ლეკვის გაზრდა, ... პარამეტრები

[კუდიგორელი]

აქ დავწეროთ თუ რა ინფორმაცია მოგვეპოვება ლეკვის გაზრდის შესახებ. საკუთარი მეთოდებიც თუ გაქვთ ეგეც დაწერეთ, ბევრს დააინტერესებს ალბათ.

[Maverick]

აპორტირება (ქართულად ალბათ მოტანა)

ძველად ინგლისში, ნადირობა მხოლოდ არისტროკატიის წამომადგენლებისათვის იყო ხელმისაწვდომი, ამიტომ ძველი ინგლისური თოფები იყო მხოლოდ ერთლულიანი, არისტროკრატი როცა სანადიროდ მიდიოდა, მას თან ახლდა ხელქვეითი რომელიც იარაღს ატარებდა, გასროლვის შემდეგ დაცლილ თოფს ხელქვეითს აწვდიდა დასატენად, ხოლო მეორე დატენილ თოფს თავად ისროდა, მოგვიანებით პირველი ორლულიანი თოფი გერმანიაში საყოველთაო ნადირობისათვის (კონტინენტზე დაბალი რანგის ხალხიც ნადირობდა და მათთვის ხელსაყრელი იყო ორი ვაზნა ერთ თოფში) შეიქმნა და გავრცელდა კონტინენტზე, შემდეგ უკვე ბრიტანეთშიც.
ანალოგიური ისტორი აქვს ბრიტანულ მაძებრებსაც, ბრიტანული მაძებრები გამოყვანილი იყო მხოლოდ ნაბულისათვის, ნაბულზე ფრინველის ამოყვანისათვის, ხოლო მოტანისათვის განკუთვნილი იყვნენ რეტრიველები, რომლებთანაც ერთად ანადირებდნენ მაძებრებს (სეტერებს და პოინტერებს), მაძებრები თავიანთი ყნოსვით და ჩვეული სვლით ადვილად აგნებდნენ ფრინველებს, ამოფრენილს მონადირე კლავდა და რეტრივერს მოქონდა, რამოდენიმე ძაღლის ერთდროულად შენახვა მხოლოდ წარჩინებულ ბრიტანელ ჯენტლმენებს შეეძლოთ.

ლავერაკი - ბრიტანელი არისტროკატიის სათაყვანებელი ძაღლი, მხოლოდ ნაბულისთვის იყო გამოყვანილი, ასე ვთქვათ შავ საქმეს არ აკეთებინებდნენ. აღნიშნული თვისება დღევანდელ ლავერაკებსაც შერჩათ, ხშირია შემთხვევა როცა ლავერაკი უარზეა ნანადირები მოიტანოს, თუმცა სწორი მიდგომით და დაჟინებული წვრთნით ლავერაკები უკეთესად ეჩვევიან მოტანას ვიდრე კონტინენტალური მაძებრები, კონტინენტალურები ხშირად აფუჭებენ ნანადირევს. როგორ მივაჩვიოთ ლეკვი აპორტირებას.

თუ გინდათ რომ ლეკვი ჯანმრთელი და ხალიასიანი იყოს, კვებასთან ერთად აუცილებელია გასართობიც, სამოძრაო ქონდეს, ამიტომ ხშრია შემთხვევა როცა ლკვებს თავსისი საყვარელი სათამაშო აქვთ, სწორედ ამ საყვარელი სათამაშოს დათმობის სწავლით უნდა დავიწყოთ, ვხედავთ რომ ლეკვი თამაშობს, მივუახლოვდეთ და გამოვართვათ სათამაშო, თუ გაგვიძალიანდა და არ დათმო არ წავართვათ, თორემ ამას ის თამაშად აღიქვამს და მერე სულ ჯიკა-ჯიკავში იქნება და დაველოდოთ მეორე შანს როცა თვითონ მოისურვებს დათმობას, თუ დაგვითმო, შევაქოთ და დავასაჩუქროთ, დავუყვავოთ, შემდეგ ოტახში თამაშისას გადავუგდოთ, როგორც კი აიღებს დავუძახოთ, მე მაგ.: ვაძლევდი და ვაძლევ ბრძანებას მომე, მკვეთრია და მოკლე, ლეკვისთვის აღქმადი. თუ მოიტანს შევაგებოთ იმ ხელით სასუსნავი რითითაც გამოართმევთ და ა.შ. ხშირად, ყოველ დღე, ყოველ თამაშზე, როცა დავრწმუნდებით რომ დახურულ სივრცეში (ოთახში) ლეკვი კარგად აკეთებს აპორტირებას ყველაფერი ეს დავიწყოთ მინდორში ან სპორტულ მოედანზე, სადაც სხვადასხვა სულია, ხმაური, ვიღაც დადის, ვიღაცის ძაღლი ყეფს და ა.შ., ვარჯიშს მიეციტ თამაშის ფორმა, თუ გადაგდებულ ნივთი ძაღლმა აიღო და თქვენკენ მომავალი სხვა რაღაცით დაინტერესდა, ნუ მიხვალთ მასთან, მოთხოვე თავად მოიტანოს, თუ მოიტანა და გვერდზე გაიქცა რანაირად არ გამოეკიდოთ, ის იფიქრებს რომ თამაშობს, პირიქით მოშორდით და გაუმეორეთ ბრძანება, ბობო-ბოლო მოვა და მოიტანს დაასაჩუქრეთ, თუ ეს ასე არ მოხდა, რაც არც თუ ისე იშვიათია ხვადის შემთხვევაში, მაშინ ავღოთ 20-25 მეტრიანი თოკი, რაც შეიძლება მსუბუქი, და ძაღლი ვაიძულოთ აპორტირება, თუ ნებისყოფას გამოვიჩენთ და ნერვებს არ ავყვებით, 7-10 დღის ვარჯიშის შემდეგ, ლეკვი უკვე ძალდატანების გარეშე მოიტანს.
საფრთხე - ხშირია შემთხვეა როცა ლეკვი მაგალითად ბურთს კარგად უკეთებს აპორტს, ხოლო ჯოხს ან სხვა საგნებს ან იგნორირებას უკეთებს ან არასრულ აპორტს, ან პირიქით აიღებს თუ არა ეგერე გარბის შორს სათამაშოდ, ამიტომ სასურველია აპორტირებისას ერთი და იგივე სათამაშოთი არ ავარჯიშოდ, ხშირად შეცვალეთ სათამაშო, წონის და ფორმის მიხედვით, აიძულეთ ლეკვი ყველა ფორმის და ყველას ზომის თუ წონის სათამაშოზე ერთნაირად შეასრულოს ბრძანება.
საფრთხე #2 - ზემოთ ვახსენე სიტყვა ჯიკავ-ჯიკავი, თუ ლეკვი ამ საქმეს მიეჩვია, ხშირად იწყებს აპორტის საგნის ღეჭვას, რაც ნადირობეიასა შესაძლოა კატლეტად ქცეული ნანადირევი მივიღოთ, ნუ დამწუხრდებით ისევ მოთმინება და მხოლოდ მოთმინება, და ცოტაოდენი ეშმაკობა, ხის ტოტზე დააჭედეთ ლურსმები ისე რომ ბასრი წვეტიანი მხარე გარეთ გამოუვიდეს, შემოახვიეთ ნაჭერი ისე რომ ძაღლი რომ ყბას მოუჭერს ლურსმანი იმდენად შეერჭოს რომ არც ესიამოვნოს და არც დაშავდეს, ასეთი ნივთის აპორტირებით მას გადააჩვევთ ღეჭვას, და თქვენი ნანადირებიც გადაურჩება კატლეტად გცევას

არასოდეს არ ცემოთ თქვენი აღსაზრდელი ხელით, თუ საცემია წკეპლა იქონიეთ და იმით ცემეთ, ხელიზე არ დაგიშინდეთ, ჯობია მისთვის თქვენი ხელი იყოს, როგორც დამპურებელი, მომფერებელი, ხოლო წკეპლა დასჯის იარაღი, ამ შემთხვევაში თქვენი ძაღლი ყოველთვის იდიალურად შეასრულებს აპორტს