ალეკო მიშელაშვილის(aragveli ) შემოქმედება ., პოეზია . პარამეტრები

[aragveli]

ზეცამ ძველებურად იმგლისფერა
რიჟრაჟს ვეგებები თვირთვილიანს
ისევ ვემზადები სანადიროდ
ღმერთიმც დამაბრუნებს სახელიანს.
ფრთხილად ვიპარები სოფლის ბოლოს
ლანდი შეერია უკვე ტყიანს
მთებში ღამით ჭინკა დააბოტებს
დღისით ხარ- ირემის ყვირილია
უკვე მერამდენედ მივაბიჯებ
ბილიკს სიპებიც კი გაელია
ხევში სადღაც ჭოტი ისე კივის
მგონი ხვალ ცოცხალს ვერ მიპოვნიან
აი ავახწიე ჭიუხებს და
ცოტას მივეფიცხე პირით მზიანს
აგერ ცის კიდეზე ჯიხვთა ხოროც
მგელ-კაცს დავემსგავსე პირ-სისხლიანს
ისევ ვინადირებ უხიფათოთ
დედის ლოცვებმაც თუ მომაწია
თავზე გადავევლე ზვავიანებს
მერე დავუყევი ქარაფიანს
ზედვე წავადექი მთის ნადირებს
ჩემში ვაღვიძებდი სულ-ფეთიანს
თოფმა იგრიალა კვლავ უღმერთოდ
ნადირს უკან მივდევ ტყავ-სისხლიანს.
აგერ სულთნ-მბრძოლსაც მივადექი
სევდაც შემეპარა გულით-ქვიანს
ვისთვის გმირობაა ჯიხვის მოკვლა
ვისთვის ცოდვააა და სირცხვილია.
გული გავიგრილე ნაკადულით
მაგრამ სულს რას ვშველი ცოდვილიანს?
დაბლა დავუყევი მოწყენილი
ფიქრით მოვყვებოდი ბალახს ცვრიანს.
გულში ცეცხლი მენთო სინანულის
სხვები მილოცავდნენ სახელიანს.

ეს ჩემი ნაჯღაბნი

[aragveli]

ბარო რათა ხარ ჩუმადა,
რა თავი ჩაგიღუნია.
ვერ ხედავ მოძმეს , შენს მთასა,
ხანჯალს შიგ გულში უყრიან.
ბარო არ გმართებს ლაჩრობა,
როცა მთას საფლავს უთხრიან.
ნასახლარები გამრავლდა,
სოფლებში მგლები ყმუიან.
აქ სიმარტოვის ყრუ კვნესა,
შენთან ჩაკრულოს მღერიან.
ჭირისუფალი არა ჰყავთ,
დაუმარხავათ კვდებიან.
ბარო მთამ ბევრჯერ გიშველა,
ახლა ქაჯები კეჭნიან.
ამოდი გვერდში დაუდექ,
გამოაცოცხლე კერია.
ამოდი სანამ დრო არის
მთები უცრემლოდ კვდებიან.