ალეკო მიშელაშვილის(aragveli ) შემოქმედება ., პოეზია . პარამეტრები

[ზახარა]

aragveli
უმაგრესია ))

ნიჭიეროო !!! შენი ადგილი ქალაქშია ქალაქშიიი

[aragveli]

გაიხარეთ ლომებო. ქალაქში მუზა არ მოდის ზახარ.

[aragveli]

ან მერამდენედ აფრინდა გნოლი,
ან მერამდენედ ვლეწო ტაძრები,
უმჯობესია მუხრანზე მომკლან ,
თუ უსაშველოდ მომენატრები.

როგორც მთის ფერდზე, ცხ**ების ფარეხი,
ზეცაზე ყრია ღრუბლის ფარები.
სივრცეს აშრება მზერა ყმულით,
ყაბარდოს როცა მოეფარები.

თუ გაზაფხული შემომაღამდა,
სიცოცხლეს აბა რას ვეხარბები.
მუხრანზე ვაზის გვერდით დამმარხეთ,
ბადაგს იქ მაინც დავეწაფები.

მე თვითონ მოვალ, მგლისფერი მოყმე,
ხმალსაც მე თვითონ დავეტანები.
ოღონთ ნისლებთან ერთად მიტირე,
საფლავში როცა ჩავეტანები.

ვიცი ჩაგრჩება ის ბოლო მზერა
სიზმრებში ბევრჯერ შეეფარები.
თუ პემანი საფლავთან შედგა,
ოო, სიკვდილს როგორ შევიყვარებდი.

[ლევან ყიასაშვილი]

aragveli
აი ამდენიხანია ჩუმად წავიკითხე ყველა ლექსი. ყველაგნ იქრძნობა რათქმაუნდა გულიდან ამოსული სათქმელი.. რათქმაუნდა კარი ლექსებია.. ზოგი მაგრი.. ზოგის ძალიან მაგარი..მაგრამ

სადაურობას როდესაც მკითხავთ,

ეს მართლა სუპერია. ნამდვილად ვერ ვიტყვი..რომ ეს ლექსი..რომელიმე დიდი პოეტის ლექზე ნაკლებია რამით.(მეტი თუ არა)
მოკლედ..საღოლ არაგველო.. ნამდვილი მთიელი ხარ.

[aragveli]

გაიხარე ლევან უღრმესი მადლობა.

[გოგიტა]

[aragveli]

გაიხარე გოგიტ

[kupra]

მალადეც სიტყვებიც არ მყოფნის მაგარია ალიკ.

[aragveli]

მადლობა ლაშა.

[გიზოვიჩი]

აქაც LIKE...

[general]

შემოგევლე ძმაო მაგარი ლექსებია, ვისიამოვნე ნამდვილად....

[aragveli]

ჩამნაცრეს ძმაო, უკვე ჩამნაცრეს ,
ფერფლად ვედები მინდვრის ყვავილებს.
დანაშაული მხოლოდ ერთია,
რომ ვერ მოვარგე სული ყალიბებს.

რომ ბოთლის პროპკათ არ გამოვდექი
და მომისროლეს უცხო ნაპირებს.
რომ სხვები კლავდნენ და მე მტკიოდა,
ვეღარ გითვლიდით გულზე ნაბიჯებს.

რომ თვითონ ღმერთიც ვეღარ მარგლავდა,
ეშმაკის თესლით გავსილ ყამირებს.
რომ ეკლიანი ბალახი გვერქვა
და ყოველ ქარში ვჩხვლეტდით ყვავილებს.

რომ ვითომ უფლის სამწყემსო ვიყავ
და ღმერთის თვალში ვგავდით კალიებს.
უფლის მაგივრად სასჯელს ვზომავდი
ასე ვავსებდი დილეგს, გალიებს.

ჩამნაცრეს ძმაო უკვე ჩამნაცრეს
სადაც არაგვი ამტვრევს ნაპირებს
გამიხარდიას სადმე ვიპოვნი,
სადმე ვიპოვნი და გამოვგზავნი,
თევზის წერილებს მის დანაპირებს.

[უიარაღო]

ქედს ვიხრი თქვენი ნიჭიერების წინაშე.

[aragveli]

გვერდით ხარ ჰაერს ჭარბად ვისუნთქავ,
ჩემი სუნთქვა ხარ, დამარცვლით ვამბობ,
სამყარო თითქოს ჩემს ირგვლივ ბრუნავს,
მზე დედამიწას ჩვენიდან ათბობს.

გვერდით ხარ თითქოს ჩერდება წამი,
თითქოს სამყაროს იები ათოვს.
გვერდოთ ხარ შუა დეკემბერია,
მაგრამ სუნთქვაში აპრილი ჭარბობს.

გვერდით ხარ მხოლოდ ახლა ვიგრძენი
რომ ბედი ჩემი ცოტათი მწყალობს.
თითქოს თვალებში კუპიდონია
და ჩემს დაისვრას ახლიდან ლამობს.


მოდი მივადგათ ჰორიზონტს კიბე,
მოდი შევუყვეთ , ნელ-ნელა ტატნობს.
თორემ ძვირფასო გაჩერდა წამი
და სიყვარული სამყაროს ადნობს.

************************
მახსოვს ის ძველი ღამეები,თივის ზვინები
და ჩემი მისვლა , მახსოვს როგორ გაახარებდა,
თავს მომადებდა მკერდზე მიბჯენით
და თვალს ზეცისკენ გააპარებდა.

მთვარე ღრუბლებში, ჩადრიანი ლამაზი ქალი,
ჩადრიდან მაინც გაანათებდა.
მას ჩემს თვალებში, ერთი ჩახედვა,
მეცხრე ცასაც კი დაანახებდა.

არ იწვიმებდა მაგრამ ნისლები,
იმ რძისფერ საბანს ზედ გვახურებდა.
ზედ გვახურებდა და იმ საღამოს
სამყაროს სევდა არ გვაწუხებდა.

მოგვადგებოდა დილა ფოფინით
და ღამე როგორ იწუწუნებდა.
იწუწუნებდა შენი თვალებიც
და ეგ ტუჩები იბუზგუნებდა.

ჩამოივლიდა მრავალი წყალი,
წლებს სიზმარივით ჩაატარებდა
და ეგ თვალები ზეცისკენ მზერას,
სხვისი მკერდიდან გააპარებდა.

************************
ხან რომ ნაღველი გვღრღნის,
ხან რომ ფიქრები გვტანჯავს,
და აღსარების სიტყვებს
შორ უდაბნოში ვფანტავთ.
ხან ერთი სიტყვა გვავსებს,
ხან ერთი სიტყვა გვჩაგრავს,
თურმე გროში ღირს კაცი,
თან თუ სიმხდალე ახლავს.
ხან გაზაფხულის სიო ,
პირდაპირ ძვალში ატანს,
ხან კი დეკემბრის ქარი
დაწნავს ყვავილთა ფატას.
კითხვა რატომ და რისთვის?
ყველა განსაცდელს ახლავს.
იქნებ იმიტომ ჩემო,
ღმერთი იმიტომ გვტანჯავს,
რომ სიამაყემ გვძლია
და აღსარების სიტყვებს
მხოლოთ თვალები ფანტავს.

**********************

დღესაც გვირილებს ვეხვევი,
დღესაც ხმელ ფოთლებს ვბღუჯავ,
სისხლს იმ ფერ მიხდილ ყაყაჩოს,
ჩემი ვენიდან ვუსხავ.
მოდით და ის ხე მოჭერით,
რისგანაც ჟანგბადს ვსუნთქავ.
მოდით და ძირში მოთხარეთ,
მერე ჩამჩხავლეთ ყურთან,
რომ მართალი ხართ უფალთან,
რომ მართალი ხართ რჯულთან,
მოდით და ცოცხალს დამისვით
ჯვარი ამ წყეულ გულთან.

[assassin29]