OCHOPINTRE.GE-წალკაში, დიდი ერთობლივი გასვლა პარამეტრები

[ivanetodua]

ნუ ეხლა მე სურათებს ვერ შემოგთავაზებთ მაგრამ მინდა რომ ჩემი მთელი გრძნობები შევეცადო და გადმოქცეთ!!!!
დავიწყებ იმით რომ გავიცანი ძალიან მაგარი ხალხი ყოველი თქვენთაგანის ჩათვლით ვინც პირველად ვნახე და ვისაც ვიცნობდი ხო კი ვიცი რა ძაან მაგარი ადამიანებიც ხართ და რაოდენ ჯიგრებიც ხართ!
გასვლისა და ორგანიზების საკითხი იყო 55555 ზე ანუ სუპერ ბუპერი.
მართალია დიდი თევზის ჭერით ვერ გამოვირჩეოდი მაგარამ სამაგიეროთ გაგიცანით და დაგიახლოვდით ყველას და თან პირველი ორი თევზი სუფრიდანაც კი დავიჭირე. აი თუ როგორ ამის დამსწრეებიც არიან და ისინი იტყვიან, მე სუფრას ვეჯექი ანკესი კი ჩაგდებული იყო მე დავლევდი ანკესი კი ურტავდა და ასე.... მერე ცოტა უძინარი ცოტაც დაღლილობის ვარიანტში კაი გემოიანად შავითვერი და წავედი და დავიძინე როცა გავიღვიძე 2 ცალი თებზი კიდე დავიღირე და სუ ეს იყო ჩემი თევზაობააა...
აი დაბოლოებისას კი დაიწყო ის რამაც მე პირადად ძალიან გამამხიარულადა ცოტა გამომაფხიზლა, ანუ სეტყვა მოვიდა და იქაურობა ატალახდა და აქ კი მე და ჩემი მაშინა ავმუშავდით მართალია დიდი აბაროტებით არა მაგრამ დახმარება შევძელი და გამოვიყვანე სამშვიდობოს მანქანა. ნუ ეს ყველაზე საინტერესო იყო ჩემი ჰობის მქონე ადამიანისთვის და რა ვქნა ჰააა???
ისე საბოლოო ჯამში მარტლა მაგარი გასვლა იყო და ზალიან ვისიამოვნე ისეთი ხალხთან ურთიერთობით როგორც თქვენ ხარ გაიხარეთ ჯიგრებიიიიი ხართ !!!!
ეს ერთი და სხვა მრავალი....

[ჩელე]

მოკლედ მეც ვიტყვი ეხლა ორიოდე სიტყვას.

პირველი რაც აღსანიშნავია, ორგანიზებაში ჭალიმგელას დიდი ხუთიანი, იცის ამ კაცმა საქმე. მეორე ის, რომ საკმაოდ კარგი ხალხი გავიცანით, გამიხარდა, რომ ასეთი წყნარი საზოგადოება შევიკარით, სადაც ერთი ზედმეტი სიტყვაც არ თქმულა. რაც ძალიან დასაფასებელია. კარგები ხართ ბიჭებო, გაიხარეთ.

ახლა კი მოვყვები რა იყო და როგორ იყო, ყველას რათ გეზარებათ კაცო, რათააა???....


მოკლედ შევიკრიბეთ 2 საათზე კუს ტბის ასახვევთან. ვიყავით სულ 9 მანქანა. დაახლოვებით 40 კაცი ~( თუ არ ვცდები) ვიყიდეთ პოპულში რაღაცეები და გავუდექით გზას. გზაში პატარა პრობლემა შემექმნა. წყალი ამიდუღდა და გულზე შემომეყარა. იმედი მაქვს საშიში არაფერია. თუმცა მაინც მეშინია. ბეშთაშენის გადასახვევთან გავჩერდით და ცოდვები გადავღვარეთ შარდის სახით, თან მოვილაპარაკეთ თუ საიდან უნდა წავსულიყავით და სად დავმდგარიყავით. გადაწყდა, რომ შესართავთან ავსულიყავით, ჭიები აგვეკრიფა და შესართავიც გვენახა. მივედით ჭიებთან, ვჩიჩქნეთ კაი ხანი და ბოლოს რომ მივხვდით უკვე აღარ გვინდოა თავი დავანებეთ. ამასობაში გათენდასავით. შესართავთან საკმაოდ წყნარი წყალი კი იყო, მაგრამ გვეეჭვებოდა რამეს თუ დავიჭერდით. ამიტომ გადავწყვიტეთ გადავსულ;იყავით დამბაზე. თუმცა საბოს უკვე გაშლილი ჰქონდა ანკესები და დარჩენა გადაწყვიტა. დარჩნენ საბოს და პაატა 71-ის ეკიპაჟი.











წამოვედით დამბაზე. ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. ძალიან ბევრი ხალხი იყო, მაგდენი ხალხი სათევზაოდ, კარგა ხანია არ მინახავს. როგორც იქნა ვიპოვნეთ ადგილი და დავდექით. ძალიან დიდი სურვილი მქონდა რომ კარგად დსამეჭირა. თუმცა თავიდან ცუდად დაიწყო. ტივტივას ვერაფერი ვერ გავუგე. ხან დავძირე, ხან თავი ამოვაყოფინე, მაგრამ ვერაფერს ვერ ვხვდებოდი. მერე უცებ: ტკაპ და წაიღო.... წაიღო, მაგრამ ძალიან პატარა თებზუკა ამოვიდა. მოვხსენი ნემსკავიდან და ყურში ვუჩურჩულე: ეხლა წადი და დედიკოს დაუძახე მეთქი.... წავიდა და მართლკაც დაუძახა, დაუძახა და რა დაუძახააა???..... ამასობაში ლოთმა გიორგიმ და უფრო ლოთმა ნუკრიმ სუფრა გაშალეს. სანამ არ დავილოცებით, არაფერი არ მოვაო...... მართლები იყვნენ რომ დავფიქრდი და შევუერთდი ლოთებს. ვახსენეთ ოჩო, ვთქვით ჩვენი გაცნობის, მერე ოჩოპინტრესი ვთქვით, ვისაც წამოსვლა უნდოდა და ვერ წამოვიდაო და ა.შ. 5 ჭიქის შემდეგ გადავჯექი ჩემს ანკესთან. ( მართლა კარგი ანკესი მაჩუქეთ რააა, აი ძალიან კმაყოფილი ვარ, ისეთი კმაყოფილი, რომ სიტყვები არ მყოფნის. დიდი მადლობა ყველას.) გადავჯექი და იმ თებზუკას დაძახებული თებზე მოსულიყვნენ. ამავდროულად, ნუკრიმ ჯადოსნური ტალახიები დაამზადა და წყალში ჩაყარა. მოკლედ თევზი მოდიოდა კარგად.

ამასობაში ივანემ ააწყო ანკესი და გასტყორცნა. გადააგდო ერთი, ორი, სამი, ოთხი.... არაფერი.... გადააგდო მეხუთე და ამის დედაც ვატირეო და სუფრას მოუჯდა. არ იყ გასული 5 წუთი, რომ ტივტივამ სასინელი მორაობები დაიწყო.... ე ბიჯო ივანე ეცი, აბა დროზე, აბა მალე..... მოკლედ ასე სუფრაზე მჯდარმა ივანემ, 2 თებზი დაიჭირა..... ჭალიმგელა კარგად იჭერდა.... მერე შუკამაც დაიჭირა.... მერე ნუკრამადც დაიჭირა.... მიშამაც დაიჭირა.... ალთაზარმა, ლაშა-გიორგიმ, მამუმ..... მერე ნიკოლოზა-მიგინამაც დაიჭირა..... კარგი ბავშვი ხარ ნიკოლოზ, ,,ტაკ დერჟატ,,..... მიხარია ასეთი კარგი თაობა რომ მოდის.....

თანდათან სუფრა ივსებოდა, ზოგმა ღვინო მოიტანა, ზოგმა ორაყი, ზოგმა კონიაკი, ზოგმა პორტვეინის მსგავსი სითხე კაკლის წენგოთი გაჯერებული, რაც მე პირადად ძალიან მომეწონა. მადლობა ლაშა-გიორგის ამ კარგი სასმელის გამო. 12 საათისთვის უკვე აქა-იქა ვიჭერდით. ხალხიც დაიღალა და ზოგმა მანქანას მიმართა დასაძინებლად, ზოგიც იჯდა, ანკესი ეჭირა და ისე ეძინა. გვარსა და სახელს არ დავასახელებ ნუკრი

ამასობაში მოსაღამოვდასავით..... მეც მცირე პაუზის შემდეგ დავიწყე ისევ თებზაობა და ვიმუქრებოდი, რომ დიდი თებზი უნდა დავიჭირო მეთქი...... ვიმუქრებოდი, მაგრამ არაფერი არ გამოდიოდა..... მაგრამ მუქარა, მაინც მუქარად რჩებოდა დააა....... ამასობაში ცოლი გამახსენდა, ვიფიქრე: მოდი დავურეკავ, მოვიკითხავ, გავიგებ რა უჭირს, რა ულხინს მეთქი.... დავრეკე და დავიწყეთ ჟღურტული, თან ვთევზაობდი..... მაგრამ მუქარა, მუქარად რჩებოდა დაააა.......ამ ჟღურტულში კი გასულიყო 10 წუთი... მუქარა კი მუქარად რჩებოდა დააა..... დაარტყა..... დაარტყა და რა დაარტყააა???..... ანკესის წვერს ამხედე და მივხვდი, რომ ცოლი დროებით გვერდით უნდა გადამედო..... მაიცა ეხლავე მოვალ მეთქი და ტელეფონი ქვაზე დავდე..... ხოდა დავიწყეთ ჭიდაობა მე და თებზმა..... საკმაოდ ცოცხალი აღმოჩნდა.... კი ვიცოდი რომ დიდი იქნებოდა, მაგრამ ასეთი დიდი და თან ის რაც ამოვიყვანე, ნამდვილად არ მეგონა..... როგორც იქნა მომიახლოვდა.... მოვიყვანე ნაპირამდე და რას ვხედავ? ხრამული..... უიმე დედა, აბა დროზე ვინმეს თუ გაქვთ ,,საჩოკი,, მომახმარეთ მეთქი, მაგრამ ვინ იყო ჩემი პატრონი? არავინ, იმიტომ, რომ არავის არ ჰქონდა ,,საჩოკი,, რა უნდა მექნა? ქვებამდე მოვიყვანე და მერე ხელით ამოვიყვანე....... აი მეამა რაააა, თან მაგრად მეამა. კარგა ხანია ეგრე არ მეამებებინა არეფერი..... ჰოდა მოკლედ, ტყუილად არ ვიმუქრებოდი.....

მოკლედ, ამასობაში კიდევ უფრო მოსაღამოვდა, ზოგი წავიდა, ზოგი დარჩა..... ჩვენ დავრჩით, მე, ჭალიმგელა, ბესო, გურგენა და ივანე ჩვენი ეკიპაჟებით. თანდათან იღრუბლებოდა. ამინდი გვემუქრებოდა..... გვემუქრებოდა, ჩვენ კი ყურადღებას არ ვაქცევდით..... კიდევ გვემუქრებოდა..... მერე კიდევ ერთხელ სდაბოლოოდ დაგვემუქრა, დაგვემუქრა დააა...... წამოვიდა სეტყვა, ისეთი სეტყვა, რომ ძლივს შევასწარით მანქანებში. კაი 10 წუთი ისეტყვა და უცებ გადაიღო.












გადმოვედით მანქანებიდან და კაი დიდი ტალახიც ავიკიდეთ. ბესოს მანქანა ქვედა მხარეს იყო, ამიტომ დაჭირდა შველა. საბურავები არ ჰქონდა სატალახოდ. როგორც იქნა ივანეს დროც დადგა. ეს უბედნიერესი წამები იყო ივანესთვის იმ დღეს. როგორც იქნა გვაჩვენა პაჯეროს სიდიადე. ცოტა ვიწვალეთ და ბესოც სამშვიდობოს გამოვიყვანეთ. აზრი აღარ ჰქონდა დარჩენას. ამიტომ გადავწყვიტეთ წამოვსულიყავით. წამოვედით, გზაში ცოტა ვიმაიმუნეთ და შინ მშვიდობით მივედით.

კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა გასვლაში მონაწილე ყველა ადამიანს.

აუ ეს პიქს.გე მაგრად ჭედავს რააა...... ბლიაძ.....