თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: BEK_M Jun 26 2009, 14:35

აბა ვნახოთ ვინ არის დამნაშავე ამ საქმეში

პოსტის ავტორი: ახოტნიკ Jun 26 2009, 17:49

მე ვერ ვიტყვი სჰემაყვარესთქო თავიდანვე მაინტერესებდა თოფები და კისტით ვნადირობდიხოლმე ჩიტებზე მერე 11 წლის ვიყავი ბაბუას წავყევი სანადიროდ და მაშინ რო გავისროლე პირველად თოფი აი მაქედან დაიწყო ეს ყველაფერი ასერომ ვერავის დავადანაშაულებ

პოსტის ავტორი: ჩელე Jun 26 2009, 18:10

........... აი ჩემს შემთხვევაში ასე ითქმის: ვინ შემაძულა ნადირობა.............. ვინ და მამაჩემმა............

პოსტის ავტორი: კუდიგორელი Jun 26 2009, 18:50

ნადირობის სიყვარულს პაპებმა ჩაუყარეს საფუძველი. ისე გადამწყვეტი როლი ჩემმა სიძემ შეასრულა ამ საქმეში. მისი დამსახურებაა ნადირობაზე ჭკუა რო მეკეტება

პოსტის ავტორი: ჩიქო Jun 26 2009, 20:02

მე კიდენა..... ჩემით ავიღე ამ საქმისადმი ინტერესი და ჩემმა მაგარმა ძმაკაცმა და თანა მონადირემ მაზიარა ასე ვთქვათ, დიდ ნადირობას, ასე რომ მან დამგეშა სანადიროდ

პოსტის ავტორი: BEK_M Jun 26 2009, 20:05

ჩემ შემთხვევაში მამაჩემის გავლენით დავინტერესდი ჩემ ღრმა ბავშვობაში დადიოდა სანადიროდ თუმცა სამსახურის გამო აქტიური მონადირე არ იყო, სათევზაო აღჭურვილობა ეხლაც მაქ მამაჩემის ნაქონი. მონკავშირის ბილეთი, მონადირის დანა რომელსაც ძაღლი ეხატა და ბრელოკის დანიშნულებით არჩვის რქები რომელიც გამოცდილმა რაჭველმა მონადირეებმა აჩუქს ძალიან მიყვარდა და ბავშვობიდან მქონდა გადაწყვეტილი რო გავიზრდებოდი უნდა მგავმხდარიყავი აქტიური მონადირე

პოსტის ავტორი: ბესო Jun 26 2009, 21:36

ბავშვობიდან მაინტერესებდა, ალბათ ბაბუაჩემის გენებმა შემაყვარა...

პოსტის ავტორი: დიტო Jun 26 2009, 22:49

მეც ბაბუის გენები გამომყვა

პოსტის ავტორი: ლევანი Jun 26 2009, 23:56

გონზე რომ მოვედი უკვე მიყვარდა...მგონი იმდროინდელი წინაპრების გენები უნდა იყოს ნადირობით თავს რო ირჩენდნენ...3 მილიონი წლის მანძილზე არსებულმა გენებმა, ჩემშიც იფეთქა ალბათ...

პოსტის ავტორი: ნოსო Jun 28 2009, 20:14

ლევანი
რავიცი ვერ ვიტყვი,არავინ ჩემს ჯიშში არავინ არც ნადირობს და არც თევზაობსმაგრამ მე მაინც ასეთი გამოვედი

პოსტის ავტორი: hunter777 Jun 28 2009, 20:25

ეხა ჩემი საქმე როგორ იყო!: მაშინ ძან პატარა ვიყავი რო ნადირობა შემიყარდა მაშინ მსტყორცნა ამურმა ისრები და შიდ გულსი დამჭრა რაა და მას მერე მიყვარს იარაღი და ნადირობა! პირველ კლასში ვიყავი რომ ბიძაჩემის ნაჩუქარ მცირეკალიბრიან შაშხანას ,,ტოზ-8,,ვ ს (გეკო) დავათრევდი და ჩხიკვებს უსწრაფებდი სიციცხლეს! (ეს გეკო ახლაცა მაქვს) მერე მამაჩემმა იფიქრა არავინ შემოაკვდესო და ტირის თოფი მიყიდა, მამაჩემი ალაზნის სატყეოს უფროსის მოადგილე იყო და შემდეგ უფროსიც, ტყეში ხშირად მიწევდა ყოფნა, მაგანაც იმოქმედა ალბათ. მამაჩემი მაგრად ნადირობდა მაგრამ არ დავყავდი ხოლმე სანადიროდ ხოდა ეხლა მე უღებ მაზს და მე არ დამყავს ხოლმე ეგრე მოუხდება მაგას!! .

პოსტის ავტორი: ლევანი Jun 28 2009, 23:38

ნოსო
მეც ეგრე ვარ ჩემო ნოსო..მთელ ჩემს სანათესაოში რამდენჯერმე მაქვს ნანახი როგორ წავიდა ბიძაჩემი(აგერ ჩვენი შალვას მამა) სანადიროდ...მაშინ გავსინჯე პირველად მწყერი..(ვიქნებოდი ალბათ 7-8 წლის) თოფები კი ქონდა ბაბუაჩემს, მაგრამ კარადაში აყუდებული, მე და ჩემი ძმა ომობანას ვთამაშობდით იმ თოფებით, ამიტომ მილიციას ჩააბარა.....რაც ნადირობას შეეხება დავიწყე რაგატკით..გავაგრძელე ტირის თოფით..და ბოლობოლო გადავედი გლუვლულიანზე..ალბათ მივაღწევ ოდესმე კარაბინამდე...hunter777
შენ მაგარი შეიარაღება გქონია თავიდანვე...

პოსტის ავტორი: მონადირე Jun 29 2009, 09:35

hunter777

ამური არ იყო ეგ - ეგ იყო არტემიდა


**************************************************

მე მამაჩემმა შემაყვარა ერთმნიშვნელოვნად. 10 წლის ასაკში მასწავლა სროლა და მწყერზეც წამიყვანა. მერე ისე დავიქოქე, მასაც გადავუსწარი ნადირობის სიყვარულში..

არცერთი ბაბუა მონადირე არ იყო, არცერთი მათი ძმებიც გარდა ერთისა - მამაჩემის ბიძისა... სწორედ იმ სულგანათლებულისგან მოდის ეს ყველაფერი.... მაგან "დაგეშა" მამაჩემი, მამაჩემა თავისი ორივე უმცროსი ძმა, მაგრამ იმათმა ვერ ივარგეს იმ გაგებით, რომ ბიძაშვილებიდან ანუ ამ სამი ძმის შვილებიდან მხოლოდ მე ერთი ვნადირობ.

პოსტის ავტორი: შალვა Jun 29 2009, 10:58

ბაბუას ბიბლიოთეკამ! ნადირობა წიგნის გმირებთან ერთად დავიწყე.

პოსტის ავტორი: ვიტო Jun 29 2009, 12:09

ბაბუა, ბაბუა, ჩემი კარგი ბაბუა

პოსტის ავტორი: ჰერცოგი997 Jun 29 2009, 12:24

როგორც კი წამოვიზარდე ეეგრევე ინტერესი მქონდა თოფის არავინ არ მყავს დიდი მონადირე საახლობლოში ბაბუაჩემს თოფები უყვარდა და მეც მაგრად შემიყვარსა ეეს საქმე, თან ჩემს ეზოშიც ძალიან ბევრი მონადირე იყო და ამანაც თავისი კვალი იქონია

პოსტის ავტორი: Maverick Jun 29 2009, 16:33

არ მახსოვს, ასე მგონია სულ მიყვარს, პირველი ნანადირევი 6 წლის ასაკში ველურ ხურმაზე (ცუანა ხურმა, იმერეთში ასე ვეძახით) შემომჯდარი ჩხართვი მოვინადირე, ეგ იყო და ეგ, მერე შემიყვარდა, ეხლა ამ საქმის გარეშე არ შემიძლია

პოსტის ავტორი: ჰერცოგი997 Jun 29 2009, 17:15

ჩემი პირველი ნანადირევი ლაგატკით იყო 7 წლის ვიყავი თოხიტარას ვეძახით იმერეთში და ის მოვინადირე აი მაშინ მოვიწამლეე

პოსტის ავტორი: გრიზლი Jun 29 2009, 19:52

ჩემს გვარში ძალიან ბევრი, მაგარი მონადირე და ბაზიერი იყო, ბიძაჩემი და მამაჩემი კი ნადირობდნენ, მაგრამ უფრო სპორტული სროლა იზიდავდათ, თევზაობით კი ორივე მაგრად თევზაობდნენ სასროლი ბადით(საოცარი ის იყო რომ არცერთი არ ჭამდა თევზს, ბიძაჩემს ეხლაც ეზიზღება დასანახავად), დედაჩემის მხრიდან მეორე ბაბუა ძირითადად ბაზარში და რესტორანში ნადირობდა(ძღვნად მირთმეული ძვირფასი თოფები შკაფის უკან ქონდა აყუდებული, სუყველა გააჩუქა ) მაგრამ აი მისი ძმა ცნობილი მონადირე და ბაზიერი იყო

მეც ამდენი მონადირე და მსროლელის ყურებით მოვიწამლე რა

პოსტის ავტორი: shuba Jul 2 2009, 11:47

მე ბიძაჩემმა შემაყვარა, ბავშვობიდან მატარებდა... მე კი ჩემს შვილს ვაყვარებ....

პოსტის ავტორი: xedos Jul 2 2009, 15:20

გამარჯობათ, მეც ბიძას დავყავდი, მე და ჩემი ბიძაშვილი.

პოსტის ავტორი: ირაკლი Jul 3 2009, 14:38

ეხ ნადირობა მაგარი რამეა რა აზარტული ,10 წლიდან მამაჩემს დავყავდი მწყერზე სანადიროდ და იქედან მოყოლებული მაგრა მევასება

პოსტის ავტორი: aragveli Jul 3 2009, 22:57

ბაბუას უყვარდა ნადირობა. მაგრამ მე სრულიათ მარტომ მოვახერხე ამ სამყაროში შეღწევა და ნადირობის არსის შეცნობას. ჩემს შვილს კი არავითარ შემთხვევაში არ შევუწყობ ამ საქმეში ხელს. თორემ რომ მოიწამლები ნადირობის გარდა სხვა აგარაფერი გაინტერესებს

პოსტის ავტორი: CHE Sep 6 2009, 21:34

მამაჩემმა წამიყვანა სანადიროდ, თვითონ უყვარს სანადიროდ წასვლა და იქ მერე ნაყიდი კალმახის და ხორცის შეწვა მეც მაზიარა ამას და ნელ ნელა ვეუფლები ახლა ნამდვილ ნადირობას. მომწონს და მიზიდავს ძალიან (Y)

პოსტის ავტორი: 919 Sep 6 2009, 22:26

თოფის ესთეტიკამ, ნადირობის ესთეტიკამ, წიგნებამა -
- არსენიევის დერსუ უზალამ, ჰემენგუეიმ, ობრუჩევის პლუტონიამ, ჰანტერმა და ვაჟა ფშაველამ.
მამაჩემის ძმაკაცმა ბ. სუხიშვილმა (ნათელში ამყოფოს ღმერთმა), ბიჭიკო მოისეევმა (ნათელში ამყოფოს ღმერთმა)...

პოსტის ავტორი: ჭალიმგელა Sep 7 2009, 07:14

ოოოო..... მე თანდაყოლილი მაქვს რააც თვალი გავახილე თოფს და ნანადირევს ვუყურებ. "მან დიდ მუხრანში მოკლა ტახები და მათი ხორცით მზრდიდა ნიადაგ" მამაჩემი ცნობილი მონადირე იყო, ბაბუა მონადირე და მოკალმახე, (ბოლშევიკებზეც ნადირობდა, ქაქუცას ძმადნაფიცი იყო, გადასახლებაში გარდაიცვალა) დედის მხრიდან ბაბუაც მონადირე, უფროსი ძმა მონადირე, ბიძა მონადირე. მე რომ არ მყვარებოდა არ გაგიკვირდებოდათ?

პოსტის ავტორი: გიორგი Sep 7 2009, 13:49

ჩვენმა კლუბმა და თქვენ ყველამ

პოსტის ავტორი: MACHARA Sep 7 2009, 20:13

არავის არ შეუყვარბეია ასე ვთქვათ..არც მამაჩემს და არც პაპებს ნადირობა არ ყვარებიათ..უფრო ჩემი სოფლიდან (ტყვიავი) გამომდინარე სადაც პატარაობიდანვე იარაღს ვხედავდი..ჯერ იარაღი შემიყვარდა და მერე ნადირობა ბოლო 2 წელია სამსახურიდან გამომდინარე არსად ვყოფილვარ..თან ბიჭი რო შემეძინა შარშან 26 დეკემბერს იმ დღეს გამოვიტანე მაღაზიიდან ახალი იჟ 27 ხოდა დღემდე ერთი სული მაქვს რო სადმე სანადიროდ წავიდე. სამწუხაროდ ჯერ არ მომინათლავს

პოსტის ავტორი: იკო1981 Sep 8 2009, 20:29

მე ნადირობა შემაყვარა მამამ და ბაბუამ!ბავშობაში მამაჩემი სულ ნადირობდა და ნანადირევი პრობლემა არ იყო სახლში,იქით სოფელსი ბაბუაჩემი იგივე საქმეს ემსახურებოდა! 2-ივე ბაბუა ნადირობდა თან! აქედან 1 ბაბუა იმენა ნაომარი კაცი იყი შალვა კვაჭაძე,აცხონოს ღმეღთმა,ფინეტში ხო იომა,მერე 2მსოფლი და მერე იაპონიაში იომა კიდე მაგარი კაცი იყო .ასე რომ ეგ მამაცემის და 2-ი ბაბუის ბრალია პირველი ჟერტვა ხურმაზე შაშვი იყო იჟ-18 ით კისტის ტოფით ბეღურა ოთარ ბასილაშვილის ღობეზე 1 მეტრიდან ვესროლე მაგრა მახსოვს

პოსტის ავტორი: ლევანა90 Sep 10 2009, 15:51

მე ბავშობიდან მიტაცებდა ბუნება .. არავის არაფერი უსცავლებია თითქმის . პირველათ ძმაკაცმა წამიყვანა 16 წლის ასაკში მწყერზე .. და ვნადირობ უკვე და ვსწავლობ ძაღლსაც ვზრდი .. კაი საქმე.. 1 წლია რო ჩარტული ვარ ამ საქმეში . ეხლა 19 ვარ და ჩემ თოფსაც ვიყიდი 2 თვეში და 100% მონადირე ვიკნები

პოსტის ავტორი: ramazi Sep 10 2009, 16:49

სოფელშო თოფთან მარტო ყოფნამ და ინტერესმა და მერე თუ გაუგე გემო აღარ მოეშვები...

პოსტის ავტორი: ჩელე Sep 19 2009, 13:19

მე მრავალჯერ მითქვამს და კიდევ ვიმეორებ: მე ნდირობა

შემაყვარა მამაჩემმა, სამაგიეროდ თევზაობა და მოტოციკლეტი შემაყვარა უმაღლეს დონეზე და ამისთვისაც დიდი მადლობა. იმედი მაქვს თქვენ შეიტანთ წვლილს ჩემი ნადირობაში ჩათრევაში და მომიბრუნებთ გულს ამ კარგი საქმისკენ............ პატივისცემით, თქვენი: ნიკო კეცხოველი

პოსტის ავტორი: პატარა-კახი Oct 2 2009, 17:26

მე ჩემმა იმერელმა სიძემ მაზიარა პირველლად ნადირობას. პირველად მას გავყევი და მას მერე ნადირობის გარეშე ერთ წუთსაც ვერ ვძლებ არ არსებობს შაბათკვირა რომ არ ვინადრიო განსაკუთრებული მიზეზის გარდა

პოსტის ავტორი: igblis buketi Oct 14 2009, 17:03

მე ბავშვობიდან შემაყვარეს ეს კეთილშობილი ხელოვნება. პატარა ვიყავი და სიგიჟემდე მიყვარდა როცა მამაჩემი, ბიძაჩემები და მათი მეგობრები შეიკრიბებოდნენ ჩვენთან სახლში და საუბრობდნენ თევზაობა-ნადირობაზე. იხსენებდნენ ათასგვარ საინტერესო ისტორიებს, ხუმრობდნენ და დროს ატარებდნენ. ჩვენთან ეზოში მუდამ დარბოდნენ კარგად გაწვრთნილი სხვა და სხვა ჯისის მონადირე ძაღლები: გორდონი(შოტლანდიური სეტერი), ჯეკა რომელიც იყო ყველასთვის საყვარელი ძაღლი. პოინტერები, ლავერაკები(ინგლისური სეტერი), მახსოვს გვყავდა ირლანდიური სეტერიც, კურცხაარიც და კურდღლის ძაღლებიც. მიხაროდა როდესაც უფროსები ნებას დამრთავდნენ დავმჯდარიყავი მათთან ერთად როცა ისინი გილძების დამზადებას იწყებდენ. სამწუხაროდ მამა ადრე გარდამეცვალა, მაგრამ ბიძაჩემს და თემურის, ჩემს ბიძაშვილს ხშირად დავყვებოდი სანადიროდ და ასე მოვიწამლე და მოვიშხამე ამ დიდებული საქმიანობით.

პოსტის ავტორი: zaza71 Oct 16 2009, 14:13

მე ალბათ იარაღის სიყვარულმა შემაყვარა ნადირობა, ცხონებული პაპაჩემი ომის მონაწილე იყო, იქიდან ჩამოტანილი პარაბელუმი და მისი ტყვიები გახდნენ ჩემი ბავშვური ცნობისმოყვარეობის საგანი, საათობით შემეძლო ხელში მეტრიალებინა, მერე ტყვიები ჩავყარე ცეცხლში და მაგაზე დავიწვი... ეგრევე გააქრეს ყველაფერი სახლიდან. მაგრამ იმ გრძნობის დავიწყება რასაც მაშინ განვიცდიდი შეუძლებელი აღმოჩნდა.
შემდგომში სულ ვცდილობდი რაღაც სასროლი მქონოდა, ჯერ ლაგატკა, რომლის გაკეთების საკუთარი ტექნოლოგია მქონდა და პირველი ნანადირევიც ბეღურა იყო. მერე მე თვითონ ავაწყე რაღაც ფილთა თოფის მსგავსი, რომელიც ერთერთი გამოცდის დროს ამიფეთქდა, ადვილად გადავრჩი და უფროსები მიხვდნენ რომ პნევმატური თოფი უნდა ეყიდათ. მერე იყო ხანგძლივი პაუზა ამ საქმეში რადგან ჩემს გარშემო არც სანათესაოში არც სამეგობროში არავინაა მონადირე, პირიქით მარტო ხელისშემშლელები.
მიუხედავად სიძნელეებისა 6-7 წლის წინ შევიძინე ჩემი პირველი იჟ-27. და დავიწყე უკვე აქტიური ნადირობა.

პოსტის ავტორი: ირაკლი21 Oct 17 2009, 18:50

zaza71
მე მეგონა რომ ეგ ყველაფერი ჩემ ბავშობაში ხდებოდა არ მეგონა სხვასაც ანალოგიური თავ გადასავალი ექნქბოდა შენი პროფილი ჯერ არ მინახია დარწმუნებული ვარ თებერვალში იქნები დაბადებული

პოსტის ავტორი: pepe7 Oct 21 2009, 10:54

ეგ ისეთი საქმეა ჩემი აზრით გენში უნდა მოგყვებოდეს. ჩემთან მაგალითად ყველას უყვარდა ეგ საქმე. მეც ბავშვობიდან მაინტერესებდა და მამაჩემმა შემაყვარა. მეც იგივეს ვაპირებ.

პოსტის ავტორი: PREDATOR Oct 24 2009, 10:11

ნადირობა. თევზაობა. და ბუნების სიყვარული ბაბუაჩემმა შთამინერგა. ცნობილი მონადირე იყო.ძველი თაობის თბილისელ მონადირეებს ყველას იცნობდა.

პოსტის ავტორი: beqa Nov 1 2009, 09:14

ჩემ შემტხვევაში ნადირობა მამაჩემმა მასწავლა 7/8 წლის ვიქნებოდი თექსვმეტას ტხვიებს ვტენიდი. ნადირობა და თევზაობა ჩემი ჰობია ხველაზე მაგრა მიყვარს ...

პოსტის ავტორი: Power_VANO Nov 1 2009, 13:53

მე ჩემით შემიყვარდა

პოსტის ავტორი: kupra Nov 18 2009, 21:10

მეც მამაჩემმა შემაკვარა ნადირობა

პოსტის ავტორი: geojorjika Nov 18 2009, 21:11

რომ დავიბადე მემგონი უკვე მოწამლული ვიყავი ნადიობით

პოსტის ავტორი: ლეკი Dec 21 2009, 11:54

მე მამაჩემმა შემაყვარა ნადირობა. პირველად რო წამიყვანა 13 წლის ვიყავი.

პოსტის ავტორი: BEK_M Dec 21 2009, 21:22

ცოტა მხატვრულად გადმოეცით ეს ამბავი ძალიან მშრალია

პოსტის ავტორი: ლევანი Dec 22 2009, 01:21

მხატვრულად გადმოვცეთ?????...კი ბატონო.....
მაშინ....12 წლის ვიყავი.....მახსოვს...მამაჩემი და ბიძაჩემი.ნადირობიდან დაბრუნდმენ....თან 9-10-ცალი მწყერი მნოიტანეს.....შეიძლება ეგ..არც ისე დიდი ნანადირევი იყო......მაგრამ.....ჩემზე ძალიან დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა......ერთ კუთხეში მიყრილმა...თოფებმა..."პატრონტაშებმა"...და ღვედზე ჩამოკიდებულმა მწყერებმა....არც ის ამოვა ჩემი თვალებიდან..არასდროს....თუ როგორ პუტავდა ბებიაჩემი......შურა ვასილევნა.....იმ მწყერებს..... შემწვარი მწყერიც...რათქმაუნდა პირვლად ბავშვებს გაგვასინჯეს......ეგ იყო ჩემი პირველი შეხება რაღაც ახალთან. კი მქონია შეხება მანამდეც.....მაგიდის ქვეშ დამალულ ლითონით მოჭედილ "ჩემოდანთან" სადაც ბაუბუაჩემი...ინახავდა....დენთს...."კაფსულებს"...თითბერის ჰილზებს და სხვა....ნადირობისთვის საჭირო ინვენტარს. რომლის გასაღებიც....საიდუმლო ადგილას ინახებოდა.. და ალბათ ჩვენთვის...სამარადჟამოდ მიუწვდომელად დარჩებოდა...რო არა ბავშვური....სისხარტე და მოხერხებულობა......ჩვენ..ის "ჩემოდანი" გავხსენით......უბრალო..გაბრტყელე
ბული ლურსმნით..... არ ვიცი ამას რა ქვია.....მაგრამ ფაქტი ის იყო...რომ უმაგისოდ........ჩემი ბავშვობა არ იქნებოდა...ის...რასაც ეხლა სიამოვნებით ვიხსენებ........მაშინ პირვლად აღმოვაჩინე...რომ არსებობდა ......ნ ა დ ი რ ო ბ ა.

პოსტის ავტორი: BEK_M Dec 23 2009, 00:50

ლევანი
ძალიან კარგია ზუსტად ესე წარმომედგინა ამ თემისთვის შესაფერისი ტექსტები

პოსტის ავტორი: CUZI Dec 29 2009, 19:54

მოგესალმებით ჩემო დზვირფასო და კაი ხალხო
მე ვარ დიმიტრი გამყრელიძე რო გიტხრად ვინმემ შემაყვარათქო ნადირობა მოგატყუებთ იმიტომ რომ ჩემ საგვარეულოში ვისაც მე ვიცნობდი არავის ნადირობა და ტევზაობა არ ყვარებია
მე გამოვდექი ერთადერთი ჩემ გვარში მემგონი მონადირე თუ შეიძლება ესე ეწოდოს ჩემნაირ მონადირეს
ეხლახანს შევიძინე სანადირო თოფი "ტოზ 25" მართალია სროლით ნორმალურად ვისვრი მაგრამ სანადირო თოფი პირველად დავიკავე ხელში როდესაც ჩემი შევიძინე
ახლა რა მინდა გთხოვოთ და გავარკვიო
მასწავლეთ ადგილები ან როგორ ვინადირო კურდღელზე და გარეულ ქათამზე
სად შეიძლება და სად ბუდობს
თუ გამომეხმაურებით მადლობელი დაგრჩებით
და ხო კიდევ თუ ვინმეს გეგულებათ ან გასაყიდი ან რავიცი გასაჩუქებელი იაკ ტერიერის ლეკვი მინდა სადმე ვიშოვო
აბა თქვენ გენაცვალეთ თუ გამომეხმაურებით გენაცვალოთ ჩემი თავი

პოსტის ავტორი: gacho Dec 29 2009, 20:24

მე ბავშობიდან დავყავდი ბაბუაჩემს სანადიროდ და ნელ ნელა მაზიარებდა ნადირობის ხელოვნებას. მერე ბიძას დავკავდი და აი მაგან მომწამლა ასე. 12 წლის უკვე მათთან ერთად მეც დავდიოდი სანადიროდ და მეც მომნათლეს მონადირედ. სწორედ აქეან დაიწყო ჩემი სიყვარული ნადირობის მიმართ.

პოსტის ავტორი: HUNTER JUNYOR Jan 17 2010, 15:43

მე ჩემმა ძმამ მომწამლა ამ საქმით როცა პირველად კურდღელზე წამიყვანა სანადიროდ, და პირველად რო ვესროლე კურდღელს და ავაცილე აი იმ ღამეს ტვალი არ მომიხუჭავს... მაგარი გატეხილში ვიყავი...

პოსტის ავტორი: ლეკი Jan 31 2010, 23:02

"ნადირობა რომ შეიყვარო ბუნებით მონადირე უნდა იყო"

პოსტის ავტორი: hunter87 Jul 18 2010, 12:51

გენებში გამომყვა, ნადირობის სიყვარული. პაპა ბიძები ყველა მაგარი მონადირეები მყავს.ბავშვობიდან იარაღი მომწონდა და ნადირობა. ინტერესი სანადირო ტავგადასავლების წაკითხვის მერე უფრო გამიძლიერდა, ჯონ ჰანთერის და სხვა ცნობილი მონადირეების წიგნებმა უკვე მეხუთე კლასში სერიოზული ინტერესი გამიჩინა და იმდენი ვეხვეწე პაპაჩემს წამიყვანა სანადიროდ, ზამთარი იყო მუხლამდე თოვლი და თოფზე ცოტა მაღალი ვიყავი იმ დღეს 2 შაშვი მოვკალი დაა დაიწყო რაც დაიწყო ისე გამიჯდა სისხლ-ხორცში ნადირობის და იარაღის სიყვარული სამუდამოდ დავავადდი ამ სასიამოვნო სენით, მაშინ გავიგე რა სასიამოვნოა დამწვარი დენთის სუნი. მერე კი პაპაჩემმა მაგრად შემიწყო ხელი, თოფს ყველგან მატანდა და ბევრი რამ მასწავლა, საკუთარი თოფიც მაჩუქა. ჰოოდა ვარ ამის მერე ასე დამწვარი დენთის სუნით მოწამლული და ყოველთვის მოუთმენლად ველი სეზონის დაწყებას

პოსტის ავტორი: sabo73 Jul 18 2010, 22:30

ნადირობა, მამაჩემმა შემაყვარა. დიდი მონადირე არასოდეს ყოფილა, მაგრამ პირველი ეს ტკბილი საწამლავი მაინც მისგან მივიღე. პრინციპში სათევზაოდ უფრო ხშირად დავდიოდით ერთად , ვიდრე სანადიროდ. მისგან ნაჩვენებმა პირველმა ნაბიჯებმა, იარაღისა და ბუნების სიყვარულმა, ბოლოს თავისი ქნა და საბოლოოდ შემასისხლხორცა ნადირობასა და თევზაობას.

პოსტის ავტორი: baxi Aug 22 2010, 20:41

პატარაობიდან მიყვარდა ნადირობა.მამაჩემი მონადირეა და ერთხელ წამიყვანა 11 წლის რო ვიყავი ისე მწყერზე.აი მაგის მერე ვნადირობ.

პოსტის ავტორი: gel2001 Apr 11 2011, 18:24

ალბათ მამაჩემის გავლენით,თვითონ ძალიან აქტიური მონადირე იყო.5 წლისა ვიყვი თოფი რო მასროლინა შეშინდებაო იფიქრა და პირიქით კი მოხდა,მაგის მერე დამეწყო სიყვარული იარაღის ნადირობის ძაღლების,მოკლედ რაც ნადირობას შეხებოდა ყველაფრის.

პოსტის ავტორი: khmaltevza Apr 12 2011, 20:26

მე პირადად რაც ფეხი ავიდგი იმის მერე სოფელში სულ კუდში დავყვებოდი ხოლმე ბიძაჩებს მწყერზე სანადიროდ. მწყერის ჩასაყრელი ჩანთა მეჭირა(მეც საქმეს ვაკეთებდი)

პოსტის ავტორი: იაშკა May 2 2011, 16:12

ჯონ ჰანტერის წიგნმა "(მონადირე) ღრმა ბავშვობაში დიდი კვალი,წარუშლელი ვიტყოდი კვალი დატოვა..ფსიქოანალიზის გარეშე ზედაპირზე რაც დევს ესაა ალბათ,ასევე ბიძებმაც დიდი წვლილი შეიტანეს,ძლიერ კომფორტის მოყვარული გაზულუქებული "'ქალაქელი ბავშვი"' რომ არ გავზრდილიყავი )ხშირად ძალით დამათრევდნენ ხოლმე ტყე- ტყე.თვითონ თბილისში დაბადებულ გაზრდილები..შესაშური მონდომებით და აზარტით დადიოდნენ ხოლმე მთა მთა.ერთმანეთის და მეგობრების გარემოცვაში ერთავად ლაღობნენ ხოლმე და ეფერებოდნენ ღვინოს.

პოსტის ავტორი: Nikuliin Imerlishvili May 3 2011, 17:53

ჩემი საქმეც ეგრე დაიწყო და ეგრე მიდის ჯერ-ჯერობით, მამაჩემს დავყვები ხოლმე სანადიროდ, მარა გული არ მითმენს ხოლმე და ვართმევ თოფს: შენ დაბერდი მეთქი ასე ვეუბნები

პოსტის ავტორი: kupra May 3 2011, 20:26

მე მონადირე დავიბადე

პოსტის ავტორი: BARSS May 13 2011, 20:09

რო დავიბადე ჩემ სახელზე თოფი აცუკეს მამაჩემს და ამიტ ჩემი ბედი გადაწყდა.ნადირობ 5 წლიდან .


და სანამ სუნტკავ ვინადირებ

პოსტის ავტორი: skipi May 13 2011, 23:44

ჰერცოგამ მომწამლა მაგან წამიყვანა სანადიროდ პირველად მარა წყალთან მიმიყვანა და წყალს აგარ მალევინებს აბა მაას მონადირე ქვია

პოსტის ავტორი: ჰერცოგი997 May 14 2011, 08:09

მე დამაბრალე ყველაფერი თოფი მანქანა და ძაღლი გაყიდინე აწე შენ უნდა ქნა ბაბუ საქმე

პოსტის ავტორი: kurtanidze dito Aug 2 2011, 09:33

6 წლიდან დავყვებოდი მამაჩემს, მერე თოფის ხელა რო გავხდი მე თითონაც დავიწყე ნადირობა და ეხლა მგონი მამიკოზე მეტადაც მიყვარს

პოსტის ავტორი: kantorski Oct 10 2011, 09:17

ფეოლას მამამ ცხონებულმა შუქრი გორგოძემ

პოსტის ავტორი: kupra Oct 11 2011, 01:30

პაპა ბილ მოი კროსნიმ...

პოსტის ავტორი: nikoloza_migina Oct 11 2011, 16:29

ოჩოპინტრემ...

პოსტის ავტორი: dato 85 Oct 11 2011, 19:43

ჩემ გვარში კაცი-შვილს არ უნადრია და არც ინტერესი ქონდათ

მარა მე და ჩემმა ძმმა, სულ ჩვენით დავიწყეთ.
ტყე-ღრეში ბოდილი კი გვიყვარდა და რაგატკები, მარა სერიოზული ნადირობა რა იყო არც ვიცოდით.

ერთხელ კახეთში, სოფელ ნუკრიანში მამაჩემის მეგობართან ვიყავით. ჰოდა იქ მეზობელს მდევარი ყავდა, და ამ მდევარს 9 ლეკვი... დიდი ხვეწნა მუდარის და ჩვენი ნაღვლიანი თვალების შემხედვარე, გატყდა ის კაცი გვაჩუქა ერთ ლეკვი, ძუ. ბიმი დავარქვით... მაშინ არათუ მონადირე ძაღლის, საერთოდ ძაღლების გარტყმაში არ ვიყავით...
მერე ისე მოხტა რო ეს ლეკვი სხვა ვაჩუქეთ მარა უკვე მოწამლული გვქონდა გონება და ვინ დაგვაკავებდა... რამოდენი წლის მერე, სოფელ ნატხატარში (სადც დაჩა გქვოქნდა და სადაც ვიზებოდით) ერთმა იქაურმა, ღვთისნიერმა კაცმა, მახარემ, საკმაოდ მუშა სისხლების. ირლანიური ძუ სეტერის ლეკვი გვაჩუქა... და ასე დაიწყო
შასვები, ციყვები, ტყის ქათამი...
მარა მერე აღმოვაჩინეთ რო, თეორიულ ცოდნასთან მწყარალდ ვიყავით და წიგნების შეძენა დავიწყეთ... შესანიშნავი რუსული ლიტერატურა იყიდებოდა, ბელინისკისა და რუსთაველის კუთხეში, მანდ ვიყიდე, "მალოვის კურცხარი" ლავერაკი, გორბი, დაგშვაზე და გაწვრტანზე ცალკე წიგნები, რავი ძაან ბევრი წიგნი...
თან იმ წელს აკადემიაში ჩვაბარე, იქ სართოდ ყველა რიბაკი და ახოტნიკი იყო. სადაც გავიცანი ბრწყინვალე მონადირე და ადამიანი, ნოდარ როსტიაშვილი. რომელმაც ძაან ბევრი რამე მასწავლა და კლუბში მიმყვანა 17 წლის რო ვიყავი და მასმ მერე ყოველ ოთხშაბათი დღე იქ ვიყავი გამოწერილი. მეც და ჩემი ძმაკაცი, ვანო
კლუბში გავიცანი შესანიშნავი ადამიანები, შადიმან შამანაძე, თენგო ქარქაშაძე, ალეკო, ჩემი მეგობარი... გიგო, ასევე ჩემი მეგობარი, და კიდე ძაან ბევრი კარგი ხალხი, არ მინდა ვინმეს სახელი გამომრჩეს ეხლა...
მერე კურცხარიც ვიყიდე საგვარეულოთი, ძაან კარგი ექსტერუერის გამოვიდა მარა მომიკვდა 8 თვის ასაკში.
მერე პოინტერი მაჩუქა, ზვიად ტატიშვილმა, სკამოდ კარგი სისხლების... ეხლაც თბილიში, ჩემ სახლშია ის ძაღლი. კარგი საშვალო ძაღლი გამოვიდა...

და ძაან დიდი მადლობელი ვარ ყველა ამ ხალხის...

სხვა რავი, სულ რამოდენიმე საქმე მიყავრს ამ ცხოვრებაში, მათ შორის ეს, ნადირობა და ძაღლები გამორჩეულად...

პოსტის ავტორი: nikoloza_migina Oct 11 2011, 19:59

dato 85 ჩემთანაც ეგრეაა...

პოსტის ავტორი: smekosmeko Oct 12 2011, 11:14

მე ვიტყოდი რომ 80%-ს ბაბუამ შეაყვარა (მანოკი, ფიტულები და მთელი უბედურობები არაა ნადირობა) ნადირობა აი ისაა როდესაც ბაბუას გაყევით პირველად (საღამოს პერელიოტზე) და ადრენალინის მოზგვავებას გრძნობდით 11 წლის არვარ მაგრამ "კისტით" ეხლად ვნადირობ ჩიტებზე არა რათქმაუნდა.

პოსტის ავტორი: kupra Oct 12 2011, 11:29

ნარკოტიკივითაა ნადირობა ერთი თუ მოიწამლე მერე ვსო.

პოსტის ავტორი: ქორა Apr 22 2015, 21:07

გაუმარჯოს მონადირეებს,პირდაპირ თემის მთავარ კითხვაზე გადავალ,ნადირობა მამაჩემმა შემაყვარა პირველად 12 წლის წამიყვანა ტყეში და მართლა მომწამლა მაშინაც და ახლაც ყველაზე გამოცდილ და მაგარ მონადირედ ის მიმაჩნია.არ ასებობს ადგილი და ტყე ჩვენში მას რომ ფეხით არ ჰქონდეს შემოვლილი და ამისთვის მისი ყოველთვის მადლობელი ვიქნები მან ამით მარტო ნადირობა კი არა მეგობრის,ბუნების,ძაღლისა და ნადირის სიყვარული მასწავლა ის მეამაყება რომ შემიძლია ვთქვა ის ვინც მე ნადირობა მასწავლა ნამდვილი მონადირეა ამის თქმა ყველას შეუძლია მაგრამ მხოლოდ ცოტა იმსახურებს

პოსტის ავტორი: Rey - Apr 23 2015, 08:56

ჩემ საგვარეულოში კაცი არ მეგულება ნადირობა რომ ყვარებოდა,მე კი ბავშვობიდან ლაგადკით და მერე კისტით დავრბოდი. 16 წლის ვიყავი ერთმა ჩემმა ახლობელმა წამიყვანა მწყერზე სანადიროდ და იქიდან დაიწყო ჩემი სამონადირეო ციებ-ცხელება.მომწამლა და თან რა მომწამლა 18 წლის როგორც კი გავხდი შევიძინე თოფი,ძაღლი,უკვე ვიცნობდი კარგ მონადირეებს,რომლებმაც განავითარეს ჩემი ნადირობის სიყვარული,მათგან გავიგე რა იყო სპორტული ნადირობა,როგორ იქცეოდა ნამდვილი მონადირე,რა წესების დაცვა იყო საჭირო და ა.შ.
მას შემდეგ მე მოვწამლე მინიმუმ 5 ადამიანი კიდე.

პოსტის ავტორი: gocha311 Nov 11 2016, 22:47

საინტერესო თემაა ))) მთელი სანათესაო მონადირეები მყავს და გენებშI მაქვს ნადირობა ,ნადირობის დროს სამოთხეში ვარ)))თUმცა ვხვდები მონადირეებს რომლებმაც სლუჩაინა,თვითონ ბედის ირონიითდაიწყეს ნადირობა და საკმაოდ მაგრები არიან .

პოსტის ავტორი: და.კარ Nov 11 2016, 23:01

საინტერესო თემაა , მე უბნიდან მომყვება , ბავშვობაში პატარა "შტაბი" გვქონდა უბნელებს სადაც ხშირად ვიკრიბებოდით თანატოლები ერთმანეთს ვეჯიბრებოდით ხოლმე ხან დანის სროლაში , ხან ტირის თოფის ხანაც რაგაც ქიმიურ ნივთირებებს "ვიგონებდით " ( ღმერთსა მადლი ბეწვზე ვართ გადარჩენილები ) , და ძირითადად თევზაობით დავიწყე , არხზე მივდიოდით ვთევზაობდით და ვბანაობდით ხოლმე მერე კისტით დავდევდით უბანში ბეგურებს და ასე "გავნარკომანდი " .

პოსტის ავტორი: უიარაღო Nov 12 2016, 10:17

ჩემი ოჯახიდან არავინ არ ნადირობდა. თუმცა სამეზობლოში იყვნენ მონადირეები. ინტერესი რომ გამიჩნდა ნადირობის ასე 12 წლის ვიქნებოდო. დავიწყე სამონადირეო მაღაზიებში სიარული როგორც მიზეუმში. იქ ვათვალიერებდი იარაღს აღჭურვილობას და ვყიდულობდი მონადირის ჟურნალებს. ნომერს არ ვტოვებდი. სამწუხაროდ თვეში ერთი ნომერი გამოდიოდა და ერთი თვის განმავლობაში იმდენჯერ ვკითხულობდი თითქმის ზეპირად ვიცოდი. მოკლედ თავიდან საკმაო წლები მონადირულ ჟინს ჟურნალებით და წიგნებით ვიკმაყოფილებდი. შემდეგ კი ჩემი ზაფხულის ნაშრომით პირველი ცალპირიც შევიძინე. დაურეგისტრირებელი თოფი იყო. შემდეგ კი 2 ლულიანი იჟ 43 თავისუფლების მოედანზე რომ მონადირის მაღაზია იყო. მანამდე კი გორკის პარკში რომ მონკავშირი იყო იქ ავიღე მონკავშირის წევრის მოწმობა. სამჯერ მომიწია გასაუბრებაზე გასვლა. თავიდან როგორც ყველა დამწყები ჩიტებს დავდევდი. 42 წლის გავხდი და რომ ვაკვირდები ყოველ წელს ახალ-ახალ გამოცდილებას ვიძენ ნადირობის სფეროში და ყოველ მომდევნო წელს ახალ ეტაპზე გადავდივარ. ასე რომ ჯერ კიდევ ვიზრდები როგორც მონადირე.