სხვისი ძაღლით ნადირობა!, ეთიკური და მორალური მხარეები პარამეტრები

[ჭალიმგელა]

რამოდენიმე გასვლის თემა გადავიკითხე და არაერთხელ ცუდათ მომხვდა ყურში: რა ენაღვლება ჩემი ძაღლით ნადირობდა, რა ენაღვლება ჩემი ძაღლის სტოიკებზე ირბინა. მოკლედ შევატყვე ბევრი პრობლემაა ამ თემასთან დაკავშირებით და ბევრი ძაღლის პატრონი ან არ ამბობს, ან ვერ ამბობს ამ თემასთან დაკავშირებით.

იბადება კითხვა: რამდენად ეთიკურია როცა სხვა მონადირეს ''ავეკიდებით'' და მისი ძაღლის მომსახურეობას ჩვენც ვიყენებთ. ან გამართლებულია თუ არა გამოთქმა: ერთმა ძაღლმა ექვსი კაცი გვანადირა ან მაგ დაგვარები.

აქ მინდა თქვენი აზრი მოვისმინო და რა თქმა უნდა ჩემსაც გამოვთქვამ.
მანამდე ფეოლას მამის სიტყვებს მოვიყვან. კარგი მონადირე იყო ბატონი შუქრი და შესანიშნავი კურცჰაარი ყავდა. ერთი კი იყო მხოლოდ მწყერზე ნადირობდა ფრინველიდან. სასტიკად ვერ იტანდა როცა ვინმე "შეუერთდებოდა" ნადირობისას. მივდიოდით რა თქმა უნდა ერთად, მაგრამ შემდეგ ყოველთვის ცალკე გადიოდა. ერთხელაც ამ თემასთან დაკავშირებით მოაყოლა:
"არ მესმის როცა ამბობენ ერთმა ძაღლმა ამდენი კაცი გვანადირაო, ჩემი ძაღლი ერთ ხაზში არ დადის და სადაც დადგება ნაბულზე მეც იქ მივალო, გვერძე მიმავალი კაცი ნიშნავს რომ უბრალოდ მას ჩუქნი მწყერს და სროლის შანსს. იქ სადაც ის ესვრის მეც მივალ და მეც ვესვრიო, 365 დღე ძაღლს იმიტომ ვუვლი რომ 5 დღე ვინადირო და იმ 5 დღეშიც არ მინდა ვინმე შემეცილოსო"

ეს ამბავი ალბათ 15 - 16 წლის წინ მოხდა და ბევრი მიფიქრია მის სიტყვებზე. პრინციპში აბსოლიტურად ვეთანხმები იმაში რომ გვერდზე ან გვერდებზე აკიდებულ უძაღლო მონადირეს უბრალოდ უყოფ ნანადირევს და არა ეხმარები. აქ მე მგონი მეორე მომენტი უფროა, გვერძე იყენებ ისეთ ადამიანს თუ კი გინდა მას გაუყო ის რაც შენ გეკუთვნის.
მაგრამ რა ვქნათ თუ თავისით ამოგვიდგა ადამიანი გვერდძე?

მე პირადად ვთვლი რომ თუ ძაღლი არ გყავს უნდა ინადირო "შუმავოიზე" და ყველაზე მეტი ჩამოგდებული ფრინველის პოვნაში დაიხმარო ძაღლიანი მონადირე.

მოკლედ ბევრი კითხვა დაიბადა და თქვენი აზრიც მაინტერესებს.

[საბო]

მე, ამდენი პოლემიკის მერე ერთს ვიტყვი მხოლოდ:

ცხოვრებაში მარტო არ მინადირია (ბუნებაში იბრალოდ თოფ გადაკიდებულ ბოდიალს, არ ვგულისხმობ), ორი ძაღლიც მყოლია ერთდოულად და 2-3 წელი უძაღოდაც ვიყავი.
არც ის შემთხვევა მქონია, რომ ვინმე უცხო ამომდგომოდა გვერდში და არც მე ვიკადრებ მაგას არასოდეს. ეს მარტივად , რომ ვთქვათ უნამუსობაა და მეტი არაფერი.
მაგრამ მეგობრებთან ერთად ნადირობის მთელი სიტკბოს აღქმა უფრო, მსიმოვნებს ვიდრე ეულად ბოდიალი, თუნდაც ძაღლის სრულყოფისათვის.
არც არცერთი ჩვენგანი არ და ვერ იტყვის უარს, სამეგობროსთან ერთად ნადირობაზე, რადგან აზრი ეკარგება მაშინ ყოველივე "ერთობლივს" და საერთოდ ერთად ყოფნას.