ჯიგარი ხარ ... მაგრად მომეწონა ... ფბში დაგიმატებ

მეც დიდი სიამოვნებით შემოგიერთდებით,წარმატებები ალიკ

გაიხარეთ მადლობა. ვიყავი მაგ არტ-კაფეში ლექსების წაკითხვაც მომიხდა, მარა მანდ საღამოს ჩატარება არ გამოვა, ძალიან ბევრია მსურველი და ვერ დავეტევით.

ცუდია მეც მაინტერესებს .. წამოვიდოდი

როცა მზის სხივებს ჭიუხში ვხვდები,
მზე რომ მტკაველზე ალაპლაპდება.
ეს გული უკვე ლოქოდ ნაქცევი,
იქ კალმახივით აფართხალდება.

შემოერია ნისლი ხეობას ,
იქვე ხევებში სადმე მიწვება.
შემომეხიზნა ეხებში ქარი
და დევ-გმირების ზღაპარს მიყვება.


მიყვება როგორ უყვარდათ ძველად,
როგორ დავმარხეთ ძველი დიდება.
მიყვება როგორ დავკარგეთ მადლი
და ჭირისუფლად გვერდით მიჯდება.


ღმერთო ამიტომ მხოლოდ ერთს შეგთხოვ,
მე მხოლოდ ერთი თხოვნა მექნება.
ღმერთო დღესვე ვარ ყაბულს სიკვდილზე,
თუ ჭირისუფლად ქარიც მეჯდება.

ოღონდ შენ ჩაატარე და ჩვენგან ხელის შეშლა არ იქნება,თავს შევიკავებთ წაოსვლაზე

არა აჩი იქ არ გამოვა .

სადაურობას როდესაც მკითხავთ,
მე წამით პასუხს დაგიგვიანებთ,
და იმ ერთ წამში ჩემში რა ხდება,
იმას მაინც ვერ გაგიზიარებთ.

მერე წმსკდება ამაყი მზერა
და არწივივით თვალს ვაბრიალებ.
ჩემს წარსულს, მერე ისე გიყვებით,
თითქოს დაჭრილი დევი ვღრიალებ.

მე იმ ბერმუხის ერთი ტოტი ვარ,
სამასი ფესვი კრწანისს რომ ჩარგო
და იმ ფესვების ოფლმა და სისხლმა
მთელ საქართველოს მალამოდ არგო.

მე იმ მთებიდან ერთი კენჭი ვარ,
წანარებმა რომ არაბებს ავნო.
არაგვზე მდგარი ნისლის ნაგლეჯი
და მამულს უნდა წულულები ვბანო.

ვაჟას ლექსიდან ერთი ნაწყვეტი
და გუდამაყარს გოდერძის წყარო.
კრწანისამდე რომ ვეღარ ჩავედი,
ცრემლები უნდა მცხეთაში ვღვარო.

მე ის ჯარჯი ვარ ჯიხვებს რომ სდევდა
და დამიფარე გუდანის ჯვარო.
ზვავმა უფსკრულში ვერ გადამჩეხა,
შენ როგორ დამღრღნი სევდავ და ჯავრო.

არაგველი ვარ ბოლოს კი გეტყვით,
საფლავიც უნდა ამ მთებში ვთხარო.
მაგრამ სამშობლოს თუკი დასჭირდა
ეს სისხლი უნდა კრწანიშიც ვღვარო.

aragveli
ესეთი ლექსი ჯერ აქ არ დაგიდია, საღოლ მაგარია ძაან.

+100000000000

საღოლ, მართლაც კარგია.

aragveli
უმაგრესია ))

ნიჭიეროო !!! შენი ადგილი ქალაქშია ქალაქშიიი

გაიხარეთ ლომებო. ქალაქში მუზა არ მოდის ზახარ.

ან მერამდენედ აფრინდა გნოლი,
ან მერამდენედ ვლეწო ტაძრები,
უმჯობესია მუხრანზე მომკლან ,
თუ უსაშველოდ მომენატრები.

როგორც მთის ფერდზე, ცხ**ების ფარეხი,
ზეცაზე ყრია ღრუბლის ფარები.
სივრცეს აშრება მზერა ყმულით,
ყაბარდოს როცა მოეფარები.

თუ გაზაფხული შემომაღამდა,
სიცოცხლეს აბა რას ვეხარბები.
მუხრანზე ვაზის გვერდით დამმარხეთ,
ბადაგს იქ მაინც დავეწაფები.

მე თვითონ მოვალ, მგლისფერი მოყმე,
ხმალსაც მე თვითონ დავეტანები.
ოღონთ ნისლებთან ერთად მიტირე,
საფლავში როცა ჩავეტანები.

ვიცი ჩაგრჩება ის ბოლო მზერა
სიზმრებში ბევრჯერ შეეფარები.
თუ პემანი საფლავთან შედგა,
ოო, სიკვდილს როგორ შევიყვარებდი.

aragveli
აი ამდენიხანია ჩუმად წავიკითხე ყველა ლექსი. ყველაგნ იქრძნობა რათქმაუნდა გულიდან ამოსული სათქმელი.. რათქმაუნდა კარი ლექსებია.. ზოგი მაგრი.. ზოგის ძალიან მაგარი..მაგრამ

ეს მართლა სუპერია. ნამდვილად ვერ ვიტყვი..რომ ეს ლექსი..რომელიმე დიდი პოეტის ლექზე ნაკლებია რამით.(მეტი თუ არა)
მოკლედ..საღოლ არაგველო.. ნამდვილი მთიელი ხარ.

გაიხარე ლევან უღრმესი მადლობა.