ნაბული ლტოლვის(ე.წ.პატიაჟკის) გარეშე. ღირსება თუ ნაკლი? პარამეტრები

[barambo]

მოგეხსენებათ ,რომ ევროპაში,და ბოლო დროს უკრაინაში,რუსეთსი ძაღლისგან ლტოლვას(პატიაჟკას) არ ითხოვენ.
პირიქით,ითვლება რომ ძაღლი როგორც კი იყნოსავს ფრინველს მყისიერად ნაბულზე უნდა დადგეს.
ამას ხსნიან იმით,რომ ძაღლს იმდენად შორი და ზუსტი ყნოსვა უნდა ქონდეს,რომ ლტოლვით ფრინველის ადგილსამყოფელის დაზუსტება არ უნდა ჭირდებოდეს.არის ამაში ლოგიკა!
მაგრამ ის მოსაზრებაც არ არის ლოგიკას მოკლებული,როდესაც ამტკიცებენ,ლტოლვის გარეშე ,ნაბულზე დამდგარ ძაღლს ზუსტადაც რომ ყნოსვის სიზუსტის პრობლემა აქვს.
ის იმდენად არ არის დარწმუნებული ფრინველის მდებარეობაში რომ ეშინია მიახლოვებისას არ დააფრთხოს.
ისე,რომ დავფიქრდეთ,ძაღლი მტაცებელი ცხოველია. ის ნადირობს იმისთვის რომ დაიწიროს ნადავლი და არა მონადირეს ამოუფრინოს გასროლისთვის.
მითუმეტეს რომ ცეცხლსასროლი იარაღის გამოჩენამდე,ძაღლი რაც შეიძლება უნდა მიახლოვებოდა ფრინველს რათა მონადირეს მათზე ბადის გადაფარება მოეხერხებინა.

გამომდინარე აქედან ,მაინტერესებს თქვენი მოსაზრება,ლტოლვა(პატიაჟკა)და

დადებით თუ უარYოფით ელემენტად მიგაჩნიათ?

[Alik]

კლასიკურად რაც წერია კი ჭაობის ფრინველზე. და აქედან პირველ ადგილზეა დუპელი რომელიც გამოყობს ყველაზე მძაფრ სუნს,და წყნარია და არ გაურბის ძაღლს.ბეკასი კი სპეციფიურია. ითხოვს ძაღლის შორ და მაღალ ყნოსვას და შორ ნაბულს და არ უყვარს რომ ძაღლმა პირდაპირ დაეტაკოს когда собака на него напирает. მწყერი კი გამოყოფს ნაკლებ სუნს მაგრამ აქვს ერთი კარგი თვისება-კარგათ უძლებს ნაბულს და ხშირ შემთხვევაში მაგრად ზის.დაკვირვებებიდან დამტკიცებულია რომ ძაღლი დაგეშილი ბეკასზე და დუპელზე უფრო ადვილად მუშაობენ მინდვრის და ტყის ფრინველზე და არა პირიქით რაც აღწერა თენგომ.ახლა კი ნება მომეცით ორიგინალში მოვიყვანო გერნგროსსის ახსნა ზოგიერთი ელემენტის რომელიც მე მგონია ყველასთვის იქნება საინტერესო ბოდიშს მოვიხდი რომ ვერ გადავთარგმე ბევრ დროს მოითხოვს.

«Потяжка», т. е. замедление хода и осторожное крадущееся направление его в сторону дичи в напряженных сдержанных движениях, является необходимой и потому признается достоинством в том случае, если собака делает потяжку, когда она, впервые услышав запах от данной птицы, еще не может, по силе своего чутья, осознать этот запах достаточно отчетливо для себя и стать на данном расстоянии и потому осторожно приближается к птице. Если же собака по условиям местности, ветра и направления своего хода, при первом донесшемся до нее запахе от птицы сразу чует самую птицу в месте ее сидки, то потяжка является излишней, - нужна стойка, - и, при небольшом расстоянии от птицы, может явиться недостатком: собака не должна напирать на птицу, чтобы не спороть ее.

Поэтому при оценке работы собаки, сделавшей или не сделавшей потяжки, судьи должны, в отношении разбираемой графы , учитывать только что изложенное .

«испытания должны производиться по преимуществу по болотной дичи, но с учетом работы по каждой случайно оказавшейся в сфере работы данной собаки дичи». Это второе положение имеет под собою еще другие самостоятельные основания: болотная дичь держится в августе и сентябре большей частью в одиночку, подымается во всяком случае не выводком, меньше дает следа, чем лесная и полевая дичь, пахнет достаточно сильно, после подъема садится обыкновенно недалеко, на виду и дает возможность математически определить расстояние, на котором собака причует ее.