байки, მოსმენილი ამბები ნადირობასა და ნადირობის ობიექტების ქცევებზე პარამეტრები

[კახაბერ]

ერთი ბაბუა სვანი მყავდა კოდორის ხეობიდან. რა თქმა უნდა მონადირე იყო. იქ მოსახლეობის 70-80% პროფესიონალი მონადირე იყო იმ პერიოდში. ნადირობდნენ ჯიხვზე, ირემზე (როცა იყო), დათვზე, მაჩვზე და ა.შ. როჭოზე და გნოლზე აღარაფერს ვამბობ. მთელი სახლი მოფენილი იყო ტყავებით, კედლებზე ირმის რქები იყო მიმაგრებული. ჯიხვის რქებით კი ყანწები მზადდებოდა და ახარებდა კაცი თავის ჭიას.
ერთხელაც, ცხონებული მთიდან ბრუნდებოდა თოფმხარზეგადაკიდებული. გორაკს შეუყვა და როცა თავში მოექცა, მეორე ფერდობიდან ასევე მოექცა თავში ერთი უშველებელი დათვი, რომელიც ბაბუაჩემის დანახვაზე ორ ფეხზე დადგა. ბაბუაჩემი დაბალი კაცი იყო და ეს შეხვედრა დაახლოებით ზაზა ფაჩულიასა და რამაზ შენგელიას შეხვედრას დაემსგავსა.
ბაბუაჩემი იმდენს კი "მიხვდა", ამას სვანური არ ეცოდინებაო და, რამდენადაც თოფისკენ ხელის ოდნავი მოძრაობაც ფატალური შედეგის მომასწავებელი იყო, რუსულად (ანუ უცხო ენაზე) უთხრა: ничего, ничего, ничего... და, ჰოი საოცრებავ, დათვმა ამოიქშინა, მოიხარა და დაგორდა გორაკზე.
აი, ასეთი უცნაურები არიან ხანდახან.
რაც შეეხება დათვის გონიერებას, მეორე ისტორიასაც მოგიყვებით.
მეუღლის ბიძა ცხოვრობს მარტვილის რაიონის ერთ მთიან სოფელში. სიმინდის ყანები სახლებიდან მოშორებით აქვთ მთის ფერდობებზე. ერთ ზაფხულსაც დათვმა და მაჩვმა გაუნადგურა ხალხს ნათესები. გადაწყვიტეს ხაფანგები დაეგოთ. მაჩვს მარყუჟები დაუგეს, დათვს ხაფანგი. ერთ საღამოს მეზობელმა ჩამოიარა და ხალხი გააფრთხილა ხაფანგში დათვია გაბმული, მე თოფი თან არ მქონდა და ადითო. წავიდა 6-7 კაცი. მეუღლის ბიძა ამბობს, რომ დათვისთვის იმ საღამოს მას არ უსვრია და არც არასდროს ესვრის. მიზეზი კი იმაში მდგომარეობს, რომ ვერ გადაიტანა იმ სცენის ნახვა, როცა საცოდავმა დათვმა ადამიანების დანახვაზე თავზე აიფარა ტორები და თავს იფარავდა. არაფერს ვამბობ, რომ სადიზმია ხაფანგში გაბმული დათვის ზალპური ცეცხლით ლიკვიდაცია, მაგრამ წარმოვიდგინე, როგორ მალავდა თავს ამ ცეცხლისაგან.

P.S. ამ თემაში, ჩემი სურვილია მოვყვეთ ისეთი ისტორიები, რომლებიც მოგვისმენია სხვა მონადირეებისაგან. ზოგი უკვე ცოცხალი აღარ არის, მათი ხსოვნა იყოს. აგერ დღეს დავითუსის ბიძა ოპერაციას იკეთებს და ჯანმრთელობა ვუსურვოთ. დავითუსი ამბობს, რომ ნადირობის საიდუმლოებას სწორედ მან აზიარა. ასეთ ამბებში სანადირო ობიექტების ქცევის თავისებურებებიც ჩანს და ისედაც სასიამოვნო მოსაყოლი და მოსასმენია, ჩემი აზრით.

[tavadi baratashv...]

გენაცვალეე ძმაა, კახა მაგარი კაცი ხარ ძმაოო, სულ ჟრუანტელმა დამიარა რაა. ყოველთვის როცა დათვზე ნადირობის ვიდეოებს ვუყურებ სულ რაღაც უსიამოვნო გრძნობა მტანჯავს როცა ამ გონიერ არსებას პატარა ვირთხასავით კლავენ, არ ვიცი რატო, მაგრად მიყვარს ეს ცხოველი, ძველი ანდაზაა: დათვმა თქვა მე ადამიანის სიყვარულით ვერ ვძღები ის კიდევ ჩემის მტრობითაო. ბევრჯერ მინახავს სახლში რომ გაუზრდიათ ბელი და როგორი მოსიყვარულე ცხოველია. მთავარია ადამიანმა ადამიანობა და ღირსება არ დაკარგო იმ დროს როცა ადრენალინი გულსა და გონებას გირევს. მაგრამ ვერც იმ გლეხს გავამტყუნებ წლის სარჩოს რომ ართმევს ნადირი და ნაწვალებს წყალში უყრის. მაგრამ მონადირეს უნდა გააჩნდეს პირადი ღირსების კოდექსი, რომელიც მას ბრაკონიერისა და ცივსისხლიანი მკლვლელისგან განასხვავებს. მაპატიეთ გაოფებისთვის მარა თავის შეკავება მიჭირს ასეთი ამბების მოსმენისას.
მეც მაქვს გაგებული მასეთი ამბავი, ჩემთან მოხდა. სსრკ-ს დროს მუსიკის სკოლის დირექტორი და მისი ქალაქელი სტუმრები ყოფილან დათვზე სანადიროდ. ნომერში გამოსვლია დათვი. თოფი როცა დაუმიზნებია ორ ფეხზე დამდგარა და თათები ჰაერში აუწევია, ისეთი თვალებით მიყურებდა ნამუსმა ვერ გამიჭრა და არ ვესროლეო, წადი ეხლა გაიქეციო უთქვამს და დათვი წასულა, თან უკან იყურებოდა თითქოს მანამუსებდა ზურგში არ მესროლოვო.