დაავადებები რომელიც ემუქრება მონადირე ძაღლებს პარამეტრები

[Maverick]

პიროპლაზმოზი:

სიპტომები, პროფილაქტიკა, მკურნალობა

Пироплазмоз является распространенным во всем мире заболеванием, которое вызывается простейшими микроорганизмами, переносчиками которых являются клещи родов Dermacentor и Rhipicephalus.

За исключением клещевой передачи инфекции в редких случаях является возможным механическое перенесение посредством шприцев или при переливании крови.

Чаще болеют собаки, которых вывозят на природу, в весенний, летний и осенний периоды.

Инкубационный период при естественном заражении составляет от 10 дней до 3-х недель. При искусственном заражении путем переливания крови уже через 1 день наступает первая паразитемия, продолжающаяся 4 дня. Затем паразиты временно исчезают из периферической крови; через 10-12 дней следует вторая более массивная паразитемия, которая сопровождается внути- и экстрасосудистым гемолизом.

Пироплазмы разрушают клетки крови, главным образом эритроциты. В результате чего организм испытывает кислородное голодание. Остатки разрушенных эритроцитов, гемоглобин в большом количестве выделяются почками, приводя к нарушению фильтрации мочи. Инвазированные (зараженные) эритроциты захватываются и перевариваются макорфагами. При всех этих проблемах не стоит забывать про токсины, которые выделяются в результате жизнедеятельности пироплазм. Все это приводит к нарушению деятельности различных органов, в том числе, почек, печени, легких.

Симптомы

Симптомы этого заболевания варьируют в довольно широких пределах и зависят от степени тяжести заболевания, которое может протекать в подострой, острой, хронической и латентной форме.

Молодые собаки, собаки, находящиеся в состоянии стресса, и собаки, которые одновременно поражены другими паразитами, могут при подостром течении умереть от сердечно-сосудистой недостаточности, отека легких или от коагулопатии потребления (ДВС синдрома).

Типичные острые симптомы – вялость, слабость, повышенная температура (до 42ºС), бледная или желтоватая окраска слизистых, красновато- или зеленовато-коричневая моча, признаки почечной недостаточности, желтуха, гепато- и спленомегалия. В последнюю стадию развиваются судороги и может нарастать дыхательная и сердечная недостаточность.

Хроническое течение может характеризоваться повышением температуры, истощением, вялостью, пониженным аппетитом, признаками почечной недостаточности и желтухи. Реже наблюдаются периферические отеки, геморрагический понос, петехиальные кровотечения из слизистых, язвенный стоматит и нейромышечные нарушения.

При гемоглобинурии (крови в моче), клонических и тонических судорогах, гипертонусе и отсутствии грамотной этиотропной терапии собаки, как правило погибают.

Результаты лабораторных исследований

Типичными данными лабораторных исследований являются: ускоренная реакция оседания эритроцитов (СОЭ), повышенное содержание белка в сыворотке крови, гемолитическая регенеративная анемия с тромбоцитопенией от легкой до самой тяжелой степени, выраженный лейкоцитоз со сдвигом ядра влево и моноцитозом, гемоглобинурия, билирубинемия, билирубинурия, протеинурия с гиалиновыми цилиндрами.

Верификация диагноза

Важное значение в постановке клинического диагноза является правильное и досканальное изучение анамнеза: были ли на природе, снимали ли клещей, обработано ли животное против эктопаразитов…

Точный диагноз ставится при микроскопическом исследовании капиллярной крови, взятой из уха или ногтевого ложа. После окраски по Романовскому-Гимзе в эритроцитах обнаруживаются пироплазмы грушевидной формы, чаще расположенные парами. Отрицательный результат анализа отнюдь не исключает бабазиоза (хронические случаи, бессимптомный носитель). В подобных случаях дополнительно можно использовать метод непрямой иммунофлюоресценции или метод ЭЛИСА. Границы диапазона прививочных титров могут искажать результат при низких титрах возбудителя.

Дифференциальный диагноз

Клинически острое течение может напоминать ряд инфекционных заболеваний чуму плотоядных, инфекционный гепатит и лептоспироз. Пироплазмоз следует отличать от аутоиммунных гемолитических анемий, медикаментозных или токсических гемолитических анемиях: гемобартонеллез; отравление гелвелловой кислотой (сморчки, строчки).

Прогноз

На прогноз влияют степень тяжести, возраст, своевременная постановка диагноза и терапия. У собак в шоке и с ацидозом он сомнительный. При хроническом течении возможно спонтанное выздоровление через 2 месяца.

Лечение

При легком и хроническом течении заболевания можно применять только одно из антибабезиозных средств: верибена, беренила или редко применяемого азидина. Перед применением этих препаратов собак следует гипергидратировать (провести инфузионную терапию) раствором Рингера или другим кристаллоидными и коллоидными растворами. Более того, значение гематокрита ниже 15-20% требует переливания свежей крови, которая должна вводиться медленно, до тех пор, пока значение гематокрита не достигнет 20-25%.

Для успешной терапии пироплазмоза рекомендуется применять комплекс витамина В, препараты железа, диуретики и анаболики. При ацидозе в инфузионный раствор (капельницу) добавляется бикарбонат натрия. Лечение этого серьезного заболевания только антипротозойными средствами является не только не правильным, но и зачастую вредит здоровью собаки.

Профилактика

Для профилактики пироплазмоза используют специальные ошейники, спреи и капли на холку отпугивающие иксодовых клещей. Подробнее об этом в статье «Способы защиты от блох, клещей и комаров».

Кроме того, существует инактивированная вакцина Рirodog®, которую можно давать собакам за 2-3 месяца до поездки за границу. Вакцинация предотвращает случаи со смертельным исходом, однако инфицирование, несмотря на вакцинацию, возможно.


P.S. უპირველე ყოვლისა ბოდიშს ვიხდი რომ ტექტი რუსულად არის,
პერი 29 აგვისტოს სანადიროდ გვყავდა, მე, ზაზა, ქოჩი და კიდევ ერთი ჩემი მეგობარი, გერიელად ვინადირეთ, მაგრამ გაახარებს ბედი კაცს? პერის ტკიამ უკბინა და პიროპლაზმოზი დაემართა, სიმპტომები გამოვლინდა 30 აგვისტოს საღამოს, ძაღლი უხასიატოდ გახდა, ჭამაზე უარი თქვა, და სუსტად იყო, ეგრე ინტერნეტს ვეცი და სწორედ ამ http://www.doctor-m.ru საიტზე წავიკითხე ანალოგიური სიპტომების შესახებ, დიაგნოზიც ჩემით დავუსვი, ექიმთან გადავამოწმე და დაზუსტდა, დაავადება საწყის ეტაპზევე აღმოვაჩინეთ, დავუწყეთ მკურნალობა, ძაღლი 10 დღეში ისევ შეგიძლია სანადიროდ გაიყვანოო, კვირის ბოლოს მოვრჩებით მკურნალობას
ამიტომ გავხსენი ეს თემა, უნდა ვიცოდეთ დაავადების საწყისი სიპტომები, ეშმაკს არ ძინავს
აი როგორ გამოიყურება ტკიპა რომელიც იმ მიკროორგანიზმების გადამტანიანია, რომელიც იწვევს პიროპლაზმოზს


ფუი ეშმაკს

[გოგიტა]

ლეპტოსპიროზი

ლეპტოსპიროზი მწვავე ზოონოზური დაავადებაა, რომელსაც ლეპტოსპირას გვარისა და სპიროქეტების ოჯახის პათოგენური მიკროორგანიზმები იწვევს. ბაქტერია ინახება ტბებში და წყალსაცავებში 200 დღის განმავლობაში, ტენიან ნიადაგში 43- 279 დღის განმავლობაში, მაგრამ სწრაფად იღუპება მშრალ ნიადაგზე - 1-12 საათის განმავლობაში.

ინფექციის წყაროს წარმოადგენენ დაავადებული, ინფექციაგადატანილი და ინფექციის მატარებელი ცხოველები: ტყის მემინდვრია, თაგვი, ვირთაგვა, ზღარბი, ძროხა, ღორი, ძაღლი და სხვა, - რომლებიც შარდით აბინძურებენ წყალს, ნიადაგს, საკვებს. დაავადება ძირითადად თავს იჩენს წელიწადის თბილ და ცხელ პერიოდებში. ინფექციაგადატანილი ძაღლი დაავადების მატარებელი შეიძლება იყოს რამოდენიმე თვიდან 3-4 წლის განმავლობაში, ხოლო მღრღნელები მთელი ცხოვრების მანძილზე წამოადგენენ დაავადების რეზერვუარს.
ლეპტოსპიროზს ახასიათებს ორგანიზმის საერთო ინტოქსიკაცია, ცხელება, კუნთების მკვეთრი ტკივილი, ღვიძლის, თირკმელების, ნერვული და სისხლძარღვოვანი სისტემის დაზიანება, მძიმე შემთხვევაში - სიყვითლე, ჰემორაგიული სინდრომი, თირკმელების მწვავე უკმარისობა და მენინგიტი.

ბაქტერია ორგანიზმში ძრითადად ხვდება კანის დაზიანებული ქსოვილიდან ან ლორწოვანი გარსიდან დაინფიცირებულ წყალში ბანაობისას ან ნიადაგზე შეხებისას.

საინკუბაციო პერიოდი ძაღლებში მერყეობს 2 დან12 დღემდე.

ლეპტოსპირები ორგანიზმში მოხვედრისას სისხლის მეშვეობით ხვდებიან თირკმელებში, ღვიძლში და ფილტვებში, სადაც სწრაფად მრვალდებიან და გამოყოფენ დიდი რაოდენობით ტოქსინებს.

ლეპტოსპირების გამოყოფა ორგანიზმიდან იწყება დაინფიცირებიდან 5-7 დღის შემდეგ და შეიძლება გაგრძელდეს რამოდენიმე კვირიდან რამდენიმე წლის განმავლობაში, დაავადების სირთულიდან გამომდინარე.
სიმპტომები დამოკიდებულია ინფექციის დოზაზე და დაავადებული ცხოველის იმუნიტეტზე. ძაღლებში დაავადების მიმდინარეობის ორ კლინიკურ ფორმას გამოყოფენ: უსიყვითლო ფორმას და სიყვითლის ფორმით მიმდინარეს.

ლეპტოსპიროზის უსიყვითლო ფორმა ძირითადად აღენიშნება ასაკოვან ძაღლებს. დაავადება იწყება უეცრად და ხასიათდება ტემპერატურის მატებით - 40-41,5 ° C, მძიმე დეპრესიით, ანორექსიით (მადის დაკარგვა), ცხვირისა და პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ჰიპერემიით (სისხლის მოწოლა), კონიუნქტივიტით.

შემდგომ (2-3 დღეში), სხეულის ტემპერატურა მცირდება 37-38 ° C-მდე, და ვითარდება გამოხატული ჰემორაგიული სინდრომი: პათოლოგიური სიხლდენა ღრძილებიდან, ცხვირიდან, კუჭნაწლავის ტრაქტიდან. აღინიშნება ტკივილი თირკმელების, ღვიძლისა და მუცლის არეში. აღნიშნული სიმპტომების პარალელურად ვითარდება თირკმელების მწვავე უკმარისობა და ცხოველი იღუპება მძიმე კომატოზურ მდგომარეობაში. კანისა და ლორწოვანი გარსის სიყვითლე ჰემორაგიული ფორმის დროს როგორც წესი არ აღინიშნება.

ლეტალობის მაჩვენებელი ლეპტოსპიროზის უსიყვითლო ფორმის დროს მერყეობს 50-70 %-ის ფარგლებში.
არცთუ იშვიათად ცხოველს დაავადება გადაეზრდება ქრონიკულ ფორმაში და იგი რამოდენიმე თვის განმავლობაში ხდება დაავადების მატარებელი.

სიყვითლის ფორმით ძირითადად ავადდებიან ლეკვები და ახალგაზრდა ძაღლები. ამ შემთხვევაშიც დაავადება ზემოაღნიშნული სიმპტომებით ხასიათდება, თუმცა განმასხავებელი გარემოება არის ლეპტოსპირების ლოკალიზაციის ადგილი, რასაც კონკრეტულად ღვიძლი წარმოადგენს.
ამ დროს ვითარდება ღვიძლის მძიმე ჰეპატოპათია და მისი ფუნქციების ძლიერი დაზიანება. ძირითადი სიმპტომი ამ ფორმით მომდინარე დაავადებისა არის მკვეთრად გამოხატული სიყვითლე, რომელიც ცხოველს აღინიშნება თვალებზე, ღრძილებზე, მუცლის არეში, ყურებზე.

ლეტალობის მაჩვენებელი ლეპტოსპიროზის სიყვითლის ფორმის დროს მერყეობს 40-60 %-ის ფარგლებში.

დიაგნოზი დასმის დროს პირველრიგში გამოსარიცხია მსგავსი სიმპტომებით მიმდინარე დაავადებები: ჩუმა, ვირუსული ჰეპატიტი და ალიმენტური გზით იტოქსიკაცია. დიაგნოზი ისმება ლეპტოსპიროზისთვის დამახასიათებელი კლინიკური ნიშნების მიხედვით, განსაკუთრებით სიყვითლის ფორმით მიმდინარეობის დროს. ზუსტი დიაგნოზის დასმა შესაძლებელია ლაბორატორიული გამოკვლევების შედეგად.

ლეპტოსპიროზის სამკურნალოდ ეფექტურ საშუალებას წარმოადგენს პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკები.
დაავადების პროფილაქტიკა გულისხმობს ცხოველის ყოველწლურ ვაქცინაციას.
დაავადებული ცხოველი წარმოადგენს სერიოზულ ეპიდემიოლოგიურ საფრთხეს ადამიანისთვის. ცხოველის მკურნალობის პროცესში მომვლელმა აუცილებლად უნდა დაიცვას ჰიგიენური ნორმები, ლეპტოსპიროზის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის ჩათვლით.



წყარო: რუსულენოვანი ინტერნეტ ლიტერატურა.