გამარჯვებულების დაჯილდოვება, რეპორტი პარამეტრები

[საბო]

როგორც იქნა დამადაგა საშველი და მოვიცალე.
დადგა ჟამი იმისა, რომ ფართო საზოგადოების წინაშე გამოვამზეურო, იმ ნანატრი დაჯილდოების ამსახველი მასალა,რომელსაც როგორც გამარჯვებულები, ასევე, გამარჯვების მსურველები და ღვინისძიების მოყვარული ხალხი მოველოდით.

იმედია, თემას სწორი მისამართით ვხსნი და თუ კი რაიმე მაინც ისტე ვერ გამევიდა, ქე გადეიტანეთ უმფროსებო, იქ სადაც ჩათვლით საჭიროდ.

თათბირი, შეხვედრა თუ ელიტარული კლუბუის მორიგი, საიდუმლო-საზეიმო სერობა, ტრდიციისამებრ, დიდი იაღოვას სახელობის და მისი შუქით გაჩირაღდნებულ სარიტუალო დარბაზში შედგა.
შეკრებილი საზოგადოება,დროის მოსაკლავად განიხილავდა მიმდინარე სეზონის საჭირბოროტო საკითხებს და დროდადრო თვალს აპარებდა ამაყად მდგომი ოქროს თასისაკენ.





და აი ისიც, ამაყად მდგომი და დამშვენებული, რომელმაც გარკვეული პერიოდი ძილიც კი დამაკარგვინა და ლამის გამალოთა, მასზე დარდმა და ოცნებამ.


იქ მისულიც კი სულ მისკენ ვიწევდი და შეხება მსურდა მისი, როგორც მიუწვდომელი და დიდხანს ნაოცნებარი ქალისა.





ამასობაში, ბონე უფრო და უფრო მაწამებდა. პრიზებით , მენდლებითა და საჩუქრებით ალამაზებდა, ისედაც თვალის მომჭრელ ლამაზმანს.



ჩემგან განსხვავებით საკმაოდ დინჯად და დარბაილურად იდგნენ, პრიზიორები, იკო და შუკა. მაგრამ ზურგის ტვუნით ვგრძნობდი, რომ მათ გულშიც, ისეთIვე მაჭარი ჩუხჩუხებდა, როგორიც ჩემში.

ისე შევწუხდი, რომ მეგობრებმა ხელიც კი შემაშველეს, რომ გულისყრისგან მაგიდის ქვეშ, რომ არ გამედინა ზღართანი.


და აი მივიწიეთ სუფრისკენ, ლუკმა გავტეხეთ, ერთმანეთს მივეფერეთ და ყელიც ჩავისუფთავეთ, ვაზის საამო ცრემლებით.



მომავალი თაობა, კი გამოცდას აბარებდა. რით უფრო მალე ჩაიკლავდა შიმშილს, საკუთარი ნერწყვით თუ ჩვენი ყურებით.


გიზოვიჩც თვალები უელავდა ცარიელი სუფრის შემხევარეს, გოგიტა კი მდუმარედ ფიქრობდა , ამ ცხობვრების უკუღმართობაზე.



არიქა მომეშველეთ ვინცხამ, თუ გინდათ მეორე სერიასაც გაყურებინოთ.

[საბო]

რამოდენიმე სადღეგრძელოს შემდგომ , დაგვადგა საშველი და ადგა ფეხზე, იაღოვას ფრჩხილის მკვნეტელი და ჩვენი მწვალებელი, ამ შეჯიბრების ორგანიზატორი, ორგანიზაციის დიდი ნიჭის და ოპერატიულად წარმართვის ოსტატი, გამოჩენილი ქართველი- მეგრელი, ბატონი ბონეჰილი და იყუჩა საზოგადოებამაც.




გურგენა დიდი გულისყურით უსმენდა და იმახსოვრებდა , ბონეს დაუვიწყარ მონოლოგს.

მორჩა ქადაგებასა და მოგვიხმო, პრიზიორები.
ჩვენც ცოტა მძიმედ, ცოტა ამაყად და ცოტაც მოწიწებით ვეახელით, ცრემლიანი თვალები მოვავლეთ ძვირფას საზოგადოებას და ათრთOლებული ხელებით დავიწყეთ პრიზების მიღება.





არ ვიცი, რატომ მაგრამ მაინც მგონია, რომ რაღაცას ატყუებდა ბონე პრიზიორებს.ვინც იქ იყო კი მიხვდება რასაც


ისევ გურული თუ მიხვდებოდა, მეგრელის ჩუმ ჩანაფიქრს და სასწრაფოდ ამხილა იკომ 16 კალიბრის ტყვიების გასაღებაში.



აი აქ კი სიტყვები, აღარ მყოფნის. დავდნი და კინაღამ გავქრი სიხარულისგან.






ეს კი ბედნიერი ტრიო, რომლებიც ისე ვიყავით გახარებული, რომ კინაღამ დები იშხნელების რომანსებიც კი შევასრულეთ.




თავმდაბლად მადლობვა მოვუხადეთ ყველას, გაწეული მუშაობისთვის, სიკეთისტვის და კარგი კაცობისთვის. თითო კურცხალიც გადმოვაგორეთ თვალიდან და გავარგძელეთ დიდი მოლხენა იაღოვასა რესტორანსა შინა.
თუმცა ახალგაზრდობა დროს უქმად არ კარგავდა. ირგება თასს და აქედანვე ემზადებოდნენ, მომავალი შეჯიბრების ჩემპიონობისთვის.




ღმერთმა ხელი მოგიმაართოთ ბიჭებო,მუდმივი ამ ქვეყნად არაფერია და შემცვლის ვინცხა, გაისად აბა რას იზავს.

მოკლედ იქ ჯეკომ და გურიკამ არ მომასვენეს სახლში კიდევ საბამ. ჩემია და მეც გავხდები ჩემპიონიო.
გახდები შვილო აბა რას იზამ, მეც უნდა მაჯობო ბაბა და სხვასაც.


პატარა სანდროს კი მშვიდად ეძინა ამ დროს და სიზმარში ხედავდა თავის მომავალ წარმატებებს.