პოეზია, ლექსები პარამეტრები

[Saba.S]

ლექსები ნადირობაზე თევზაობაზე და არა მარტო.
(ეს თემა იმაზე გამახსენდა კუმისის თემაში პოეზიის 20 წუტი რომ მოეწყო )


მე ძალიან მიყვარს ეს ლექსი



სახლი მინდოდა მქონოდა, უბრალო, ხის და ისლის,
სასთუმლად _ ნუშის ბაღნარი, საბნად _ თიბათვის ნისლი.
ბაღი მინდოდა მქონოდა, თვალუწვდენელი ჩრდილით,
გადავრეკადი მინდვრებზე შავთეთრა კრავებს დილით.
ავაშენებდი სალოცავს გადადუღებულს კირში,
გამოვისხლავდი გაზაფხულს, ვაზებს ჩავყრიდი მწკრივში,
გავახურებდი კოცონზე ჩემი ცხენისთვის ნალებს,
მისი ქროლვით და ჭენებით გადავუსწრებდი ქარებს.
გავაშენებდი ვენახებს, ცამდე ავწევდი ზვარებს
და ავაგებდი სამრეკლოს, ვაგუგუნებდი ზარებს.
მერე მოვარდნილ ნიაღვრით, დავაბრუნებდი წისქვილს
და ჩემი პურის თონეში, ფიჩხებს ჩავყრიდი _ მზის სხივს,
ბაბუაჩემის საწნახელს, გადავუხსნიდი ძარღვებს,
არტერიებად დაბერილ ალადასტურის მკლავებს,
ჩემი ჭიშკარის ბოლოსთან გვალვით დასიცხულ მგზავრებს
ცივი წყლის ნაცვლად ვასმევდი ცოლიკაურის ხავერდს.
მერე ვნახავდისაცოლეს _ ცისფერთვალებას, ლამაზს,
შემოვაკრავდი საჩუქრად ოქროდავერცხლილ ქამარს
და ჩემი მატყლის საბანზე ავიწყვიტავდი ალერსს,
შვილებს სახელად მივცემდი, ლაზარეს, თომას, პავლეს,
მოვწყვეტდი დედის ძუძუდან, რძემდე ვასმევდი ღვინოს
და სასაფლაოს საყდარში, შუბლზე ვაცხებდი მირონს,
მერე შევსვამდი სამივეს უუნაგირო ცხენზე,
პატარა მაჯებს ვანდობდი, მე რომ თოფი მაქვს სხვენზე.
წკეპლას მოვცხებდი თეძოზე, ჩემს ხალიბნალა ფაშატს
და ვაჟებს ვანადირებდი, კვდომის ვაცნობდი ლაზათს.
სახლი მინდოდა მქონოდა, უბრალო, ხის და ისლის,
სასთუმლად _ ნუშის ბაღნარი, საბნად _ თიბათვის ნისლი

[aragveli]

ჩამაჭრდა კახეთს ჰაერი,
ტყეები გადიყირმიზა.
ენკენისთვეში მთებიდან
ისმის ყვირილი ირმისა.
რასა ჰყვირიან ირმები,
ყორან-მთას, ყარაიასა?
სახუნდარიდან მარეკი
გულში გაარტყავს ტყვიასა.
ხარი ირემი ფურს ეძებს,
მთაში ნასუქი ღიჭითა;
ქაფსა ჰყრის გადაკაწრული
ეკლებითა და ხიჭვითა.
თავი ანება ცალისთვის
იალაღების მწვანესა,
მოანგრევს რქების ლაწანით
ჩალას, ტყეს, ლერწმოვანებსა.
გახელებული ხარი ვარ,
გეშს ვიღებ ნიავქარზედა,
მაჩვენეთ ჩემი ოცნება -
რქა ზედ მივაფშვნა რქაზედა,
სულ მივამტვრიო, მივლეწო,
გულში რაც გადაირაზა,
შევყვირებ, როგორც ირმები
ჰყვირიან ყარაიასა!

[Saba.S]

თეგებში როგორ ?

[ალთაზარ]

[code][/code]

ესე მე მგონი

[aragveli]

რისხვით გავცქერი მინდორს გაქუცვილს.
დამამშვიდებელ აზრთა ფიქრს ველი.
ფეხებს მილოკავს ძაღლი ლაქუცი.
და ნატყვიარი აგდია მგელი.
-მოგკალ რამდენი ცოდვის ჩამდენი,
ამ აზრთა ჭიდილს რაღა ვუშველო?
უდედოთ დარჩა კრავი რამდენი?
ცხვარი რამდენი დარჩა უშვილო?
აღარ დაგცალდა მეტი რომ გევლო,
ერთი ტყვიისთვის რამდენს ბორგავდი?
ნუთუ ძაღლობა არ ჯობდა მგელო?
ლაქუცით ფეხებს ამილოკავდი.
შეგaგინებდი დრო ჟამს გაჩენილს.
შენც მომაპყრობდი თვალებს ვედრებით.
გაგრძელდებოდა სიცოცხლე შენი
და მიიღებდი ლუკმას ყვედრებით.
მაგრამ მაგ მგლობას შენ არ დაკარგავ!
მოიგდებ მსხვერპლს და დაუვლი დავლურს,
შენს გულში ვზივარ და ვიცი კარგად
სიკვდილი გიჯობს სიცოცხლეს ძაღლურს!
და ძაღლობაში მგლობას გაუცვლი,
ეს დავიჯერო ძნელზეა-ძნელი?
ფეხებს მილოკავს ძაღლი ლაქუცი
და ნატყვიარი აგდია მგელი. . ."

[Saba.S]

[code][/code]

ესე მე მგონი

ვცდი აბა


არა არ შვრება

[aragveli]

ბევრჯერ ამივლია ტატაბარში
თოფით, სანადიროდ გამზადებულს,
თუნდაც წავეყვანე ჯანდაბაში,
ფეხებს, ტანჯვისათვის გადადებულს.

ბევრჯერ კაცი მყავდა ამხანაგი,
ბევრჯერ შურიანიც ამყოლია,
ბევრჯერ მინატრია ბარის ბანგი,
მაინც ვახარებდი მთას თოვლიანს.

ბევრჯერ დამინახავს ჯიხვთა ხორო,
თოფით, არეული ნადირები,
კლდენი _ ჩამოშლილი ტყვიით, ხოლო
თოვლი _ ჯიხვის სისხლად ნატირები.

მკვდარ ჯიხვს ჩავყოლილვარ, ჩაგორებულს,
მერე ველურივით მიროკია,
ორი დღის მშიერსა და მოწყურებულს
თოვლი ხარჯიხვივით მილოკია.

მერე, კლდის ეხებში შეფარებულს,
ჯიხვის მსუყე მწვადი მიჭამია,
სამი ჭიქა ჭაჭით გალაღებულს,
კაცი მამა _ ღმერთად მიწამია.

ბევრჯერ მისველებდა მხრებს თოვლი და
ბევრჯერ სიცივისგან ვკანკალებდი,
მცირე ნახ**ეტსაც რომ იპოვიდა
ქარი, წყევლა _ კრულვით ასაკლები.

მუხლის კანკალიც კი ამტეხია,
ტუტკას, ჰარიშკას და არაფიას,
მაინც არ მოვიშლი ამ ხეტიალს,
კვლავაც ავუყვები ქარაფიანს.


გელა დაიაური

[ჭალიმგელა]

Little Fisher
ვიდეოს დადება ნეხე ფორუმის რესურსების გამოყენებაში

[Saba.S]

ულამაზესად კითხულობს

[Bone]

სად მიდიხარ თეთრო თამბი?
მთაში მივდივარ სანადიროდ.
მთაში ვეფხვია, თეთრო თამბი,
ბევრი წასულა, ვერ მოსულა.
არ დაიშალა თეთრმა თამბიმ,
შიში გულში არ გაიტარა:
მკლავი რად მინდა მოუღლელი,
მშვილდი რად მინდა მოუხრელი,
ხმალი რად მინდა ჯავარდნისა,
სავსემთვარობას გაჭედილი...
ცისა და მიწის შესაყართან,
დღისა და ღამის შესაყართან,
მზისა და მთვარის შესაყართან,
თამბი და ვეფხვი შეიყარნენ...
...ტორი ჩამოჰკრა ზოლიანმა,
ჯაჭვ-აბჯარი ჩამოახია.
ტანი რად მინდა მოხატული,
თუკი ნახტომი ამიცდება!
მაშინ გახელდა თეთრი თამბი,
ხმალი დაჰკრა, მძიმედ დადრიკა.
ვეფხვის ზმორება სასიკვდილო
მდინარეს ჰგავდა ადიდებულს...
ფიცხი ყოფილხარ, ზოლიანო,
მოყმე ყოფილხარ უშიშარი.
მე ართვალი რისთვის მეგონე,
მოხატული ტანი გქონია.
ეკლიანი რისთვის მეგონე,
ატლასივით ბეწვი გქონია.
მოუქნელი რისთვის მეგონე,
ელვასავით ტორი გქონია,
ნეტავი შენ არ მომეკალი,
მამაჩემი შემომკვდომოდა.
ნეტავი შენ არ მომეკალი,
ალალი ძმა შემომკვდომოდა.
ნეტავი შენ არ მომეკალი,
ღვიძლი შვილი შემომკვდომოდა.
ნეტავი შენ არ მომეკალი,
ან შენთან ერთად მოვმკვდარიყავ.

[aragveli]

ჯიხვო, რამ მაგკლა, რქიანო,
ლამაზო, კლდეთა ჯიშისა,
უდროოდ რამ ჩაგიღამა,
სველი თვალები, გიშრისა,
უდროოდ რამ ჩაგიმუხლა,
გრძელი ფეხები ისრისა,
უდროოდ რაად დასტოვე
პიტალო კლდენი, ფიცრისა,
ცისკარზე მქროლმა ნიავმა
მუხთლობა ხომ არ იცისა,
იქნება შურთხმა დაგათრო,
ან ჩანჩქერების კისკისმა.
ან იქნებ არწივ გიმუხთლა,
ადრე ხომ ხშირად გიძმისა,
ბრალია შენი დაკარგვა
ძმასავით მძიმედ მიმძიმსა.
„არც შურთხმა მამკლა, არც წყალმა,
არცარას არწივ მიშლისა,
ცრემლით ბოინობს ჩემს თავზე,
ნიავი ბალანს მიშლისა.
მუხლმაგარმ მამკლა ვაჟკაცმა,
ფერი ჰქონიყვა ნისლისა,
ხმა შურთხის ზარი მეგონა,
მასპინძელია ცისკრისა
ფოლადის წრიაპნ გასხმული,
ნაპერწკლად ელვას ისვრისა,
ვეფხვისა გული ჰქონიყვა,
არ მატარები შიშისა
არწივის თვალი ჰქონიყვა,
ჩოხა ფერ სცმიყვა ქვიშისა,
ქუჩისფერტარა „ვინტოვკა“,
არ ამცილები ნიშნისა,
თოფის ხმა მეხი მეგონა,
დავგორდი შვილი სიპ–კლდისა,
რქები კლდეთ ჩავაჯახჯუხე,
ნაზარდებს სიკვდილ მიგლისა
ყველამაც მამკლა, არც რამაც,
მამცემ არა ვარ ფიცისა,
მე სილამაზემ დამღუპა,
დანდობამ ეგრე იცისა“.

[aragveli]

[Saba.S]

ჭალაში ბალანაშლილი
თეთრი სეტერი ქრის...
მწყერი ბალახში წრიალებს,
აფრინდება და...
ფრრი...
სანამდე არ აფრინდება,
არავინ ერჩის მწყერს.
ვაიმე, ჩემი სიცოცხლეც
იქნებ ასეა დღეს.
ვიდრე მიწაზე დავდივარ,
ყველა სიკეთეს მგვრის, _
ავფრინდები და...
ვაიმე...
ავფრინდები და ფრრი...
ტყვიაც იწივლებს შურისა,
მთლად მიმიმსხ**ევენ ფრთებს,
სანამდე არ აფრინდება,
არავინ ერჩის მწყერს.
შავი საფანტი ირევა...
თეთრი სეტერი ქრის...
მე მაინც უნდა ავფრინდე, _
ავფრინდები და...
ფრრი...

[ალთაზარ]

aragveli
დამასწარი , ეს ყველაზე მაგარია !

[aragveli]

სადმე წამიყვანა ნეტავ,
სადმე,საქართველოს მთებში,
ბილიკს ამადევნა კენტად,
წვიმის დამაწია თქეში,
მუხა შემახვედრა ბედად,
ბინდით ჩაღამებულ ტყეში,
უკუ მაყრევინა სევდა,
კოცნა მაბნევინა თმებში,
წამით დამანახა დედა,
დილით აგორებულ მზეში,
მწყურვალს შემაგება კლდე და
მასვა ნაკადული პეშვით.
რამდენ სითამამეს ვბედავ,
ძვალზე გაკიდული ლეში,-
"სადმე წამიყვანა ნეტავ,
სადმე,საქართველოს მთებში."