანძილზე წამოადგენენ დაავადების რეზერვუარს.
ლეპტოსპიროზს ახასიათებს ორგანიზმის საერთო ინტოქსიკაცია, ცხელება, კუნთების მკვეთრი ტკივილი, ღვიძლის, თირკმელების, ნერვული და სისხლძარღვოვანი სისტემის დაზიანება, მძიმე შემთხვევაში - სიყვითლე, ჰემორაგიული სინდრომი, თირკმელების მწვავე უკმარისობა და მენინგიტი.

ბაქტერია ორგანიზმში ძრითადად ხვდება კანის დაზიანებული ქსოვილიდან ან ლორწოვანი გარსიდან დაინფიცირებულ წყალში ბანაობისას ან ნიადაგზე შეხებისას.

საინკუბაციო პერიოდი ძაღლებში მერყეობს 2 დან12 დღემდე.

ლეპტოსპირები ორგანიზმში მოხვედრისას სისხლის მეშვეობით ხვდებიან თირკმელებში, ღვიძლში და ფილტვებში, სადაც სწრაფად მრვალდებიან და გამოყოფენ დიდი რაოდენობით ტოქსინებს.

ლეპტოსპირების გამოყოფა ორგანიზმიდან იწყება დაინფიცირებიდან 5-7 დღის შემდეგ და შეიძლება გაგრძელდეს რამოდენიმე კვირიდან რამდენიმე წლის განმავლობაში, დაავადების სირთულიდან გამომდინარე.
სიმპტომები დამოკიდებულია ინფექციის დოზაზე და დაავადებული ცხოველის იმუნიტეტზე. ძაღლებში დაავადების მიმდინარეობის ორ კლინიკურ ფორმას გამოყოფენ: უსიყვითლო ფორმას და სიყვითლის ფორმით მიმდინარეს.

ლეპტოსპიროზის უსიყვითლო ფორმა ძირითადად აღენიშნება ასაკოვან ძაღლებს. დაავადება იწყება უეცრად და ხასიათდება ტემპერატურის მატებით - 40-41,5 ° C, მძიმე დეპრესიით, ანორექსიით (მადის დაკარგვა), ცხვირისა და პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ჰიპერემიით (სისხლის მოწოლა), კონიუნქტივიტით.

შემდგომ (2-3 დღეში), სხეულის ტემპერატურა მცირდება 37-38 ° C-მდე, და ვითარდება გამოხატული ჰემორაგიული სინდრომი: პათოლოგიური სიხლდენა ღრძილებიდან, ცხვირიდან, კუჭნაწლავის ტრაქტიდან. აღინიშნება ტკივილი თირკმელების, ღვიძლისა და მუცლის არეში. აღნიშნული სიმპტომების პარალელურად ვითარდება თირკმელების მწვავე უკმარისობა და ცხოველი იღუპება მძიმე კომატოზურ მდგომარეობაში. კანისა და ლორწოვანი გარსის სიყვითლე ჰემორაგიული ფორმის დროს როგორც წესი არ აღინიშნება.

ლეტალობის მაჩვენებელი ლეპტოსპიროზის უსიყვითლო ფორმის დროს მერყეობს 50-70 %-ის ფარგლებში.
არცთუ იშვიათად ცხოველს დაავადება გადაეზრდება ქრონიკულ ფორმაში და იგი რამოდენიმე თვის განმავლობაში ხდება დაავადების მატარებელი.

სიყვითლის ფორმით ძირითადად ავადდებიან ლეკვები და ახალგაზრდა ძაღლები. ამ შემთხვევაშიც დაავადება ზემოაღნიშნული სიმპტომებით ხასიათდება, თუმცა განმასხავებელი გარემოება არის ლეპტოსპირების ლოკალიზაციის ადგილი, რასაც კონკრეტულად ღვიძლი წარმოადგენს.
ამ დროს ვითარდება ღვიძლის მძიმე ჰეპატოპათია და მისი ფუნქციების ძლიერი დაზიანება. ძირითადი სიმპტომი ამ ფორმით მომდინარე დაავადებისა არის მკვეთრად გამოხატული სიყვითლე, რომელიც ცხოველს აღინიშნება თვალებზე, ღრძილებზე, მუცლის არეში, ყურებზე.

ლეტალობის მაჩვენებელი ლეპტოსპიროზის სიყვითლის ფორმის დროს მერყეობს 40-60 %-ის ფარგლებში.

დიაგნოზი დასმის დროს პირველრიგში გამოსარიცხია მსგავსი სიმპტომებით მიმდინარე დაავადებები: ჩუმა, ვირუსული ჰეპატიტი და ალიმენტური გზით იტოქსიკაცია. დიაგნოზი ისმება ლეპტოსპიროზისთვის დამახასიათებელი კლინიკური ნიშნების მიხედვით, განსაკუთრებით სიყვითლის ფორმით მიმდინარეობის დროს. ზუსტი დიაგნოზის დასმა შესაძლებელია ლაბორატორიული გამოკვლევების შედეგად.

ლეპტოსპიროზის სამკურნალოდ ეფექტურ საშუალებას წარმოადგენს პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკები.
დაავადების პროფილაქტიკა გულისხმობს ცხოველის ყოველწლურ ვაქცინაციას.
დაავადებული ცხოველი წარმოადგენს სერიოზულ ეპიდემიოლოგიურ საფრთხეს ადამიანისთვის. ცხოველის მკურნალობის პროცესში მომვლელმა აუცილებლად უნდა დაიცვას ჰიგიენური ნორმები, ლეპტოსპიროზის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის ჩათვლით.



წყარო: რუსულენოვანი ინტერნეტ ლიტერატურა.

პოსტის ავტორი: levan81 May 29 2012, 13:43

წეღან ძაღლს ვეთამაშებოდი, სახლში რომ ამოვედი, ტანსაცმელზე შემთხვევით შევნიშნე ეს ტკიპა.

http://www.radikal.ru

არადა ზუსტად 5 დღის წინ დავამუშავე ძაღლი ადვანტიქსით. სავარაუდოდ უკბენდა ძაღლს და რა სიმპტომებს უნდა ველოდო ეხლა? პროფილაქტიკის მიზნით შეიძლება რამე გაუკეთდეს?

პოსტის ავტორი: T A M P L I E R May 29 2012, 13:52

თუ დაამუშავე არ მიაჯდებოდა ანუ შეიძლება ააცოცდა მაგრამ კბენით არ უკბენდა
ის ადგილები სადაც გყავს ძაღლი დაამუშავე რამით

პოსტის ავტორი: levan81 May 29 2012, 13:55

T A M P L I E R
რითი შეიძლება ადგილის დამუშავება, რა საშუალებები არსებობს?

პოსტის ავტორი: Maverick May 29 2012, 14:02

levan81
შენ ხომ ვარკეთილში ცხოვრობ? ხოდა მიდი კახასთან მეტროსთან რომ ვეტ კლინიკა აქვს, იყიდე ბარსის პულევიზატორი (10-15 გელა ღირს) და იმით დაამუშავე

პოსტის ავტორი: levan81 May 29 2012, 14:10

Maverick
ბარსი ძაღლს დავასხა (ადვანტიქსითაა დამუშავებული) თუ ადგილი დავამუშაო როგორც ტამპლიერმა მითხრა?

პოსტის ავტორი: Maverick May 29 2012, 14:25

ადგილი

პოსტის ავტორი: levan81 May 29 2012, 14:39

გასაგებია, მადლობა.

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 6 2013, 12:57

პიროპლაზმოზი თუ ქონია ვინმეს ძაღლს და მკურნალობამ რა შედეგი გამოიღო? ყნოსვაზე, ხასიათზე,. ენერგიაზე და ა. შ. თუ ტოვებს კვალს? პოინტერი მყავს და მგონი ეგ აიკიდა დღეს ნახავს ვეტერინარი :(

პოსტის ავტორი: aragveli Apr 6 2013, 13:00

თუ დროულად უმკურნალე, არაფერ კვალს არ ტოვებს.

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 6 2013, 13:06

4 დღეა სუსტადაა არ ჭამს, დასუსტდა, პერიოდულად კანკალებს ვიფიქრე რაღაცა ჭამა და იმან აწყინათქო დღეს ველაპარაკე ვეტერინარს და ალბათ ეგ იქნებაო და დღესვე დაუწყებ მკურნალობას. ლისის ტბის ირგვლივ მინდვრებში ვატარებხოლმე და ალბათ იქ აიკიდა

პოსტის ავტორი: aragveli Apr 6 2013, 13:12

შარდი რა ფერის აქვს დაუკვირდი.

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 6 2013, 13:54

აწი კი დავაკვირდები და მივხედავ პროსტა რამე არ მინდა დაუტოვოს

პოსტის ავტორი: gagrinski Apr 6 2013, 17:45

ციტატა(chubo1 @ 6th April 2013 - 14:06)

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 6 2013, 17:52

არა არაფერი ჭრილობა, რომ ჩამოვიყვანე ეგრევე ვაბანავე სადღაც 15 წუთში და შეიძლება ფილტვების ანთება დაემართა ძალიან ქოშინებს და პერიოდულად ახველებს, თან რაც ჭირს პიროპლაზმოზსაც გავს და ფილტვებში უნდა მოვასმენინო, ანტიბიოტიკი ყველა შემთხვევაში დაჭირდება, გადასხმებიც უნდა გაუკეთო

პოსტის ავტორი: gagrinski Apr 6 2013, 17:55

შესაძლოა გაცივდა, ეგ არაფერი კომპეტენტური ვეტექიმი და შენი მეგობარიც კარგად იქნება

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 6 2013, 17:59

იმედია , მე არ ვარ სახლში და უკვე ნახა ჩემს გარეშე და ხვალილდან უკვე მე მივხედავ, ისე ანალიზი თუ კეთდება პიროპლაზმოზზე რომ დანამდვილებით ვიცოდე რა ჭირს

პოსტის ავტორი: გოგიტა Apr 6 2013, 19:25

ჩუბო კი კეთდება, მაგრამ ისედაც მიხვდები, რომ ეგ სჭირს, შარდის ფერი ექნება მუქი ფერის მოწითალო ან მომწვანო

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 7 2013, 01:38

და ეგ შარდის ფერი პატოგნომურია მაგ შემთხვევაში?

პოსტის ავტორი: ჩიკა Apr 7 2013, 04:24

ჩუბო
კი პათოგენურია წითელი ფერისაა ანუ სისხლს აყოლებს

პოსტის ავტორი: ჭალიმგელა Apr 7 2013, 07:38

ჩუბო
ჩემს ორივე ძაღლს ქონდა, ერთზე დავაგვიანე და კინაღამ მომიკვდა, მეორე ორ დღეში გამოკეთდა. არც ერთს ყნოსვაზე და გამძლეობაზე არ დატყობია

ჩუბო
ეგრე გეთქვა. ეგ ვირუსია, მოდებულია მთელ თბილისში. თითქოს ამოხველება უნდა და ვერ ახველებს ხო? ბალახს ჭამს მაქსიმალურად და ქაფიანი ამნახველი აქვს მერე.

სამ დღიანი ვირუსია და ანტიბიოტიკი ჭირდება. დავწერ ცოტა ხანში რა ანტიბიოტიკია.

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 8 2013, 01:57

დავაკვირდი შარდის ფერს და ჩვეულებრივია ღია ყვითელი, საჩმელს მაინც არ ჭამს. ისე ანტიბიოტიკების ფინზე შედარებით გააქტიურდა და ხალისიანიც გახდა, 3 დღე ისევ უნდა გაუგრძელო ცეფტა ცეფალოსპორინები ჯგუფია 0,5 გ დღეში 2 ჯერ და ვნახოთ კვებასაც გავაძლიერაბ რო მოვასუქო

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 8 2013, 09:19

ჭალიმგელა
იქნებ დაწერო რა ანტიბიოტიკია და თუ გამოცდილია ვეტყვი ვეტერინარს და ბარემ მაგას გაუკეთებ, შენ კი ნახე ჩემი ძაღლი ლისზე შევხვდით ვეინმაიერიც იყო მაგასთან ერთად.

პოსტის ავტორი: ჭალიმგელა Apr 8 2013, 09:48

ჩუბო
რაციოცეფი. თავისი გამხსნელით. ერთი ამპულა საკმარისია 3 ლარი ღირს აფთიაქში

პოსტის ავტორი: ჩუბო Apr 8 2013, 21:37

იგივე ჯგუფია ცეფალოსპორინი 3 თაობა მაგას გაუკეთებ მაგრამ დღეს უკვე შედარება არაა ისე გამოკეთდა

პოსტის ავტორი: levani 123 Feb 10 2018, 15:14

ჩემს ძაღლს მგონი მუნი ჭირს და ამ დაავადების მოშორება შესაძლებელია?

პოსტის ავტორი: ოთო. Feb 10 2018, 17:26

ციტატა(levani 123 @ 10th February 2018 - 16:14)

პოსტის ავტორი: marco-polo Feb 10 2018, 21:20

ციტატა(levani 123 @ Feb 10 2018, 16:14)