დაავადებები რომელიც ემუქრება მონადირე ძაღლებს პარამეტრები

[Maverick]

პიროპლაზმოზი:

სიპტომები, პროფილაქტიკა, მკურნალობა

Пироплазмоз является распространенным во всем мире заболеванием, которое вызывается простейшими микроорганизмами, переносчиками которых являются клещи родов Dermacentor и Rhipicephalus.

За исключением клещевой передачи инфекции в редких случаях является возможным механическое перенесение посредством шприцев или при переливании крови.

Чаще болеют собаки, которых вывозят на природу, в весенний, летний и осенний периоды.

Инкубационный период при естественном заражении составляет от 10 дней до 3-х недель. При искусственном заражении путем переливания крови уже через 1 день наступает первая паразитемия, продолжающаяся 4 дня. Затем паразиты временно исчезают из периферической крови; через 10-12 дней следует вторая более массивная паразитемия, которая сопровождается внути- и экстрасосудистым гемолизом.

Пироплазмы разрушают клетки крови, главным образом эритроциты. В результате чего организм испытывает кислородное голодание. Остатки разрушенных эритроцитов, гемоглобин в большом количестве выделяются почками, приводя к нарушению фильтрации мочи. Инвазированные (зараженные) эритроциты захватываются и перевариваются макорфагами. При всех этих проблемах не стоит забывать про токсины, которые выделяются в результате жизнедеятельности пироплазм. Все это приводит к нарушению деятельности различных органов, в том числе, почек, печени, легких.

Симптомы

Симптомы этого заболевания варьируют в довольно широких пределах и зависят от степени тяжести заболевания, которое может протекать в подострой, острой, хронической и латентной форме.

Молодые собаки, собаки, находящиеся в состоянии стресса, и собаки, которые одновременно поражены другими паразитами, могут при подостром течении умереть от сердечно-сосудистой недостаточности, отека легких или от коагулопатии потребления (ДВС синдрома).

Типичные острые симптомы – вялость, слабость, повышенная температура (до 42ºС), бледная или желтоватая окраска слизистых, красновато- или зеленовато-коричневая моча, признаки почечной недостаточности, желтуха, гепато- и спленомегалия. В последнюю стадию развиваются судороги и может нарастать дыхательная и сердечная недостаточность.

Хроническое течение может характеризоваться повышением температуры, истощением, вялостью, пониженным аппетитом, признаками почечной недостаточности и желтухи. Реже наблюдаются периферические отеки, геморрагический понос, петехиальные кровотечения из слизистых, язвенный стоматит и нейромышечные нарушения.

При гемоглобинурии (крови в моче), клонических и тонических судорогах, гипертонусе и отсутствии грамотной этиотропной терапии собаки, как правило погибают.

Результаты лабораторных исследований

Типичными данными лабораторных исследований являются: ускоренная реакция оседания эритроцитов (СОЭ), повышенное содержание белка в сыворотке крови, гемолитическая регенеративная анемия с тромбоцитопенией от легкой до самой тяжелой степени, выраженный лейкоцитоз со сдвигом ядра влево и моноцитозом, гемоглобинурия, билирубинемия, билирубинурия, протеинурия с гиалиновыми цилиндрами.

Верификация диагноза

Важное значение в постановке клинического диагноза является правильное и досканальное изучение анамнеза: были ли на природе, снимали ли клещей, обработано ли животное против эктопаразитов…

Точный диагноз ставится при микроскопическом исследовании капиллярной крови, взятой из уха или ногтевого ложа. После окраски по Романовскому-Гимзе в эритроцитах обнаруживаются пироплазмы грушевидной формы, чаще расположенные парами. Отрицательный результат анализа отнюдь не исключает бабазиоза (хронические случаи, бессимптомный носитель). В подобных случаях дополнительно можно использовать метод непрямой иммунофлюоресценции или метод ЭЛИСА. Границы диапазона прививочных титров могут искажать результат при низких титрах возбудителя.

Дифференциальный диагноз

Клинически острое течение может напоминать ряд инфекционных заболеваний чуму плотоядных, инфекционный гепатит и лептоспироз. Пироплазмоз следует отличать от аутоиммунных гемолитических анемий, медикаментозных или токсических гемолитических анемиях: гемобартонеллез; отравление гелвелловой кислотой (сморчки, строчки).

Прогноз

На прогноз влияют степень тяжести, возраст, своевременная постановка диагноза и терапия. У собак в шоке и с ацидозом он сомнительный. При хроническом течении возможно спонтанное выздоровление через 2 месяца.

Лечение

При легком и хроническом течении заболевания можно применять только одно из антибабезиозных средств: верибена, беренила или редко применяемого азидина. Перед применением этих препаратов собак следует гипергидратировать (провести инфузионную терапию) раствором Рингера или другим кристаллоидными и коллоидными растворами. Более того, значение гематокрита ниже 15-20% требует переливания свежей крови, которая должна вводиться медленно, до тех пор, пока значение гематокрита не достигнет 20-25%.

Для успешной терапии пироплазмоза рекомендуется применять комплекс витамина В, препараты железа, диуретики и анаболики. При ацидозе в инфузионный раствор (капельницу) добавляется бикарбонат натрия. Лечение этого серьезного заболевания только антипротозойными средствами является не только не правильным, но и зачастую вредит здоровью собаки.

Профилактика

Для профилактики пироплазмоза используют специальные ошейники, спреи и капли на холку отпугивающие иксодовых клещей. Подробнее об этом в статье «Способы защиты от блох, клещей и комаров».

Кроме того, существует инактивированная вакцина Рirodog®, которую можно давать собакам за 2-3 месяца до поездки за границу. Вакцинация предотвращает случаи со смертельным исходом, однако инфицирование, несмотря на вакцинацию, возможно.


P.S. უპირველე ყოვლისა ბოდიშს ვიხდი რომ ტექტი რუსულად არის,
პერი 29 აგვისტოს სანადიროდ გვყავდა, მე, ზაზა, ქოჩი და კიდევ ერთი ჩემი მეგობარი, გერიელად ვინადირეთ, მაგრამ გაახარებს ბედი კაცს? პერის ტკიამ უკბინა და პიროპლაზმოზი დაემართა, სიმპტომები გამოვლინდა 30 აგვისტოს საღამოს, ძაღლი უხასიატოდ გახდა, ჭამაზე უარი თქვა, და სუსტად იყო, ეგრე ინტერნეტს ვეცი და სწორედ ამ http://www.doctor-m.ru საიტზე წავიკითხე ანალოგიური სიპტომების შესახებ, დიაგნოზიც ჩემით დავუსვი, ექიმთან გადავამოწმე და დაზუსტდა, დაავადება საწყის ეტაპზევე აღმოვაჩინეთ, დავუწყეთ მკურნალობა, ძაღლი 10 დღეში ისევ შეგიძლია სანადიროდ გაიყვანოო, კვირის ბოლოს მოვრჩებით მკურნალობას
ამიტომ გავხსენი ეს თემა, უნდა ვიცოდეთ დაავადების საწყისი სიპტომები, ეშმაკს არ ძინავს
აი როგორ გამოიყურება ტკიპა რომელიც იმ მიკროორგანიზმების გადამტანიანია, რომელიც იწვევს პიროპლაზმოზს


ფუი ეშმაკს

[ლეკი]

დემოდეკოზი
(კანქვეშა ტკიპა)

დემოდეკოზით ხშირად ავადდება ახალგაზრდა საქონელი და ძაღლები 9-18 თვის ასაკში. 2 წლიანი და უფრო დიდი ასაკის ძაღლები შედარებით იშვიათად ავადდებიან.
დაავადების საშიშროება განსაკუთრებით იზრდება ზამთარსა და გაზაფხულზე, როდესაც ცხოველთა ორგანიზმის რეზისტენტულობა ქვეითდება და ასევე დაქვეითებულია კანის ქსოვილის ტონუსიც. დაავადება გადამდებია და ჯგუფური თანაცხოვრების პირობებში დასნეულებულ ცხოველთან ან იმ ნივთთან შეხებამ, რომელთანაც კონტაქტი დასნეულებულ ცხოველს ჰქონდა, შესაძლოა ჯანმრთელი ცხოველის დასნეულება გამოიწვიოს. გარდა ამისა ძაღლები დემოდეკოზით ავადდებიან გარეულ ცხოველებზე ნადირობისას. ლეკვები დაბადებიდანვე მგრძნობიარენი არან ამიტომ თავიდანვე აშორებენ დედას, რომელსაც დასნეულებული ჯირკვლები აქვს, რადგან ამ დროს ტკიპების გადაცემა ხდება მშობიარობიდან პირველი 72 საათის განმავლობაში უშუალო კონტაქტის დროს.
დაავადების ხელშემწყობი სხვა ფაქტორები:
კანის ჰიგიენა: სინესტე ხელს უწყობს დემოდექსის ტკიპების გამრავლებას. ძაღლების ნესტიან ადგილებში ყოფნა ან ხშირი ბანვა კანის გაღიზიანებას იწვევს.
დემოდეკოზის თანმხლები დაავადებები: ცრემლიანი გამონადენი, ნერწყვის ჭარბი გამოყოფა, ტოქსიკაროზი, მუნი.
დაავადების სიმპტომები: დაავადების კლინიკური სიმპტომები იწყება ტკიპების განუსაზღვრელი გამრავლებით. დემოდეკოზის კეროვანი ფორმის დროს ძაღლებს ბალანი სცვივათ თავის კანის სხვადასხვა უბნებზე( თვალის რკალის გარშემო, ტუჩების, ყურის ნიჟარების გარშემო), თათებზე და უფრო იშვიათად ტანის გარე საფარიც ეცლებათ. დაზიანებულ ადგილებში კანი სქელდება, ნაოჭდება და ღებულობს მოლურჯო-მონაცრისფრო ან სპილენძისფერ-წითელ ფერს და იფარება გარქოვანებული ეპიდერმისის რქოვანით. უფრო ხშირად პიოდერმიის გამომწვევი
ხდება მიკრობი -staphylococcus intermedius, მაგრამ ზოგჯერ სხვა ბაქტერიებიც - pseudomonas aeroginosa, proteus mirabilis. ზოგ შემთხვევაში დაავადებულ ძაღლებს უვითარდებათ გამოფიტვა და საერთო სეფსისი ბიოკოკური ინფექციის გამო, რის შედეგადაც როგორც წესი ცხოველი იღუპება.
მკურნალობა: პირველი დახმარება: კანის დაზიანებული უბნები უნდა დამუშავდეს თევზის ქონით, საჭიროა თვალყური ადევნოთ საწოლი ალაგის სისუფთავეს. დიეტა უნდა იყოს ვიტამინიზირებული(გახეხილი სტაფილო). დაავადებული ძაღლი სასწრაფოდ უნდა მიიყვანოთ ვეტერინართან დიაგნოზის დასაზუსტებლად და სამკურნალოდ. დემოდეკოზის წარმატებული მკურნალობისათვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება ცხოველის შენახვის კარგ პირობებს და სწორ მოვლას ზოოჰიგიენური წესების დაცვით. დაავადებული ცხოველი უნდა დაიცვათ გაციებისაგან და ამყოფოთ მშრალ და თბილ პირობებში. იუროდექსი-ყველაზე თანამედროვე პრეპარატია დემოდეკოზის სამკურნალოდ. მკურნალობის სქემაში უნდა ჩართოთ ჰეპოპროტექტორი, რადგან წასმის შემდეგ პრეპარატი ნაწილობრივ შეიწოვება და ღვიძლზე ახდენს ზემოქმედებას. ასევე საუკეთესო პრეპარატებია არსილი, ლივ-52, მაგრამ არა ესენციალ-ფორტე, რადგან ტკიპები ცხიმოვანი ჯირკვლების სეკრეტით იკევბებიან და უფრო სწრაფად მრავლდებიან. ამიტომ მკურნალობის პერიოდში არ შეიძლება ვიტამინური კომპლექსების გამოყენება. უნდა შეიზღუდოს ცილოვანი საკვების მიცემაც. ხორცის ამოღება რაციონიდან არ შეიძლება, მაგრამ რაოდენობა 2-3 ჯერ უნდა შევამციროთ. მკურნალობა მეორდება 3-6 დღის შემდეგ. გარდა ამისა ბალნის ცვენის საწინააღმდეგოდ უნდა შეაზილოთ ნარევი: ტრივიტი 10 გრ, არყის კუპრი 1 გრ. მკურნალობის სხვა მეთოდები და პრეპარატები ნაკლებად ეფექტურია.