ალეკო მიშელაშვილის(aragveli ) შემოქმედება ., პოეზია . პარამეტრები თემის გამოწერა თემის ელ-ფოსტით გაგზავნა თემის ამობეჭდვა თემის ჩამოტვირთვა / ამობეჭდვა ამ განყოფილების გამოწერა ჩვენების რეჟიმები განტოტვილი შეცვლა: სტანდარტული შეცვლა: ხაზოვანი+

[aragveli]

ზეცამ ძველებურად იმგლისფერა
რიჟრაჟს ვეგებები თვირთვილიანს
ისევ ვემზადები სანადიროდ
ღმერთიმც დამაბრუნებს სახელიანს.
ფრთხილად ვიპარები სოფლის ბოლოს
ლანდი შეერია უკვე ტყიანს
მთებში ღამით ჭინკა დააბოტებს
დღისით ხარ- ირემის ყვირილია
უკვე მერამდენედ მივაბიჯებ
ბილიკს სიპებიც კი გაელია
ხევში სადღაც ჭოტი ისე კივის
მგონი ხვალ ცოცხალს ვერ მიპოვნიან
აი ავახწიე ჭიუხებს და
ცოტას მივეფიცხე პირით მზიანს
აგერ ცის კიდეზე ჯიხვთა ხოროც
მგელ-კაცს დავემსგავსე პირ-სისხლიანს
ისევ ვინადირებ უხიფათოთ
დედის ლოცვებმაც თუ მომაწია
თავზე გადავევლე ზვავიანებს
მერე დავუყევი ქარაფიანს
ზედვე წავადექი მთის ნადირებს
ჩემში ვაღვიძებდი სულ-ფეთიანს
თოფმა იგრიალა კვლავ უღმერთოდ
ნადირს უკან მივდევ ტყავ-სისხლიანს.
აგერ სულთნ-მბრძოლსაც მივადექი
სევდაც შემეპარა გულით-ქვიანს
ვისთვის გმირობაა ჯიხვის მოკვლა
ვისთვის ცოდვააა და სირცხვილია.
გული გავიგრილე ნაკადულით
მაგრამ სულს რას ვშველი ცოდვილიანს?
დაბლა დავუყევი მოწყენილი
ფიქრით მოვყვებოდი ბალახს ცვრიანს.
გულში ცეცხლი მენთო სინანულის
სხვები მილოცავდნენ სახელიანს.

ეს ჩემი ნაჯღაბნი

[aragveli]

არ არის საჭირო იყოს აქ. ამასაც დავდებ მაშინ.

იყო წალკოტი და უფლის ბინა,
ზეზვა-მზიას სანამ მოუგვნია.
უფალს დაუთმია მოწყალებით,
თავად ზეცად ყოფნა მოსურნია.
მერე კერპებით და ზარ-ზეიმით
თურმე უფალიც კი დაგვიწყნია.
გონი გაუნათა უღმერთოებს
ნინოს ჯვარით როცა ულოცნია.
იყო უღრანი და შიგ ხოხობი,
ახლა თბილისად რომ უძახიან.
გონი დაუკარგავთ შიშისაგან,
მტერს რომ გორგასალი უნახია.
იყო დავითი და დარუბანდი,
დიდგორს სელჩუკნი რომ გვიკაფნია.
აბა ვინ შეჰბედავს დამარცხებას,
სადაც დემეტრეს და ცოტნეს ზრდიან.
ზეცა გაყინულა სიმწრისაგან
სამას არაგველს რომ თავებს ჭრიან
ჩვენი ღალატი და ჩვენი მარცხი
აქ ხომ მინდორ -ველებს ზედ ატყვია.
ჩვენი ცოდვითა და სიმწრისაგან
გარეჯს უდაბნოებს უტირია.
როცა ეგონათ რომ გავნადგურდით ,
ჩვენში ალგეთის მგლებს აღარ ზრდიან,
მაშინ კვლავ ვანახეთ შინდისი და
ქაჯნი ისევ ისე შიშით ჰკრთიან.
მოდი ნუ წავლეკავთ ამ ქვეყანას
ჩვენც ხომ ქართველები გვრქვია.
მოდი ვუპატრონოთ სიკვდილამდე
სანამ ახალ გმირებს ზრდიან.