ალეკო მიშელაშვილის(aragveli ) შემოქმედება ., პოეზია . პარამეტრები

[kajuberi]

იფიქრე რაც გითხარი იმაზე.

[aragveli]

გაზაფხულის პირზე თოვა,
ზამთრის ბოლო ბრძოლად მოვა.
ყინვის ბოლო გაბრძოლებას,
მზის სხივები დაუტოლდა.
დედამიწის გაყინულ გულს,
ენძელები დაუგროვდა.
გაზაფხულის თბილ მარწუხებს,
ყინვა სადღაც გაურბოდა.
სადღაც ნამქერს, მზის სხივები,
ქარებს უცებ გაუქრობდა.
სადღაც მთებში ხარ ირემი,
მწვანე ბალახს , ფურს უყოფდა.
ბოლო ფიფქებს ობლებივით,
გულს არავინ გაუყოფდა.
შემოპარულ მარტის თვეში,
მხოლოდ მთებსღა გაუთოვდა.
მოდიოდა გაზაფხული,
ენძელების გულს ათბობდა.

##########

მომბეზრდა ბრძოლა ნისლში გახვეულს,
ირგვლივ ქაჯები რომ დამხვევიან.
მოჩანდა სადღაც სინათლის სხივი,
ჯანღი იმასაც გადაეხვია.
ზოგჯერ ხელებზე მთას დავატევდი,
ზოგჯერ მარცვალიც არ დამტევია.
ზოგჯერ ოცნებას ცხადად ვაქცევდი,
ზოგჯერ ოცნებაც არ მაბადია.
სიზმრები ღმერთმა თქვენთვის ინება,
მე აბა ძილი სად გამაჩნია.
სიმდიდრე თქვენთვის, ბროლის კოშკია.
მე კი ეს მთებიც სახლად მაჩნია.
ვიბრძვი სადამდეც საწუთრო მაცლის,
სანამ სამშობლოს ცულით მაჭრიან.

[Hubert]

[gonchatniki]

aragveli, ალიკ რატომ ფიქრობ რომ უსაქმურობის შედეგია? იქნებ ეგ არი შენი საქმე ცხოვრებაში, ღმერთმა შენი გრძნობების გამოხატვის საოცარი ნიჭი მოგცა ძმაო, ეგ ნიჭი ყველას არ აქვს

[aragveli]

გაიხარეთ მადლობა ყველას შექებისთვის. ჩემო ნუკრი , პოეზია როგორც ნადირობა ისეა, უკვე ჩემთვის, დიდი ხანია. იმის გულისთვის რომ ნაწერებს არ ვინახავდი, ბევრი დაიკარგა. ძაან ფაქიზად და ფრთხილად ვეპყრობი ამ საკითხს და ვნახოთ.

[aragveli]

თოვდა ისეთი სინაზით თოვდა,
თითქოს უფალი სუდარას ქსოვდა.
თოვდა და ცოტა ქარებიც ქროდა,
სივრცეს სიკვდილის სურნელი ჰქონდა.
სურნელი ჰქონდა, სურვილიც ჰქონდა,
მაგრამ უფალი სხვა გვარად ბჭობდა.
კარი შეაბა ნისლმა ჰორიზონტს,
და მის შეღებას ვირაცა მთხოვდა.
მთხოვდა და ალბათ იმედიც ჰქონდა,
ჩემს თვალებში ხომ ჭინკები ჰკრთოდა.
გადავაბიჯე ნისლში შევცურე
და თურმე წასვლას, დარჩენა სჯობდა.
დარჩენა სჯობდა, რადგან წასვლაში,
გმირობის მხოლოთ სურვილი მქონდა.

[aragveli]

მე სხვანაირი სამყარო მსურდა,
ჩემთან ზღაპრების ცეცხლი ელავდა.
ჩემს ბედთან ძაღლი რას გახდებოდა,
ძაღლის მაგივრად მგლები ყეფავდა.

თვალწინ დამიკლეს წლებმა წიქარა,
და ასფურცელა სადღაც ფეთქავდა.
თავი მომიჭრეს ნაცარქექიას,
დევი მის თავზე ხანჯლებს ფერავდა.

დამინაკუწეს წლებმა სამეფო,
წლები სულისთვის ჩარჩოს ჰკერავდა.
გამინაპირეს რეალობაში
და ბედი ჩემთვის ხანჯალს ლესავდა.




**************************
შემოდგომაა ტატნობზე
ნისლის ფთილები ყრიაო.
ბევრი ვიარე მგელივით,
გადავიარე ფრიალო.
გადავიტყავე მუხლები,
ხევებში ზვავი ყრიაო.
სული შემბერე ნიავო
სანამ შარს გადამყრიანო.
მთიდან რომ სივრცეს გავცქერი,
მეფენიც თავს მიხრიანო.
მკლავზე რომ ღრუბლებს დაიწვენ,
ბატონი ვინ მიგდიაო.
თავისუფლების აკვანი
სწორეთ მთამ დაარწიაო.
მე აქ სიკვდილსაც ყაბულს ვარ,
თუ წერამ მომიწიაო.
წამოუბერეს ქარებმა,
ნისლი მთას გადადიანო.
ღამეს ეხებში ვათენებ,
სიპები ძილში მცდიანო.
დღისით ასას წყალს მივტოპავ,
მხრით ზეცა მიკავიაო.
ჯიხვები უნდა მოვხელო,
ცოდვები გავიმთლიანო.
თუ ერთხელ ჯიხვი დათოფე,
მოწამლული ხარ ტიალო.
მერე თუნდ ცოლი გაგექცეს,
მაინც ვერ დაგიშლიანო.
თუკი შუნ -ჯიხვი დავთოფო,
ნუ გამითენებ მზიანსო.
ცის ნამი ქუჩის ღერებზე
ცრემლებად ჩამოდიანო.
გული ხარ- ჯიხვზეც შემტკივა,
ისიც ხომ ვაჟკაციაო.
როგორც ალუდას, მუცალი
ხან ისე სულში მჭრიანო.
რა ვქნა უფალო შემინდე,
გული არ დამიზიანო.
ჩემი ბრალი ხომ ის არის,
მონადირე რომ მქვიანო.

[Hubert]

ყოჩაღ არაგველო !!

[aragveli]

სადაც ნისლები ფეხქვეშ მიყრია
და ზეცამდეა არც ისე შორი,
იქ ამიყვანეთ იქ დამასახლეთ,
სადაც არ არის შფოთი და ჭორი.
სადაც ღრუბლებმა გადამიარა
და შუბლზე თბილი დამისვა ტორი.
იქ ამიყვანეთ ,იქ დამასახლეთ,
უნდა ფიქრების დავიდგა გორი.
ჩემი ცხოვრება მგლის ყმულია,
ან ცის კიდეზე, დაღლილი ქორი
და ნუ მომძებნით რათგან თქვენამდე
ამ მთის გარეშეც შორია, შორი.

[aragveli]

ჩემი დეიდაშვილია , ჩემს ლექსზე ააწყო და მგონი კარგი გამოვიდა.

[giuli]

ალიკ დათოს ველაპარაკე და გინდა მომიტანოს გინდა გადმოაგზავნოსო.

[შადი შამოდი]

სიმღერა ძალიან კარგი გამოსულა. "ჩემი ცხოვრება მგლის ყმუილია, ან - ცის კიდეზე დაღლილი ქორი". ამ სტრიქონების ავტორობას კიდე ბარე ორი მაგარი პოეტი ინატრებს. დამიჯერეთ

[assassin29]

aragveli

შემატოკა რასაც ქვია. საღოლ ძმა ძაან მაგარი სიტყვებია

[ჰერცოგი]

aragveli
კარგია ქართველო ბოლომდე მიაწექი

[aragveli]

დიდი მადლობა ყველას , გადავგზავნე ძია გიულ მადლობა.