Armtac Rx-1, პატრონებს ეხებათ პარამეტრები

[Shooter]

მოკლედ გამოვლინდა თავისებურება ამ თოფის მუშაობაში ისეთი რომ პატრონებს დააინტერესებთ.

ცნობილია, რომ უმეტესობა პომპების გასროლის შედეგად ცევიოს ნახევრად უკან წევენ ინერციის შედეგად, ასე ვთქვათ ეხმარებიან გადატენვაში. არმტაკზე განსხვავებით სხვა პომპებისგან უყენია ზამბარა, რომელიც ეხმარება ცევიოს წინ მიწევაში.

პრობლემა ჩნდება იმის შედეგად რომ საკეტის მოკლე სვლავ საკმარისია რომ ჩახმახი შეყენდეს, ხოლო თუ ზამბარამ ცევიო იძულებით წინ მიწია იარაღი იკეტება, მაგრამ სავაზნეში ვაზნა არ დავს. სასლხეტზე დაჭერას გასროლა არ მოყვება, ხოლო თუ პირაპირ გადატენვა დააპირე საკეტი ჩაკეტილია და საჭიროა სპეციალური ღილაკის დაჭერა რომ ის გახსნა. ასე რომ რაიემ სისწრაფეზე ლაპარკი ზედმეტია, ხოლო თუ მფლოებლი გამოუცდელია ასეთი დაბრკოლება მას დააბნევს და შემდეგი გასროლა დიდიხნით გადაიდება.

გამოსავალი, მოხსნათ ზამბარა და გადააგდოთ. თუმცა ჩახმახის ნაადრევ შეყენაბს ეს პრობლემა არ ხსნის მაგრმ ამცირებს მას.

ანუ ლაპარაკია კონსტრუქციულ ნაკლოვანებაზე.

გარდა ამისა ორჯერ მოხდა ვაზნის გაჭედვა (მიწოდების პრობლემა) ხოლო ექსტრაქცია არ იყო პოზიტიური.

სავარაუდოთ თოფი ახალია და ჭირდება აბკატკა მაგრამ ასეთი ტიპის პრობლემბს მე პირველად წავაწყდი.

შედარებისთვის ვინჩესტერ 1300–ს ის ცევიო თითქმს ბოლომდე უნდა გაწიო უკან რომ ჩახმახი ეაყენო, შტოეგერ პ312 ნახევრა გზაზე მეტი უნდა გიარო. ასე რომ ეს პრობლემა არ გამოვლენილა მათთან.




პს
ტყვიით არმტაკმა საუკეთესო რეზულტატები აჩვენა.

[romeo 1]

Shooter შენ სწერ: სტრესულ პირობებში ეგ ჩვეულებრივი ამბავია. ან თუ გასროლა მოახდინე ისე რომ ცევიოზე ხელი მყარად არ გეჭირაო. ხოდა დღეს ტირში ვიყავი და ვისროლე ისე არმტაკი, რომ ხელი ცევიეზე არ მევლო, თანაც რამდენჯერმე. ვინაიდან საკეტი დაკეტილია გასროლის დროს, რა თქმა უნდა ცევიეც და საკეტიც თავის ადგილას დარჩა. ასევე ვისროლე ფაბარმი SDASS TACTIKAL, და იგივე შედეგი მივიღე. ამ ორივე თოფზე საკმარისია 3-3,5სმ დასწიო ცევიე უკან, რომ დამრტყმელი საბრძოლო მდგომარეობაში ყენდება. მე ეს ნაკლად არ მიმაჩნია, თუკი ცევიე გადასატენად უკან გამოსწიე, ეს ენერგიულად უნდა გააკეთო, პომპას მოფერება და ყოყმანი ან ნახევარმოძრაობები არ უყვარს. ამ მოკლე მოძრაობით დამრტყმელის შეყენებას დადებითი მხარეც აქვს, წარმოიდგინე სიტუაცია რომ თოფის ლულაში ბოლო ვაძნა დარჩა, გაისროლე და მან ,,ასეჩკა,, მისცა, ვაზნის სავაზნიდან გადმოუგდებლად შეგიძლიან ხელმეორედ შეაყენო დამრტყმელი და გასროლა გაიმეორო.

[Shooter]

Shooter შენ სწერ: სტრესულ პირობებში ეგ ჩვეულებრივი ამბავია. ან თუ გასროლა მოახდინე ისე რომ ცევიოზე ხელი მყარად არ გეჭირაო. ხოდა დღეს ტირში ვიყავი და ვისროლე ისე არმტაკი, რომ ხელი ცევიეზე არ მევლო, თანაც რამდენჯერმე. ვინაიდან საკეტი დაკეტილია გასროლის დროს, რა თქმა უნდა ცევიეც და საკეტიც თავის ადგილას დარჩა.

საკმაოდ საინტერესოა, იმიტომ რომ მე რამოდენიმე დღის წინ აბსოლუტურად განსახვავებული შედეგი მივიღე. შტოეგერიც, არმტაკი და ვინჩესტერ 1300-ის ორივე ხსნიდა საკეტს, უბრალოდ არმტაკზე ცახმახის შეყენებაც ხდებოდა.

ასევე ვისროლე ფაბარმი SDASS TACTIKAL, და იგივე შედეგი მივიღე. ამ ორივე თოფზე საკმარისია 3-3,5სმ დასწიო ცევიე უკან, რომ დამრტყმელი საბრძოლო მდგომარეობაში ყენდება

მე ეს მიმაჩნია ნაკლოვანებად. არა კატსსტროფულ მაგრა ნაკლოვანებად.

. მე ეს ნაკლად არ მიმაჩნია, თუკი ცევიე გადასატენად უკან გამოსწიე, ეს ენერგიულად უნდა გააკეთო, პომპას მოფერება და ყოყმანი ან ნახევარმოძრაობები არ უყვარს. ამ მოკლე მოძრაობით დამრტყმელის შეყენებას დადებითი მხარეც აქვს, წარმოიდგინე სიტუაცია რომ თოფის ლულაში ბოლო ვაძნა დარჩა, გაისროლე და მან ,,ასეჩკა,, მისცა, ვაზნის სავაზნიდან გადმოუგდებლად შეგიძლიან ხელმეორედ შეაყენო დამრტყმელი და გასროლა გაიმეორო.

ასეჩკის დროს რეკომენდირებულია გაუსროლელი ვაზნის ამოგდება. იმიტომ რომ არანაირი გარნტია არ არის რომ მეორედ ის გაისვრის. მესამე მანუიპულციის დრო უკვე ა დაგრჩება. იგივე აპისტოლეტებშიც.

რაც შეეხება ცევიოს ნახევრად გამოწევას უკან და ვაზნის გარეშე ფეხზე შეყენებას, ეს მართლაც იშვიათი შემთხვევა თუ იქნება და მაგ დროსაც არანაირ ღილაკს არ უნდა ძებნა უბრალოდ ჩახმახს გამოჰკარი და თავიდან გადატენე წამიც არ უნდა ფეხის გამოშლას რითაც საკეტი მაშინვე გაიხსნება

ზუსტად მაგაზეა ლაპარაკიო, რომ სტრესულ პირობებში სანამ გაერკვევი რა მოხდა უკვე გვიანი იქნება. მარტივი პოსტულატი, ყოველთვის როცა აჭერ სსხლეტს უნდა ხდებოაეს გასროალ. თუ ეს არ ხდება ან არის სეასძლებლობა რომ არ მოხდება საქმე გვაქვს სერიოზულ პრობლემასთან.

სტრესულ პირობებში, როცა ესვრი და გესვრიან, არ ვყოფილვარ (ჯვერი მწერია მეცა და თქვენც), მაგრამ ვყოფილვარ სანადიროდ პომპით, როცა მწყერი ბევრი ამოდიოდა და ამ დროს ვერასოდეს ვერ ვთვლიდი სავაზნეში ბოლო ვაზნა დარჩა თუ 2 (სულ 7 ჩადის).

უმეტეს წილად ეგრეც არის. მაგრამ ნამდვილი პროფესიონალები ითბვლიან ვაზნებს. დამიდასტურეს ისრაელის სპეცრაზმელება.

ცოტა არარეალურად მეჩვენება: "წარმოიდგინე სიტუაცია რომ თოფის ლულაში ბოლო ვაძნა დარჩა, გაისროლე და მან ,,ასეჩკა,, მისცა, ვაზნის სავაზნიდან გადმოუგდებლად შეგიძლიან ხელმეორედ შეაყენო დამრტყმელი და გასროლა გაიმეორო."

ძლიერი სტრესის პირობებში ადამიანი მოქმედებს რეფლექსურ დონეზე, ანუ ასრულებს ის რაც მის მოძრაობით მეხსიერებაში არის ჩაწერილი. ანუ ი რაც ჩვენ გვეჩვენება მარტივ ოპერაციად სტრესულ პირობაში ხდება ურთულესი და შეუსრულებლი.

მითუმეტეს წაკითხული მაქვს, რომ სპეცნაზის პროფესიონალებიც კი არასოდეს ითვლიან რამდენი ტყვია ისროლეს და როგორც კი დაახლოებით ნახევარ მჭიდს გასცდებიან პიველივე შესაძლო შემთხვევაში უყენებენ ახალ მჭიდებს.

ეგ როგორ არის იცი. ტაქტიკური გადატენვა ამას გულისხმობს, რომ ნახევრად სავსე მჭიდი იცვლება სავსეთი ხოლო ნახევრად სავსე არ იყრება და ისევ უკან პაუჩში ბრუნდება. იდეა არის მაქსიმლურად სავსე იარაღი გქონდეს.

ხოდა დღეს ტირში ვიყავი და ვისროლე ისე არმტაკი, რომ ხელი ცევიეზე არ მევლო, თანაც რამდენჯერმე.

რომელ ტირში?