დაავადებები რომელიც ემუქრება მონადირე ძაღლებს პარამეტრები

[Maverick]

პიროპლაზმოზი:

სიპტომები, პროფილაქტიკა, მკურნალობა

Пироплазмоз является распространенным во всем мире заболеванием, которое вызывается простейшими микроорганизмами, переносчиками которых являются клещи родов Dermacentor и Rhipicephalus.

За исключением клещевой передачи инфекции в редких случаях является возможным механическое перенесение посредством шприцев или при переливании крови.

Чаще болеют собаки, которых вывозят на природу, в весенний, летний и осенний периоды.

Инкубационный период при естественном заражении составляет от 10 дней до 3-х недель. При искусственном заражении путем переливания крови уже через 1 день наступает первая паразитемия, продолжающаяся 4 дня. Затем паразиты временно исчезают из периферической крови; через 10-12 дней следует вторая более массивная паразитемия, которая сопровождается внути- и экстрасосудистым гемолизом.

Пироплазмы разрушают клетки крови, главным образом эритроциты. В результате чего организм испытывает кислородное голодание. Остатки разрушенных эритроцитов, гемоглобин в большом количестве выделяются почками, приводя к нарушению фильтрации мочи. Инвазированные (зараженные) эритроциты захватываются и перевариваются макорфагами. При всех этих проблемах не стоит забывать про токсины, которые выделяются в результате жизнедеятельности пироплазм. Все это приводит к нарушению деятельности различных органов, в том числе, почек, печени, легких.

Симптомы

Симптомы этого заболевания варьируют в довольно широких пределах и зависят от степени тяжести заболевания, которое может протекать в подострой, острой, хронической и латентной форме.

Молодые собаки, собаки, находящиеся в состоянии стресса, и собаки, которые одновременно поражены другими паразитами, могут при подостром течении умереть от сердечно-сосудистой недостаточности, отека легких или от коагулопатии потребления (ДВС синдрома).

Типичные острые симптомы – вялость, слабость, повышенная температура (до 42ºС), бледная или желтоватая окраска слизистых, красновато- или зеленовато-коричневая моча, признаки почечной недостаточности, желтуха, гепато- и спленомегалия. В последнюю стадию развиваются судороги и может нарастать дыхательная и сердечная недостаточность.

Хроническое течение может характеризоваться повышением температуры, истощением, вялостью, пониженным аппетитом, признаками почечной недостаточности и желтухи. Реже наблюдаются периферические отеки, геморрагический понос, петехиальные кровотечения из слизистых, язвенный стоматит и нейромышечные нарушения.

При гемоглобинурии (крови в моче), клонических и тонических судорогах, гипертонусе и отсутствии грамотной этиотропной терапии собаки, как правило погибают.

Результаты лабораторных исследований

Типичными данными лабораторных исследований являются: ускоренная реакция оседания эритроцитов (СОЭ), повышенное содержание белка в сыворотке крови, гемолитическая регенеративная анемия с тромбоцитопенией от легкой до самой тяжелой степени, выраженный лейкоцитоз со сдвигом ядра влево и моноцитозом, гемоглобинурия, билирубинемия, билирубинурия, протеинурия с гиалиновыми цилиндрами.

Верификация диагноза

Важное значение в постановке клинического диагноза является правильное и досканальное изучение анамнеза: были ли на природе, снимали ли клещей, обработано ли животное против эктопаразитов…

Точный диагноз ставится при микроскопическом исследовании капиллярной крови, взятой из уха или ногтевого ложа. После окраски по Романовскому-Гимзе в эритроцитах обнаруживаются пироплазмы грушевидной формы, чаще расположенные парами. Отрицательный результат анализа отнюдь не исключает бабазиоза (хронические случаи, бессимптомный носитель). В подобных случаях дополнительно можно использовать метод непрямой иммунофлюоресценции или метод ЭЛИСА. Границы диапазона прививочных титров могут искажать результат при низких титрах возбудителя.

Дифференциальный диагноз

Клинически острое течение может напоминать ряд инфекционных заболеваний чуму плотоядных, инфекционный гепатит и лептоспироз. Пироплазмоз следует отличать от аутоиммунных гемолитических анемий, медикаментозных или токсических гемолитических анемиях: гемобартонеллез; отравление гелвелловой кислотой (сморчки, строчки).

Прогноз

На прогноз влияют степень тяжести, возраст, своевременная постановка диагноза и терапия. У собак в шоке и с ацидозом он сомнительный. При хроническом течении возможно спонтанное выздоровление через 2 месяца.

Лечение

При легком и хроническом течении заболевания можно применять только одно из антибабезиозных средств: верибена, беренила или редко применяемого азидина. Перед применением этих препаратов собак следует гипергидратировать (провести инфузионную терапию) раствором Рингера или другим кристаллоидными и коллоидными растворами. Более того, значение гематокрита ниже 15-20% требует переливания свежей крови, которая должна вводиться медленно, до тех пор, пока значение гематокрита не достигнет 20-25%.

Для успешной терапии пироплазмоза рекомендуется применять комплекс витамина В, препараты железа, диуретики и анаболики. При ацидозе в инфузионный раствор (капельницу) добавляется бикарбонат натрия. Лечение этого серьезного заболевания только антипротозойными средствами является не только не правильным, но и зачастую вредит здоровью собаки.

Профилактика

Для профилактики пироплазмоза используют специальные ошейники, спреи и капли на холку отпугивающие иксодовых клещей. Подробнее об этом в статье «Способы защиты от блох, клещей и комаров».

Кроме того, существует инактивированная вакцина Рirodog®, которую можно давать собакам за 2-3 месяца до поездки за границу. Вакцинация предотвращает случаи со смертельным исходом, однако инфицирование, несмотря на вакцинацию, возможно.


P.S. უპირველე ყოვლისა ბოდიშს ვიხდი რომ ტექტი რუსულად არის,
პერი 29 აგვისტოს სანადიროდ გვყავდა, მე, ზაზა, ქოჩი და კიდევ ერთი ჩემი მეგობარი, გერიელად ვინადირეთ, მაგრამ გაახარებს ბედი კაცს? პერის ტკიამ უკბინა და პიროპლაზმოზი დაემართა, სიმპტომები გამოვლინდა 30 აგვისტოს საღამოს, ძაღლი უხასიატოდ გახდა, ჭამაზე უარი თქვა, და სუსტად იყო, ეგრე ინტერნეტს ვეცი და სწორედ ამ http://www.doctor-m.ru საიტზე წავიკითხე ანალოგიური სიპტომების შესახებ, დიაგნოზიც ჩემით დავუსვი, ექიმთან გადავამოწმე და დაზუსტდა, დაავადება საწყის ეტაპზევე აღმოვაჩინეთ, დავუწყეთ მკურნალობა, ძაღლი 10 დღეში ისევ შეგიძლია სანადიროდ გაიყვანოო, კვირის ბოლოს მოვრჩებით მკურნალობას
ამიტომ გავხსენი ეს თემა, უნდა ვიცოდეთ დაავადების საწყისი სიპტომები, ეშმაკს არ ძინავს
აი როგორ გამოიყურება ტკიპა რომელიც იმ მიკროორგანიზმების გადამტანიანია, რომელიც იწვევს პიროპლაზმოზს


ფუი ეშმაკს

[ლევანა90]

ძაღლის ლეიშმანიოზი




ლეიშმანიოზის გამომწვევია ერთუჯრედიანი პარაზიტი, რომელიც მიეკუთვნება გვარ: Leischmania-ს. დაავადებისათვის დამახასიათებელია კანის, ლორწოვანი გარსების დაზიანება, ელენთის და ღვიძლის გადიდება , პარეზი, დამბლა,ანემია, ავადებიან ძირითადად მონადირე ძაღლები, გვხვდებასხვა ცხოველებშიც , ასევე ადამიანსიც.


ისტორიული ცნობები ლეიშმანიოზის აღმძვრელი აღმოჩენილი იქნა 1937 წელს რუსი ექიმის ი. პ. ბოროვსკის მიერ. ძაღლებში დაავადება პირველად აღწერილი იქნა 1908 წელს ტუნისში. რეგისტრირებულია ამიერკავკასიაში და შვა აზიაში.


აღმძვრელი დაავადება მიმდინარეობს ორი ფორმით

1. კანის ფორმა რომელიც აღმძვრელია Leischmania tropica. პარაზიტობს ძაღლის და ადამიანის კანსა და ენდოთერიალურ უჯრედებსი . გადამტანია სისხლმწოვი მოსკიტი Phlebotomus papatasi.



2.შინაგანი, ვისცერალური ლეისმანიოზი , აღმძვრელია Leischmania donovani, მოკალიზობს ძაღლის და ადამიანის ღვიძლის, ელენთის, ძვლის თვინის, იშვიათად სისხლის უჯრედებში. გადამტანია Phlebotomus caucasica .

მორფოლოგიურად ორივე აღმძვრელი იდენთურია. თბილსისხლიანი ცხოველის ორგანიზმში პარაზიტები არიან უშოლტო, სფეროსებური ან ოვალური ფორმის. მათი ზომებია : სიგრძე 2-5 მმიკ, სირგძე 1-3 მმიკროვანოვსკის-გიმზას წესით შეღებვისას კარგად ჩანს ციტოპლაზმა ,ბირთვი და ბრეფალობლასტი, რომელიც წერტილისმაგვარია, ან მცირე ძომის ჩხირისებული ფორმისაა, მისგან ხდება შოლთის წარმოქმნა. ყოველ ლეისმანიას აქვს მრგვალი ან ოვალური ბირტვი და მცირე ზომის დამატებითი ბირთვაკი.

გადამტანები
მოსკიტების ორგანიზმსი ლეიშმანიები წაგრძელებული , თიტისტარისებური შოლტის ფორმას იღებენ (სიგრძით 0.015-0.20 მმიკ.) და ბირთვთან ახლოს მდებარეობენ


პარაზიტის განვითარება
ლეისმანია რომელთაც გააჩნიათ სოლტები , საკმაოდ სწრაფად მოზრაობენ , იკვებებიან ოსმოსის გზით . გამრავლება ხდება სიგრზეზე გაყოფით ორ ინდივიდად.
ლეისმანიები კარგად იზრდებიან ხელოვნურ საკვებ ნიადაგზე . მაგალითად ნახევრად სველ აგარზე , რომელსაც დამატებული აქვს კურდღლის სისხლი სიციცხლისუნარიანობას ინარცუნებენ რამოდენიმე წელი


დაავადებულ ძაღლზე და ადამიანზე მოსკიტების კვების დროს მოსკიტების ნაწლავებში ხვდებიან პარაზიტის უსოლტო ფორმები (კანის წყლულიდან ან სისხლიდან) მათში ლეიშმანიები ენერგიულად მრავლდებიან და ვითარდებიან შოლტიანი ფორმები, დაავადებიდან მე-6-7-ე დღეს ისინი ჩალაგდებიან მოსკიტის საყლაპავში და პირის ღრუში. უკვე მე-8-10-ე დღიდან მწერებს შესაძლებლობა აქვთ ძაღლზე თავდასხმის დროს სისხლში , ან კანის ქსოვილში ინოკულირება. მოსკიტის გაჭყლეტის დროს დროს შეიძლება შეგხვდნენ კანის გარეგან საფარველში . და შემდეგ ლეისმანიების სოლტიანი ფორმები აღწევენ სინაგანი ორგანოების და კანის რეტიკულო-ენდოთერიალურ უჯრედებსი. ისინი კარგავენ შოლტებს და სწრაფად მრავლდებიან. აზიანებს ყველა უჯრედს, სადაც პარაზიტობენ შემდეგ გადადიან სხვა უჯრედებში , სადაც მეორდება განვითარების იგივე ციკლი.

ეპიზოტოლოგიური მონაცემები
ლეისმანიოზი გავრცელებულია ამიერკავკასიაში, სვა აზიის რესპუბლიკებში.
ექსპერიმენტალურ პირობებში დაავადება შეიძლება გამოწვეული იქნას ძაღლებში, მათ ორგანიზმსი ლეიშმანიოზის კულტურის შეყვანით , რომელიცგამოზრდილია ხელოვნურ საკვებ პირობებში . ბუნებრივ პირობებსი ძაღლების დაავადება შეიზლება მოხდეს ჯანმრთელი ცხოველის ავადმყოფთან უშვალო კონტაქტით, ან ლეიშმანიების დაინვაზიებული მოსკიტების სედეგად .

დაავადების კლინიკური ნისნები
ახალგაზრდა დაავადებულ ძაღლებში ხშირად ლეიშმანიოზი მიმდინარეობს მწვავედ , მოზრდილებში ქრონიკულად და ზოგჯერ მთავრდება გამოჯამრთელებით .
ლეიშმანიოზის მწვავე მომდინარეობის დროს აღინისნება აღგზნება , სხეულის ტემპერატურის მომატება, უმადობა , სიგამხთრე ზოგჯერ ვიტარდება დიარეა და ანემია , ავადმყოფი ცხოველები უფრო მეტად წვანან , უვითარდებატ ნაწოლები . დაავადების ბოლო სტადიაში არ რეაგირებენ გარემო გაღიზიანებაზე და ბოლოს კვდებიან კომატოზურ მდგომარეობაში. მწვავე ლეისმანიოზის ხანგრძლივობაა რამოდენი მღიდან 2-3 კვირამდე.
ქრონიკული მომდინარეობის დროს აღინიშნება სიგამხდრე , ცხელება, კონიუნქტივიტი, ზოგჯერ რინიტი , კანის დაზიანება: დაწყლულება უფრო ხშირად ხდება თავის სხვადასხვა ნაწილში ( ცხვირის, ყურის ნიჟარის, შუბლისა და საფეთწელის ნაწილში) აღინისნება ბალნის ცვენა , დიარეა, სხეულის უკანა ნაწილის სისუსტე და დამბლა. ხშირად აღინიშნება პრეპუციუმის ჩანთის ლორწოვანის ანთება და დაწყლულება საიდანაც გამოდის ბლანთი სითხე.

ლეისმანიოზის მწვავე მიმდინარეობა რეგისტღირებულია ზაფხულში და ემთხვევა მოსკიტების მასობრივ ფრენის პერიოდს , დაავადების კერაში ქრონიკული ლეიშმანიოზი აღინისნება წლის ნებისმიერ დროს . გარდა ქრონიკული ფორმისა ასევე გვხვდება ქვემწვავე ფორმა.
პათოლოგო-ანატომიური ცვლილებები ძაღლის ლეშის გაკვეთის დროს აღინიშნება სიგამხდრე , ანემია , ღვიძლის, ელენთის, ლიმფური კვანძების გადიდება , ძვლის ტვინის ჰიპერმია. ზოგჯერ კატარული გასტროენტერიტი, ნეფრიტი, ფილტვების შეშუპება , კანზე და ცხვირზე ლორწოვან გარსზე წყლულები.

დიაგნოზი
ისმევა კომპლექსურად : კლინიკური ნიშნების, ეპიზოდოლოგიური მონაცემების მიხედვით და ზუსტდება მიკროსკოპიული გამოკვლევებით.
ამისათვის იღებენ ანაფხეკს კანიდან და აგრეთვე სეროზული სითხის ერთ წვეთს , განსაკუტრებით თვალის და ყურის მიდამოდან , რომელსაც გადაიტანენ სასაგნე მინაზე , ამზადებენ ნაცხს , აფიქსირებენ მეთილის სპირტში და ღებავენ რომანოვის მეთოდით .
შინაგანი ლეიშმანიოზის დიაგნოზირება რთულია . საჭიროა ძვლის ტვინის , ლიმფური კვანძების გამოკვლევა. სადიაგნოსტიკოდ იყენებენ ფორმალინის რეაქციას . იღებენ ძაღლის სისხლის შრატის 1 მლ-ს და უმატებენ სუფთა ფორმალინის 2-3 წვეთს და კარგად შეანჯღრევენ. დადებითი რეაქციის შემთხვევაში შრატი სწრაფათ იღებს ჟელატინის კონსისტენციას.

მკურნალობა
რეკომენდირებულია მხოლოდ ჯისიანი ძაღლების მკურნალობა .
კანის ლეისმანიოზის დროს , წყლულების ირგვლივ , ან მის სირღმეში შეჰყავთ 4-5% იანი აკრიქინის ხსნარი 1%იანი ნოვოკაინტან ერთად. აგრთვე გამოიყენება ქიმიოთერაპია , ფიზიორენტგენი.
ვისცერალირი ლეისმანიოზის დროს სამედიცინო პრაქტიკაში წარმატებით გამოიყენება სოლოსურმინი, რომელიც შეყავთ ვენაში 20% იანი წყალხსნარის სახით დოზით 0.12-0.22გ/კგ, ყოველდღიურად 12 დღეღამის განმავლობაში. \

პროფილაკტიკა და ბრძოლის ღონისძიებები
ლეიშმანიოზზე არაკეთილსაიმედო კერაში აუცილებელია მედ. პერსონალთან ტარდებოდეს კომპლექსური ღონისძიებები მოსკიტების, მათი მურების, მაწანწალა ძაღლების წინააღმდეგ , გამოიყენება პარადიქლორბენზოლი , პოლიქლორიდი, ჰექსაქლორანის ემულსია აეროზოლის სახით.