სასაცილო ისტორიები საკუთარი ცხოვრებიდან პარამეტრები

[გიორგი]

ისტორია პირველი: “როგორ ვიყიდე ჩემი პირველი თოფი”

მოკლედ ვარ 18 წლის, პირველ კურსზე ვსწავლობ. ხოდა, ერთ დღეს გადავწვიტე რომ სანადირო თოფი მინდა ვიყიდო. ერთი თელაველი ძმაკაცი მყავს – ემო. პირველი კურსიდან ერთად მოვდივართ. ემო “ცნობილი” იყო იმით, რომ კარგად ერკვეოდა იარაღში. ხოდა მივადექი ემოს, იარაღი მაყიდინე მეთქი, თორე მე გონში არ ვარ რა და როგორ. ემომ, მე კი მხეცი ვარო იარაღშიო, მაგრამ ჩემი ძმაკაცი ზვიანგიო არისო ამ საქმის პროფესიონალი, ხოდა იმას ჯობია ვკითხოთქო.

მივადექით ზვიანგის. ზვიანგიმ კიო ბაზარი არ არისო, ოღონდაცო დღეს არ მცალიაო, ხვალე, ზეგო და მაზეგაცო არ მცალიაო და მერე კი გამოგყვებიო და აგარჩევინებო. რაღა მექნა, კაი თქო და წამოვედი.

მეორე დღეს ვერ მოვითმინე და მარტოკამ მივაჭერი დიანაში. სანამ მაღაზიაში შევიდოდი, ერთი დარეკვა მაინც დავურეკე ემოს, მეთქი მაღაზიაში ვარ უკვე და რამე მირჩიე რა შევამოწმო თქო. ხოდა აქედან იწყება თავდავიწყება:

ემომ, “რაც მთავარია, დახედე ნარეზი გაწყვეტილი არ ქონდესო ლულაშიო” თუ რაღაც ეგეთი მირჩია. გამეკაიფა თუ მართლა მითხრა არ ვიცი, მაგრამ მე კაი მეთქი ვუთხარი და შევედი მაღაზიაში.

შევედი და ვხედავ მშვენიერი თოფი კიდია სტენდზე ( როგორც მერე გავარკვიე, ერთ კუროკიანი იჟ27 ვერტიკალური ლულებით) ლამაზი კაკლის კონდახით და რამე.

“თუ შეიძლება მანახეთ” თქო და გამყიდვლემაც გადმომიღო თოფი. ვუყურებ, მომწონს ჭკუაზე არა ვარ. მართლა მაგარი თოფია…

გადავხსენი თოფი და ……….


სადააა ნარეზიიი …..


ნარეზის ნასახი არა შიგნით… არი ასე გაპრიალებული ეს ლულები სარკესავით…..

შევხედე გამყიდველს … გამყიდველიც მე მიყურებს…. გავიხედავ ისევ ლულელბში… არაა ნარეზი… ისევ გამყიდველს ვუყურებ… ისიც მე მიყურებს….

- “უკაცრავათ მეთქი და ნარეზი სადაა ???”

ნარეზი სადაააოო და გამყიდველს სახე შეეცვალაააა…..
- რა ნარეზიოოო ?!?!?!?
- რა ნარეზი და ლულაში ნარეზი !!!!

ეხლა გამყიდველი მიყურებს ისეთივე სახით, ცოტა ხნის წინ მე რომ ვუყურებდი…

- მაგას ნარეზი არა აქვსო !!!
- მაგას მეც კარგად ვხედავ რო არა აქვს და მაგას ვკითხულობ ზუსტად !!! სადაა ნარეზი ??!!
- სადაა და არააოო.. არ უნდაოო… (ეტყობა ისე დაიბნა, რომ დალაგებულად ვერღარ დამელაპარაკა)
- რას ქვია არ უნდა ??!! მაგას არ უნდა მე მინდა და წავიდა კაჩავი…

მოკლედ უნდა არ უნდას ამბავში ვურეკავ ისევ ემოს…. ასე და ასე თქო ბიჭო…. თოფი არის – ნარეზი არ არის !!

როგორ თუ არ არისოოო… გატენიანოოო… ბრაკიაოოოო….. ესაოო ისაოოო…. და მეც მოკლედ იგივე ტალღაზე მოვუბრუნდი ამ გამყიდველს, ვეკაჩავები ნარეზი დადე თქოოო… ბოლო 10 წუთი დაახლოებით ისეთი სიტუაცია გვაქვს – “მომეც ნასოსი” “არ მოგცემ ნასოსსა”.

თან ეხლა უკვე ისეთი ამბავია, რომ მთელი მაღაზია მე მიყურებს…. დავურეკავ ამ შენს ემოს… იქნება გადათქვა თქო ეგ ოხერი ნარეზი… არა, ის მაინც თავისას აწვება - ნარეზი, ნარეზი . . .


მოკლეთ კაი ხანს ვართ ერთ ამბავში… ეს ხალხიც მიყურებს… ზოგი თავს იქნევს.. .ზოგი სიცილით კვდება…. ვატყობ საქმე ტრაკისკენ არის…

მოკლედ იმ დღეს ერთადერთი ჭკვიანური რაც ვქენი, ბოლოს დავურეკე ჩემს მამიდაშვის – გოგას (T A M P L I E R-ის ძმას)
დაახლოებით შემდეგი ხანმოკლე დიალოგი გაიმართა ჩვენს შორის:

- გოგა !

- ჰა

- თოფს ვყიდულობ

- მერე

- ნარეზი არა აქვს

- რა ნარეზი !?!?!

- ლულაში ნარეზი

- პაუზა . . .

- შენ შ… ხომ არ გაქვს !!!!

- ზუმერი .……

დავღუნე თავი და მოვუბრუნდი გამყიდველს: “შემიხვიეთ თუ შეიძლება ეგ თოფი თქოო !” თქო და წამოვედი ჩემი პირველი თოფით სახლში

[გოგა]

გიორგი
ის დაწერე ერთი "სექუთურე" და "სიგნატურეზე"

[საბო]

თქვენ გაგახარებთ ღმერთი, აქამდე სად ვიყავი ამას რომ არ ვკიტხულობდი. სერიოზულად ვიხალისე

[ჭალიმგელა]

ოო კიდევ ერთი გამახსენდა... შევარდნაძის დროა, სადღაც 96-97 წელი. უნივერმაგ თბილისში ვმუშაობდი. ჩამოდის კადრების განყოფილების უფროსი და მეუბნება დირექტორი გიბარებსო. ავედი კიდევ 4 თანამშრომელი ელოდება ყველა ახალგაზრდა და გალსტუკიანი, ანუ ოფიციალურად ჩაცმული. ვიკითხე რაზე გვიბარებს თქო და არავინ არ იცოდა. მოკლედ შევედით და დირექტორი გვეუბნება: ხვალ 9 საათზე აეროპორტში იქნებით ოფიციალურად ჩაცმული, კოსტუმით და ჰალსტუხითო. ვკითხეთ რა ხდებათქო და იქ გაიგებთო. ერთი კი მივხვდი აგვარჩია ისეთი ხალხი ვინც გამოსაჩენად სირცხვილი არ იყო და ესე თუ ისე ოფიციალურად იზმანებოდა. სხვა რა გზა იყო მეორე დილით დავერჭეთ აეროპორტში. იქ ჩვენნაირად გამოწყობილი და დაბნეული ხალხი დაგვხვდა, ზოგი გამგეობიდან, ზოგი მოქკავშირის სასტავი. ერთმანეთს ვუყურებთ და არ ვიცით რა ხდება. ბოლოს გაგვიყვანეს ტრაპთან გაგვამწკრივეს და ბოლო ბოლო გავიგეთ თურმე კოჩარიანი ჩამოდის და ჩვენ მასოვკაში ვჭირდებით "გახარებული" მოქალაქეების პონტში.
გვერძე ოფიციალური პირები არიან, მინისტრები, მოადგილეები. მოკლედ მასოვკა და ოფიციოზი გაყოფილია ყვითელი ლენტით. სანამ კოჩარიანი ჩამობოდიალდა მანამდე გავძვერი ოფიციალურების მხარეს და ნაცნობს (სხვათა შორის მონადირეს) ველაპარაკები. ისე გავერთეთ ლაპარაკში რომ კოჩარიანის ჩამოსვლა ვერ დავინახე. მთელი პრესა და ტელევიზია იქ არის რა თქმა უნდა. უცებ დავინახე რომ ჩვენსკენ დაიძრნენ. გავიქეცი მინდა მასოვკაში გადავასწრო მაგრამ გაძრომა არ მინდა, ამდენ ტელევიზიებში არ მინდა დავიწყო ზრომიალი, ვიფიქრე წინიდან მოვუვლითქო. მაგრამ სანამ სულ წინ გადავედი, ანუ სადაც მარტო მინისტრები დგანან იქ მომისწრო იმ ჩემი ცოდვით სავსემაც და გავჩერდი რას ვიზამ. ამ გამყოფს მივეხუტე ოღონდ მინისტრების მხრიდან. ბოლოში კი ვარ მაგრამ წინ ვარ გამოჭიმული. მოდის შევარდნაძე და აცნობს კოჩარიანს მინისტრებს. ჩამოართმევს კოჩარიანო ხელს, შევარდნაძე წარუდგენს ეს ესა და ეს მინისტრიაო, უკან ჟვანია მოყვება. მოკლედ მოვიდნენ ჩემამდე, ჩამომართვა კოჩარიანმა ხელი, შეხედა შევარდნაძეს... შევარდნაძე დუმს... ეხლა შევარდნაძემ გახედა ჟვანიას... ჟვანიაც დუმს... სამივემ შემომხედეს მე... მე ვაბშე ვდუმვარ. გაიჭიმა უხერხული პაუზა. ყველა ფიქრობს ნეტა ეს კაცი ვინ არისო. ისევ მე მოვახერხე და ქართულად ვეუბნები კოჩარიანს: გამარჯობათ პატივცემულოთქო. შევარდნაძემაც მოხარშა და ეუბნება: ი ასტალნიე ნაში დრუზიაო. ამოვისუნთქე მეც და შევარდნაძემაც. ალბათ ეხლაც ფიქრობს: "ის შავი კაცი" ვინ იყოო.

[cz80]

ჭალიმგელა

ალბათ ეხლაც ფიქრობს: "ის შავი კაცი" ვინ იყოო.

ვინმემ ედიკას გადაუგზავნეთ ამ ფორუმის ლინკი, ეს წაიკითხოს, თორე დარდად ჩაყვება
მაგარი ვიხალისეე

[barambo]

ჭალიმგელა
მასე რომ მუშაობდა მაგის დაცვის სამსახური იმიტომაც დაულიეს ჩაი):

[HUNTER FREDY]

და არა მარტო ჩაი! პანღურიც უთავაზეს ჰალსტუხიჭამია რევოლუციონერებმა! მაგარი ისტორიაა მაგარი კაი ხასიათზე დავდექი უმაგრესია!

[ბალა]

აუ საღოლ ჭალო მაგარი ვიცინე

[გიორგი]

ვაააააა....... აი საღოლ...... ისე შევარდნაძეზე მეც მაქვს ერთი კაი გასახსენებელი )))))))))

[გიორგი]

რომელი წელია არ მახსოვს.... მაგრამ ის პერიოდია დარდუბალა რომ გადის 202-ზე.... ხოდა ამ დარდუბალაზე მაგარს ვკაიფობ... განსაკუთრებით იმ პონტზე, ბაბუს თმა რომ უქანავებს აქეთ-იქეთ....

ხოდა ერთი დღეა და ტოლი ბულგარეთის ტოლი რუმინეთის პრეზიდენტია ჩამოსული..... ამ დროს მე დამსაქმებელთა ასოციაციაში ვარ გაწევრიანებული, დაჟე დირექტორთა საბჭოს წევრი ვარ : ) და ბიზნეს წარმომადგენლებთან შეხვედრაზე ოფიციალურად მიმიწვიეეეს მიმიწვიეს და მივედიი... კრწანისის რეზიდენციაში.... რომ მივედი, შეგვიყვანეს რაღაც უზარმაზარ დარბაზში.... და ამ დარბაზში იდგა უზარმაზარი ოვალური მაგიდა... ხოდა ამ მაგიდასთან რამდენი სკამიც იდგა - იმდენი ჩართული მიკროფონი ედგა წინ.... ანუ ყველას თავთავისი მიკროფონი ჰქონდა - რომ არ ეყვირა....

მივუჯექით მოკლედ ყველანი მაგიდას.... აქეთ ბიზნესმენები.... იქეთ მინისტრები და მთავრობის წარმომადგენლები..... პრეზიდენტები ჯერ არ ჩანან

ერთიც ვუყურებ.... კარები გაიღო და მოდის სტუმარი და უკან ბაბუ მოყვება... მოვიდა მოვიდა... და ქე დაჯდა ჩემს პირდაპირ, ოდნავ მარცხნივ.... ნუ მთლად თვალებში არ მიყურებს, მაგრამ ახლოა რა....

ბიჭო დაჯდა და ნეტა არ დამჯდარიყოოოო რომ შევხედე ეგრევე გამახსენდა დარდუბალაში როა შევარდნაზე და ვუყურებ და ვგიჟდები.... მაგრა ჰგავს კოპიოო ეგააა..... ისეთივე ბაზარი, თმაც ისევე უქანავებს თავზე : D მოკლედ გინდა იქ მჯდარხარ და გინდა დარდუბალასთვის გიყურებია პრიამოი ეთერში ხოდა მეცინება, მაგრამ რა მეცინება...... თან ვერც ვიცინი.... არადა უკვე მაკანკალებს სკამზე.... ხან თავს დავღუნავ, ხან მივიხედები.... თან ვცდილობ სერიოზული სახე შევინარჩუნო, მაგრამ ჩემი ფეხები..... არადა რომ სუნთქავ ლამის ეგ ისმის ამ მიკროფონებში.....

მოკლედ ისე ვარ კაცს რომ ფაღარათი გაწუხებს და ბოლომო კუნთამდე დაჭიმული ხარ, რომ არ გაგძვრეს ოღონდაც სიცილის ამბავში.....

ხოდა ამ გაჭირვებაში ვარ და ვუყურებ რომ ვიღაცეები გადი გამოდიან ოთახიდან... ხოდა მეთქი მოსული პონტია... ავდექი და გავედი გარეთ.... იქვე ვიღაც დაცვა თუ ვიღაცა იდგა.... და დიიიიიდიიიიიი გაღიმებული სიფათით ვეკითხები.... "უკაცრავად აქ ტუალეტი სადაა ?" თქო..... ის ხომ სულ დაშტერდა რა აცინებსო....

რავიცი, მე ტუალეტში ამდენი არ მიხარხარია ცხოვრებაში......

[გოგა]

გიორგი
მიდი მერე

[გიორგი]

რაღა მიდი, შენი პოსტოს ზევით ხომ დავწერე

[ჰერცოგი]

ესეიგი ბაბუსა დაცინი ხომ არ გაგიგონ მოქალაქეთა კავშირის წევრებმა

[ბექარი19]

ვახ რა ვიცინე მუცელი მტკივა და პრესი დამეჭიმა

[DATKA]

ეს ამბავი შეგენთხვა მე და ერთ ჩემს მეგობარს კარგ მონადირეს და მოთევზავეს. ეს დაიწყო ასე 5 წლის წინ:
მოკლეთ დავდიოდით მტკვარზე სათევზაოდ და იქ გავიცანით ერთი რუს-სომეხა ასაკიანი კაცი ყოფილი სამხედრო სერიოჟა.
ამ სერიოჟას ჰქონდა ასეთი წესი თუ ტრადიცია, რომ ყოველი თევზაობის დამთავრების შემდეგ სადოკიდან იღებდა ერთ თევზს და უშვებდა წყალში, ასე ამბობდა ,,дань природе-ო” მომავალში რომ კიდევ დავიჭირო ეს იმიტომო, ხოდა ეს ეს ტრადიცია თუ ცრურწმენა ჩვენც გადმოგვედო.
გავიდა დრო, ეს ტრადიცია გრძელდებოდა ორი სეზონი, და ერთხელაც ღამისთევით ვართ წასულები სათევზაოდ და დავიჭირეთ სულ სანად სამი წვერა ესე 400-600 გრამიანები. ერთი მათგანი რათქმაუნდა შეიწვა იქვე და დაგვღჩა ორი ცალი. გათენდა და წამოსვლის დრო რომ მოვიდა ამოიღო წყლიდან სადოკი ჩემმა მეგობარმა და უყურებს, ჩამოვარდა ჩუმი პაუზა, უყურებთ ერთმანეთს და ხმას არცერთი არ ვიღებთ, ორივე ვფიქრობთ გულში ერთიდაიგივეს (ეს როგორ უნდა გაუშვათ ?) ერთი ხომ მე უნადა გაუშვა და ერთი იმან და გვრჩება .......
მოკლეთ სიჩუმე ისევ ჩემმა მეგობარმა დაარღვია და ,,გააგზავნა ერთ ადგილზე სერიოჟაც და მისი წესებიც’’ შეახვია ცელოფანში თევზი და წამოვიღეთ სახლში. გზაზე ვმსჯელობდით ეს რომ გაგვეშვა სარკეში ჩვენი თავისთვის როგორ შეგვეხედაო და ამისთანა რაღაცეები რა.
რათქმაუნდა ის თევზები გავუშვით ოღონდ ადუღებულ მარილწყალში. ამ ისტორიის შემდეგ ეს ტრადიცია დავივიწყეთ.

ამ ამბავს გაგრძელებაც მოყვა:

წელს ზამთარში ვთევზაობთ ჯანდარის არხზე და შუადღისით შესვენება გავაკეთეთ, დავანთეთ ცეცხლი გავშალეთ პურმარილი რათქნაუნდა, თანაც გვერდზე მდგომი ორი მოთევზავეც შემოგვიერთდა და წავიდა გათბობის პროცესი კონიაკით. მოკლეთ ლაპარაკის დროს ერთერთმა შემოპატიჟებულმა მეთევზემ მოგვიყვა, რომ ის იცნობდა ერთ კაცს რომელსაც აქვს ესეთი ტრადიცია და თურმე ვიღაცეებს ასე და ასე მოუვიდათო (ჩვენზე მოყა რა), ალბათ ჩვენ სადღაც მოვყებით იმ სხამ კიდევ სხვასთან და ა.შ. დედამიწა მრგვალია მოგეხსენებათ და ჩვენი მონაყოლი ჩვენვე მოგიყვნენ. საინტერესო ის იყო რომ ჩვენს მიერ დაჭერილი წვერები მურწებად გადაქცეულიყვნენ თანაც წონაშიც ერთ კილომდე მოუმატიათ მოკლით სელამაზებული ვარიანტი იყო რა.
ჩუმათ ვიდექით და ვუსმენდით და უცბად აგვიტყდა სიციცილი რამის გავიგუდეთ ამდენი ვიცინეთ ამ ამბავზე, ბოლოს ვუთხარით რომ ეს ჩვენ ვიყავით თქო.
ეს ამბავი იმით დასრულდა , რომ ამ ბიჭებმა დაუძახეს არხის მეორე მხარეს მდგომ მეგობრებს რომ მიდით ქვემოთ სერიოჟა დგასო და დაუძახეთ ნახათ ვინ უდა ვანახოთო. ცოტახანში მოვიდა ის ჭაღარა კაცი სერიოჟა რომელიც იმ დრეს იქვე ყოფილა და რათქმაუნდა უფრო ბევრი ვიცინეთ და ვიღადავეთ ამ თემაზე.

[Shottto]

ერთ ისტორიას მეც დავძენ.
ეს ისეთია, მეგობრის მეგობარმა რო მეგობრის მეგობარზე მოყვა, ასერ ომ დეტალებზე თავს ვერ დავდებ მარა მე კი ვიცინე

მოკლედ ტიპია სწავლობს იტალიაში, დავარქვათ გიორგი (სახელი არ მახსოვს ნამდვილი), დიდი ხანია იქ ცხოვრობს იტალიელ ოჯახთან ერთად და ასე ვთქვათ "აბასნავალსია".
ხოდა ერთერთ დღეს ზის სადღაც პარკში და რაღაცაზე ჩაფიქრებულია, ამ დროს წინ ტიპმა რაღაცას ფეხი წამოკრა, წაბორძიკდა და ლამის წაიქცა, ხო და ეს ტიპი კართველი ყოფილა და ერთი გემრიელად შეუგინია გაბრაზებულზე.

სიტუაციაა ესეთი: გიორგი ამ ტიპის წინ ზის, და რო გაიგო და დაინახა ეს, ძალაუნებურად ჩაეცინა, ხოდა იმ ტიპმა შეამჩნია, და მომღიმარი სახიტ ეკითხება :"ქართველი ხარ"-ო?.
ეხა ეს გიორგი ფიქრობს კი კაია ქართველს რო შევხვდიო მარა რავიცი ვინაა სადაურიაო და მოდი თავს ავარდებო და თავისი დაყენებული იტალიური აქცენტით უპასუხა :" მი სკუზი სინიორე"-ო (მოკლედ იტალიურად აუხსნა რო ტყემალზე ზის და აზზე არაა ის მეორე რას ეკითხება),
ხოდა ის ტიპიც გაბრუნებულა და : "აბა ქართველი თუ არ ხარ რა გაცინებს შე დედა""""ნულოო" მიაძახა.

ამასაც რა უნდა ექნა, იმ ტიპმა იდეაში ქართველლს არ შეაგინა და ცემატყეპა დაუწყოს როგორ გაიმართლებს თავს? არადა შეაგინეს. თან ხო არ ადგება და ეტყვის "იცი რა ჯიგარ, ქართველი ვარო":),
ხოდა დარჩა ეს უბედური ეგრე მშრალად.